Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Và al contegnud

sonà

De Wiktionary

Verb

sonà - scrivud con la Noeuva Ortografia Lombarda - dialet: MI-
→ Verb de la 1^ coniugazzion - regolar - transitiv e intransitiv - ausiliari: havé (in lombard ocidental, oriental e alpin)/havégh (in bressan)

Coniugazzion ►►► varda Come coniugà i verb regolar
  1. (mus.) fàgh emeter di son (a on istrument musical) (verb transitiv)
  2. gh emeter di son (a on dispositiv bon de prodù di son) (verb transitiv)
  3. (de dispositiv acustich) emeter di son (verb intransitiv)
  4. (de toch musical) ripodùll per mez de istrument musicai (verb transitiv)
  5. a gh'è nò la definizzion; se te voeulet, tàcheghela (verb intransitiv)[1]
  6. (fig.) (de bote e sim.) dà via (verb transitiv)
  7. (de ferr de cavall) fà el sò tipich frecass (verb intransitiv)
  8. (de orologg) emeter di son per significà (l'ora che l'è) (verb transitiv)
Note
Esempi:
(definizzion 1) Sonà la ghitarra
(definizzion 2) Sonà i campane
(definizzion 3) La campana la sona
(definizzion 5) La me sona minga ben 'sta roba 'chi
Parolla Ortografia Dialet
sonà Milanesa classica (1) MI-
sonar Scriver Lombard -
so | nà

IPA: /suˈna/ (dialet: MI- )

la gh'è nò l'etimologia; se te voeulet, tàcheghela

son, sonada, sonador, sonaj, sonadina, sonadorell, sonajà

Lengov A - Z
  • Circolo Filologico Milanese (2018). Dizionario Milanese. Antonio Vallardi, pag. 277. ISBN 978-88-6987-846-6.
  • Francesco Cherubini, Vocabolario milanese-italiano, 1843, Vol. 4 pag. 241 MI-(arc.)