Arthur Meighen

Arthur Meighen dilahirkan di sebuah ladang berhampiran Anderson, Ontario, kepada Yusuf Meighen dan Mary Jane Bell. Beliau adalah satu-satunya budak ladang yang pernah menjadi Perdana Menteri (walaupun orang lain yang dibuat ke dalam bulatan lebih tinggi).^[2] Beliau telah menghadiri sekolah rendah di Blanshard Anderson, di mana, di samping menjadi cucu kepada guru pria yang pertama di kampung, beliau adalah seorang pelajar teladan. Pada tahun 1892, pada tahun sekolah tinggi terakhirnya di St Marys Collegiate Institute, yang kemudiannya menjadi Sekolah Awam North Ward di St Marys (kini dikenali sebagai Sekolah Awam Arthur Meighen) Meighen dilantik setiausaha masyarakat sastera dan merupakan pendebat pakar dalam bahas sekolah masyarakat dalam era apabila membahaskan telah di reputasi tinggi. Beliau mengambil kepujian kelas pertama dalam matematik, Bahasa Inggeris, dan Latin.^[3]

Beliau kemudian menghadiri Kolej Universiti di Universiti Toronto, di mana beliau mendapat BA dalam matematik pada tahun 1896, dengan kedudukan kelas pertama^[4] Semasa di sana, beliau telah bertemu dan menjadi saingan daripada William Lyon Mackenzie King.; dua orang lelaki, kedua-dua perdana menteri akan datang, tidak bergaul terutamanya dengan baik dari mula lagi. Meighen kemudian lulus dari Sekolah Undang-Undang Dewan Osgoode.

Pada tahun 1904 beliau berkahwin dengan Isabel J. Cox, dengan siapa dia mempunyai dua anak lelaki dan seorang anak perempuan.

Beliau berpindah ke Manitoba tidak lama selepas tamat sekolah undang-undang. Pada awal kerjaya profesionalnya, Meighen bereksperimen dengan beberapa profesion, termasuk guru, peguam, dan ahli perniagaan, sebelum terlibat dalam politik sebagai ahli Parti Konservatif. Dalam awam, Meighen adalah pendebat kelas pertama, dikatakan telah mengasah pidato beliau dengan menyampaikan kuliah untuk mengosongkan meja selepas kelas. Dia dikenali untuk kecerdasan yang tajam.^[5]

Meighen pertama kali dipilih ke Dewan Rakyat Kanada pada tahun 1908, pada usia 34,^[6] mengalahkan penyandang John Crawford apabila dia ditangkap menunggang Manitoba daripada Portage la Prairie. Pada tahun 1911, Meighen memenangi pemilihan semula, kali ini sebagai anggota parti baru mentadbir. Beliau memenangi pilihan raya sekali lagi pada tahun 1913, selepas dilantik Perdana Menteri Robert Borden, kabinet sebagai menjadi Peguam Cara Negara (pada masa itu, baru Menteri yang dilantik terpaksa bertanding semula).^[7]

 

Meighen berkhidmat sebagai Peguam Cara Negara dari 26 Jun, 1913, sehingga 25 Ogos 1917, apabila beliau dilantik Menteri Galian dan Setiausaha Negara bagi Kanada. Pada tahun 1917, beliau adalah terutamanya bertanggungjawab melaksanakan perkhidmatan tentera wajib akibat yang Krisis pengerahan 1917. Perlu diberi perhatian adalah keputusan kerajaan untuk memberikan undi kepada pengerahan penyokong (tentera dan keluarga mereka), manakala menafikan hak kepada lawan potensi pengerahan seperti pendatang. Portfolio Meighen ini sekali lagi beralih pada 12 Oktober 1917, kali ini kepada kedudukan Menteri Dalam Negeri dan Penguasa Hal Ehwal India.

Beliau telah dipilih semula dalam pilihan raya 1917, di mana ini Borden menjadi ahli Parti Kesatuan (perang pakatan) kerajaan mengalahkan pembangkang Liberal Laurier mengenai isu pengerahan itu.

