Mangus

Mangae, fructus Mangiferae indicae

---

Plantae — Angiospermae

Eudicotyledones 
Rosidae 
Ordo : Sapindales 
Familia : Anacardiaceae 
Subfamilia : Anacardioideae 
Genus : Mangifera 
L.
Species : Mangifera indica 

   

Synonyma

Phanrangia poilanei Tardieu

Mangus^[1] est drupa a multis arborum tropicarum speciebus genita, quae ad Mangiferam pertinent, genus plantarum florentium, plerumque fructuum edulium causa cultum. Ferae plurimarum harum specierum in natura inveniuntur plantae. Genus ad familiam Anacardiacearum ordinis Sapindalium pertinet. Indigena in Asia Meridiana est,^[2][3] in regione ex qua Mangifera indica ("mangus Indicus" et "mangus vulgatus" appellata) per totum orbem terrarum introducta est, ut unus e fructibus latissime in zonis tropicis cultis sit. Aliae generis Mangiferae (e.g., Mangiferae foetidae) species in minoribus regionibus coluntur.

Sunt per orbem terrarum aliquot centum mangorum cultivarietates, quarum proprietates fructus nituntur magnitudine, forma, dulcitudine, colore cutis, et colore carnis, qui flavus pallidus, aureus, vel aurantius esse potest.^[2] Mangus est fructus nationalis Indiae et arbor nationalis Bangladesae.^[4]

Nomen manga est vocabulum Lusitanum, quod ex mangga vocabulo Malaico, vicissim ex mankay vocabulo Dravidiano (plerumque Tamulico) ortum est, ubi man arborem mangiferam et kay fructum significat.^[5] Nomen mangus in commercio condimentorum cum India Meridiana saeculis quinto decimo et sexto decimo ortum est.^[5]

• 
  Arbor mangifera plene floret.
• 
  Mangus a Michaele Boym in libro FloraMango - Flora Sinensis 1656 (2950680).jpglora Sinensi adumbrata (1656).
• 
  Mangus Chaunsa, dulcissimus, in Pacistania
• 
  Mangus purpureus paene maturus in Israel.
• 
  Mangus Sindhri.
• 
  Mangusa Shan-e-Khuda, in Pacistania cultus.
• 
  Mangi in via circulari Rajshahi in Bangladesa.
• 
  Mangi Banganpalli in macello viario venumdantur.
• 
  Mangi in macello agricolarum Lutetiae venumdantur.
• 
  Mangi in Francia celebrantur.

• Biedinger, Nadja. 2000. Die Welt der Tropenpflanzen. Coloniae: DuMont. ISBN 3-7701-5294-8.
• Ensminger, Audrey H., et al. 1995. The Concise Encyclopedia of Foods & Nutrition. CRC Press. Pagina 651. ISBN 978-0-8493-4455-8. Archivum.
• Garg, Sunita. 2004. Mango in India. Dellii: National Institute of Science Communication and Information Resources. ISBN 8172362838.
• Jedele, S., A. M. Hau, et M. von Oppen. 2003. "An analysis of the world market for mangoes and its importance for developing countries. Conference on International Agricultural Research for Development, 2003." Editio interretialis.^{[nexus deficit]}
• Kostermans, A. J. H. G., et J. M. Bompard. 1993. The Mangoes: Their Botany, Nomenclature, Horticulture and Utilization. Academic Press. ISBN 978-0-12-421920-5. Editio interretialis.
• Litz, Richard E., ed. 2009. The Mango: Botany, Production and Uses. ed. secunda. CABI. ISBN 978-1-84593-489-7.
• Morton, Julia Frances. 1987. "Mango." In Fruits of Warm Climates, 221–39. NewCROP, New Crop Resource Online Program, Center for New Crops & Plant Products, Purdue University. ISBN 978-0-9610184-1-2. Editio interretialis.
• Susser, Allen. 2001. The Great Mango Book: A Guide with Recipes. Ten Speed Press. ISBN 978-1-58008-204-4.

• Drosicha mangiferae
• Garcinia mangostana

Vicimedia Communia plura habent quae ad mangum spectant.

Vide "mangim" apud Vicispecies.

• "Sorting Mangifera species." University of Melbourne.
• "Pine Island Nursery's Mango Variety viewer."