Redakcja Do Rzeczy

Numer kupiony dla tematu tygodnia, którym są analogie pomiędzy rokiem 1939 a 2023 (może 2022?),a także rozważania o tym, czy można znaleźć podobieństwa pomiędzy sanacją, a współczesnym obozem władzy. A skoro ,,Historia vitae magistra est”, to nie chciałem przegapić takiej okazji. Na w/w temat składają się 3 artykuły - mogło być więcej, ale dobre i to. Z czego spodobały mi się 2 i je też mogę polecić - Łukasza Warzechy (głównie przekaz antywojenny, moim zdaniem bardzo dobry tekst) i Jana Fiedorczuka (skupienie na sanacyjnej propagandzie). Prawdziwe, a co za tym idzie nieprzyjemne w swej wymowie. Trzeci, Piotra Semki, utwierdza mnie w tym, że autor nie nauczył się z historii II WŚ niczego i tak jak sanacja uprawia chciejstwo (przyjął sobie daną wizję na geopolitykę, a wszystkie inne, mniej lub bardziej sensowne, stygmatyzuje jako ,,dywersję”; żadne wydarzenia nie skłaniają do weryfikacji poglądów, bo wszystko da radę przetłumaczyć na swoją modłę; jedni są z definicji ,,źli”, drudzy z gruntu ,,dobrzy” - taki to jest sposób myślenia. I tak, chodzi m.in. o krytykę Władysława Studnickiego, ale nie tylko). Reszta numeru raczej standard, czyli głównie tzw. bieżączka polityczna, czyli wydarzenia, o których po upływie miesiąca nikt już nie mówi, a mało kto pamięta. Ponad to wybija się moim zdaniem kilka tekstów: Jakuba Wozińskiego o relacjach konsumenci-koncerny promujące ,,postępowe” ideologie (trafna analiza rzeczywistości),albo wywiad z farmerem z RPA nt. rasizmu wobec białych obywateli, albo recenzja filmu ,,Sound of Freedom”. Dodałbym mimo wszystko ,,Biznesplan zarazy mediów” Jerzego Karwelisa i Mariusza Jagóry - treść jak wskazuje tytuł: zachowanie mediów w erze covidiozy. A w kontekście naszego ulubionego portalu (:P) i naszego ulubionego hobby można zajrzeć do tekstu Krzysztofa Masłonia, czyli część 3 alfabetu - krótkie, luźne refleksje, wspomnienia, anegdoty nt. wybranych polskich twórców (m.in. Gustaw Herling-Grudziński, Tadeusz Konwicki, Wiesław Myśliwski).