Culpa
Culpa, ut scribit Aegidius Forcellini, est "labes, macula, noxa, quae ex malefactis oritur, peccantemque reum iacit, ac reprehensione et poena sub iure criminali dignum: item universim delictum, peccatum, omissio officii."
In lege civili distinguuntur lata culpa, levis culpa, ac levissima culpa. Culpa dolo malo, qui calliditatem vel falliciam significat, opponitur.[1]
Culpa, cum peccato coniuncta, est notio magni momenti in pluribus religionibus. Exempli gratia, in prece "Confiteor" missae Catholicae Romanae sacerdos dicit "quia peccavi nimis cogitatione, verbo et opere: mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa," sibi pectus ter percutiens.
Locutiones
[recensere | fontem recensere]- "Culpa caret qui scit, sed prohibere non potest."[2]
- "Culpa est immiscere se rei ad se non pertinenti."[3]
- "Culpa lata dolo aequiparatur."[1]
- "Culpa tenet [teneat] suos auctores."[1]
Nexus interni
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Henry Campbell Black, A Law Dictionary, 2a editio (1910), p. 304.
- ↑ Iulius Paulus, Digesta Iustiniani 50.17.50.pr.1.
- ↑ Pomponius, Digesta Iustiniani 50.17.36.pr.1.