Sebagai Menteri Dalam Negeri, Meighen dikemudikan melalui Parlimen karya terbesar undang-undang yang pernah digubal dalam Empayar British - mewujudkan Syarikat Kereta Api Nasional Kanada, yang terus hari ini.^{[perlu rujukan]} Meighen telah dilantik semula Menteri Galian pada hari terakhir 1920. Pada tahun 1919 , sebagai yang bertindak Menteri Kehakiman dan Manitoban kanan dalam kerajaan Sir Robert Borden, Meighen membantu meletakkan kekunci Winnipeg General Strike dengan kekerasan. Walaupun Meighen sering dikreditkan oleh ahli sejarah dengan menghasut pendakwaan pemimpin mogok Winnipeg , sebenarnya beliau menolak permintaan daripada Jawatankuasa Warga ' langkah Ottawa dalam apabila kerajaan wilayah Manitoba enggan untuk mendakwa. Ia mengambil kembali ke Ottawa pada akhir Julai 1919 daripada Charles Doherty, Menteri Kehakiman, bagi Jawatankuasa Rakyat untuk mendapatkan wang persekutuan untuk membawa ke hadapan kempen mereka menentang buruh.^[8]

Beliau menjadi ketua parti konservatif dan kesatuan, dan Perdana Menteri pada 7 Julai 1920, apabila Borden meletak jawatan; Meighen mengambil alih baki mandat Borden ini. Selama masa pertama ini, beliau menjadi Perdana Menteri kira-kira setahun setengah.

Meighen berjuang pilihan raya 1921 di bawah panji-panji Liberal Nasional dan Parti Konservatif dalam usaha untuk mengekalkan kesetiaan daripada Liberal yang telah menyokong peperangan kerajaan kesatuan. Walau bagaimanapun, tindakannya dalam melaksanakan pengerahan menyakiti sokongan sudah-lemah parti itu di Quebec, manakala Winnipeg General Strike dan ladang tarif menjadikan beliau tidak popular di kalangan buruh dan petani sama. Parti itu ditewaskan oleh Liberal, yang diketuai oleh William Lyon Mackenzie King. Meighen secara peribadi dikalahkan dalam Portage la Prairie, dengan parti nasionalnya jatuh ke tempat ketiga di belakang yang baru ditubuhkan [Parti Progresif Kanada|Parti Progresif]] itu.

Meighen terus memimpin Parti Konservatif (yang telah kembali kepada nama tradisi), dan telah kembali ke Parlimen pada tahun 1922, selepas memenangi dalam Ontario menunggang timur Grenville.

Walaupun partinya penamat di tempat ketiga, Meighen menjadi Ketua Pembangkang selepas progresif merosot peluang untuk menjadi rasmi. Jangka Meighen sebagai pemimpin pembangkang telah paling ditandai dengan jawapan beliau kepada krisis di Chanak, di mana Kolonial Setiausaha British Winston Churchill dibocorkan kepada akhbar bahawa Dominion mungkin dipanggil untuk membantu tentera British di kawasan Chanak itu, jauh di Turki. Dengan Parlimen tidak dalam sesi, King enggan melakukan untuk menghantar pasukan tentera, mewakili cara Churchill telah pergi atas kepala pemimpin Dominion. King digunakan rasional bahawa Parlimen harus membuat keputusan, dan bahawa perkara itu tidak cukup penting untuk menarik balik Parlimen. Meighen mengutuk tindakan King, menyatakan dalam hotel Toronto dan memetik bekas PM Liberal Wilfrid Laurier, "Apabila mesej Britain datang, maka Kanada harus telah berkata, ' Sedia, aye bersedia, kita berdiri oleh anda.' Krisis ini reda dalam masa beberapa hari, dan Meighen ditinggalkan dengan reputasi sebagai membuta tuli memihak kepada kepentingan Britain. Perkara itu menumbangkan kerajaan Perdana Menteri British David Lloyd George.^[9]

Tidak seperti Laurier dan Borden, yang mendapat dengan baik di peringkat peribadi walaupun pemimpin-pemimpin parti-parti politik yang bertentangan, di sana wujud antara Meighen dan King kesangsian peribadi yang sangat mendalam dan permusuhan. Meighen dipandang rendah King, yang dia dipanggil "Rex" (nama samaran lama Universiti Raja), dan dianggap beliau tidak berprinsip. Persaingan peribadi mereka, pahit dan tidak henti-henti, mungkin nastiest dalam sejarah politik Kanada.^[10]

