Franciscus de Miranda

Franciscus de Miranda

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 28 Martii 1750; Caracae
Obitus: 14 Iulii 1816; Gades
Patria: Hispania, Venetiola

Memoria

Sepultura: Provincia Gaditana

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Franciscus de Miranda (natus Caracis Venetiolae die 28 Martii 1750; mortuus Gadibus Hispaniae die 14 Iulii 1816) fuit Venetiolanus ductor exercitus, qui pro libertate Americae Australis ab Hispania pugnavit.

Sebastianus de Miranda Ravelo, pater et mercator prosper Canariarum Insularum fuit. Francisca Antonia Rodríguez de Espinoza mater fuit. Franciscus de Miranda fuit studiosus Universitatis Caracarum ab 1762. Studia 10 Ianuarii coepit et duos annos grammaticam Latinam et Hispanicam didicit. Annis ab 1764 ad 1766 studii maioris accessit. Miranda hic classicos Latinos, historiam, religio, arithmeticam, et geographiam studebat.

Anno 1771 Miranda in Hispaniam advexit et centurio Exercitu factus fuit. Miranda anno 1781 in bello Pensacolae cum exercitu hispanico pugnavit.

Ab anno 1786 ad annum 1790 in Europam et Turciam peregrinavit. Commentari diurni copiosi scripsit.

Anno 1792 in Res Novae Francicae pugnavit. Die 30 Novembris Antverpiam expugnavit.

Miranda Londini habitavit, ubi e Sarah Andrews dues filii (Leandro et Francisco) procreavit.

Die 11 Aprilis 1810 provinciae Venezuelanenses libertatem ab Hispania declaraverunt. Simon Bolivar et Andreas Bellus legati ad Britanniarum Regnum missi sunt. Miranda ad Venetiolam cum Venezuelenses redutus est. Ab anno 1810 ad annum 1812 in Venetiola exercitu duxit. Mensi Iulii captus est, et iam captivus mortuus est.

Lexica biographica:  Gran Enciclopèdia Catalana • Den store danske • Deutsche Biographie • Diccionario biográfico español • Treccani • Store norske leksikon • Большая российская энциклопедия •