зээ

[ʣe:]

ᠵ᠊ᠨ
ᠵ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠡ᠋

(жигэ) ~ хүүхэд (жэ) = за

Галиглах зарчим

I аялга.

1. Бусдын хэлснийг хүлээн зөвшөөрөхөд хэрэглэх аялга үг
2. Холбоо, шүлэг, ерөөл эхлүүлэх аялга

II нэр.

1. Төрсөн хүүхэн болон эгч, охин дүүгийн хүүхэд

III нэр.

1. Харвуулын сумны зэвийн үүсгэрийг тоссон газар;
2. Мөн үүсгэрийн завсарт хийх таван нүд цоолбор­лосон бяцхан булцуу; годил; харвахад нүднүүдэд салхи тосч исгэрэн дуугарна

IV.

V.

VI аялга.

1. Нохой зэргийг өдөөн тур­хирах аялга.

заа зээ болох - юмыг хоёр этгээд харилцан тохиролцох

зээ зуугүй болох - ийм тийм зовлон шалтаг тоочилгүйгээр тохиролцох

сумны зээ - дуут сумны булцуу

зээ царцаахай амьт. - тарианы үр иддэг нэгэн зүйл шавж

зээ хас нэр.эрдэнэ. - дээд зэргийн хаш

Үг хувилгах зарчим

зээ нэр. зээ­гийн, зээд, зээгээс, о.тоо зээ нар

• ач зээ - хүү, охины хүүхэд

Зэс мөнгөнд эвдэл байдаг

Зээ нагацад холдлого байдаг

Зэсийн сайн зэвэрдэггүй

Зээ нагац марталцдаггүй

Зээ гэвэл ёогүй

Зээрд гэвэл халзангүй

Зээ гэвэл нагац гэх

Зээр гэвэл ооно гэх

Зээ гэхэд морь хурдан

Зэрэгцээд очиход зээр хурдан

Туу гэхэд нохой хурдан

Тулаад очиход туулай хурдан

Зээ нагацын сүлбээ нь нэг

Зээрийн хүзүүний холбоо нь нэг

Зээ нагацын сүлбээтэй

Зээрд морины холбоотой

Зээ хүн

Зүрхэндээ үстэй

Зээ хүн

Зэрэгт багтахгүй

Зээ хүүхдийг санахаар

Жимсний модыг сана

Зээ хүүхдээр үр хийхгүй

Зээрийн зулзгаар мал хийхгүй

Зээрд морины холбоо нэг

Зээ нагацын сүлбээ нэг

Зээрд морь уяатай

Зээ нагац сүлбээтэй