Kerajaan Liberal Mackenzie King tidak lama lagi melanda dengan skandal dan rasuah. Kebanyakan ini terbongkar dalam Suruhanjaya Diraja ditubuhkan untuk menyiasat kesalahan di dalam Quebec, dan khususnya, berkaitan dengan pembinaan dan pengembangan Beauharnois Canal, yang membawa kepada Skandal Beauharnois. Konservatif memenangi kejamakan kerusi di pilihan raya tidak meyakinkan 1925, tetapi King dapat mengekalkan kuasa sehingga pertengahan 1926 melalui persekutuan dengan progresif. Meighen mengecam King untuk tinggal di kuasa, dengan berkata beliau memegang jawatan seperti "udang dengan kancing gigi." Satu lagi rasuah skandal, kali ini di Jabatan Kastam, tidak lama lagi ditemui, menjadikan progresif lebih berhati-hati dengan meneruskan sokongan mereka untuk King.

Apabila King adalah di ambang kehilangan undi di Dewan Rakyat pada pertengahan tahun 1926, dia bertanya kepada Gabenor Jeneral, Lord Byng, untuk memanggil pilihan raya. Byng digunakan kuasa rizab untuk menolak permintaan itu. King meletak jawatan sebagai PM, dan Meighen dijemput oleh Byng untuk membentuk kerajaan setelah memperolehi ukuran sokongan daripada pihak-pihak petani pembangkang. Ini dikenali sebagai "Urusan King-Byng". Ahli-ahli sejarah telah dibahagikan dalam tafsiran mereka acara ini. Ada yang menganggapnya sebagai serangan oleh Raja pada prerogatif perlembagaan Gabenor Negara, termasuk hak untuk menolak permintaan pilihan raya oleh Perdana Menteri, yang lain menganggap ia sebagai satu pencerobohan yang tidak munasabah mengenai hal ehwal Parlimen Kanada oleh pemimpin yg tidak dilantik, dan dengan itu pelanggaran prinsip kerajaan yang bertanggungjawab dan tradisi yang telah lama tidak campur tangan.^[11]

Oleh kerana kemungkinan kehilangan undi di dewan rakyat, kerana jumlah yang tidak mencukupi, manakala Meighen dan menteri-menterinya berada dalam proses dipilih semula (relik daripada undang-undang British bertarikh 1701 yang telah dimansuhkan di Kanada pada tahun 1938), Meighen dimaklumkan bahawa Gabenor Jeneral mengasaskan menteri Mahkota "bertindak" sahaja, dan tidak mengambil sumpah jawatan. King mewujudkan kegemparan mengenai taktik ini, menarik sokongan Progresif untuk mengambil kerajaan. Pada majlis itu, kerajaan hilang keyakinan dengan Dewan perbezaan satu undi. Tanpa kumpulan parlimen lain untuk menyeru, Byng dipanggil pilihan raya Kanada 1926 itu. Pihak Meighen telah melanda jawatan, dan Meighen dirinya sekali lagi kalah dalam Portage la Prairie. Penggal kedua sebagai PM hanya bertahan tiga bulan.

Meighen meletak jawatan sebagai pemimpin Parti Konservatif tidak lama selepas itu, dan berpindah ke Toronto untuk undang-undang.

Meighen telah dilantik ke dalam Senat pada tahun 1932 atas syor Perdana Menteri Konservatif R.B. Bennett. Beliau berkhidmat sebagai Ketua Kerajaan dalam Dewan Negara dan Menteri Tanpa Portfolio dari 3 Februari 1932, untuk 22 Oktober 1935. Beliau berkhidmat sebagai Ketua Pembangkang di Senat dari 1935 sehingga beliau meletakkan jawatan di dalam dewan pertuanan pada Januari 1942.

Pada akhir tahun 1941, Meighen telah dirayu dengan undi sebulat suara dalam persidangan kebangsaan parti untuk menjadi ketua Parti Konservatif bagi jangka masa perang. Beliau menerima kepimpinan parti di 13 November, 1941, yang terdahulu konvensyen kepimpinan, dan berkempen memihak kepada pengerahan, satu ukuran yang pemimpin terdahulu, Robert Manion, telah menentang. Sebagai pemimpin, Meighen terus juara konsep Kerajaan Kebangsaan termasuk semua pihak, yang parti itu telah diperjuangkan di 1940 pilihan raya persekutuan. Perjanjian tersebut telah dilihat di Kanada semasa Perang Dunia Pertama, dan juga digunakan di Britain semasa Perang Dunia Kedua. Walau bagaimanapun, Kanada tidak menyokong idea ini.

Meighen, kekurangan kerusi dewan rakyat manakala terkemuka di parti pembangkang utama, meletakkan jawatan kerusi Senat beliau pada 16 Januari 1942, dan berkempen dalam pilihan raya kecil bagi Toronto menunggang dari York Selatan, untuk kembali ke dewan ralyat. Pencalonannya mendapat sokongan mustahil Liberal Perdana Ontario Mitchell Hepburn; akta ini berkesan disegerakan akhir Liga Perdana Liberal Hedburn, dan tidak dalam apa-apa pemberian kes Meighen sokongan pengundi tahan lama. Menurut adat, Liberal tidak berjalan calon dalam menunggang. Masih melindungi kebencian yang mendalam terhadap pemimpin Konservatif dan berfikir bahawa pulangan kepada dewan rakyat daripada Meighen kalaulah akan terus membakar sukar, membara isu pengerahan (yang dua tahun kemudian membawa kepada krisis pengerahan ), King mengatur sumber-sumber kempen untuk dihantar kepada Koperasi Persekutuan Komanwel ialah Joseph Noseworthy.

Ketiadaan calon Liberal sebenarnya menyakiti peluang Meighen dengan menghalang kemungkinan berpecah dalam undi anti-Konservatif, dan Meighen dikalahkan pada 9 Februari 1942 undi. Dengan pemimpin termasuk dalam dewan rakyat, Parti Konservatif sekali lagi lemah. Meighen terus berkempen untuk pengerahan segera sebagai sebahagian daripada usaha "peperangan" melalui musim bunga dan musim panas, tetapi tidak lagi mendapatkan tempat duduk di dalam Dewan Rakyat. Pada bulan September, Meighen dipanggil untuk konvensyen parti kebangsaan untuk menentukan dasar parti dan "meluaskan keluar" parti. Ia kekal tidak jelas sama ada Meighen berusaha untuk mempunyai kepimpinan beliau disahkan atau mempunyai penggantinya dipilih. Sebagai konvensyen itu menghampiri, sumber berita melaporkan bahawa Meighen telah menghubungi Manitoba Liberal-Progresif Perdana John Bracken kira-kira mencari kepimpinan, dan bahawa konvensyen itu akan menerima pakai satu platform yang akan menggerakkan parti ke arah kiri. Meighen diumumkan dalam ucap pertamanya kepada parti itu pada 9 Disember 1942 yang beliau bukan seorang calon untuk kepimpinan dan Progresif konvensyen kepimpinan Konservatif, dan dinamakan semula itu sendiri iaitu Progresif Parti Konservatif Kanada.

Selepas persaraan politik kedua, Meighen kembali ke amalan undang-undang di Toronto. Beliau meninggal dunia di Toronto, berumur 86, pada 5 Ogos, 1960, dan dikebumikan di Tanah Perkuburan St Mary, St Marys, Ontario, berhampiran tempat kelahiran beliau. Sehingga 2013, dia telah tinggal paling lama selepas meninggalkan pejabat mana-mana Perdana Menteri Kanada, pada 33 tahun, 10 bulan, 11 hari.

Sebuah sekolah di Portage La Prairie, Manitoba dinamakan untuk Arthur Meighen. Bekas sekolah tinggi Meighen di St Marys, Ontario telah dibuka semula sebagai Sekolah Awam North Ward pada tahun 1962 dan dinamakan semula Sekolah Awam Arthur Meighen pada tahun 1984. Sekolah ini ditutup selama-lamanya pada tahun 2010.^[12]

Gunung Arthur Meighen 52°48′12″N 119°33′12″W / 52.80333°N 119.55333°W / 52.80333; -119.55333 (Gunung Arthur Meighen) adalah puncak yang terletak di Banjaran Perdana Gunung Cariboo di kawasan pedalaman timur-tengah British Columbia, Kanada. Gunung ini adalah selatan ketua Sungai McClennan dan segera barat bandar Valemount, British Columbia.

Pulau Meighen, di jauh utara Artik Kanada, dinamakan selepas Arthur Meighen.

Bangunan kerajaan persekutuan di Yonge dan St Clair kawasan Toronto dinamakan untuk Arthur Meighen.

Meighen kedudukan 14 daripada 20 Perdana Menteri melalui Jean Chrétien, dalam kajian ahli sejarah Kanada termasuk dalam Perdana Menteri: Kedudukan Pemimpin Kanada oleh [[JL Granatstein] dan] Norman Hillmer.