Planeta extrasolaris

Planeta extrasolaris^[1] vel exoplaneta^[2] est planeta qui ultra Systematis Solaris limites motat.^[3] Permultis stellis planetae circumire censentur, inter quas fortasse sunt dimidium omnium stellarum Solis similium.^[4] Secundum statisticam anni 2012 investigationem, quaeque ex circa 100 billionibus stellarum in galaxia nostro seu Via Lactea "in medio . . . saltem 1.6 planetas" habere fertur.^[5][6] Non minus ergo quam 160 billiones planetarum stellis circumeuntium in sola Via Lactea exsistere possunt.^[6] Planemonum (seu corporum massam planetariam habentium) libere in Via Lactea fluitantium fortasse exstant trilliones, sive videlicet corporum Plutone maiorum 100 000 pro omni stella sequentiae principalis.^[7]

Iam diu homo interrogat soline sit in universo. Qui est alius modus quaerendi, sintne alii planetae in quibus crescant aliae formae vitae. Christianus Hugenius erat primus astronomus cui erat notio utendorum instrumentorum observationis ut tales planetae detegerentur. Saeculo vicensimo telescopiis melioribus novae artes inventae: inventio ex onere parta (Anglice: charge-coupled device sive CCD), cura imaginum, spatii telescopum Hubble, res omnes quae stellarum motus optime metiantur. Ob eam causam multi astronomi planetas extrasolares detegi posse putant. Annis 1980 et annis 1990 incipientibus pauci nuntii planetae inventi facti sunt, qui quidem multitudine nuntiorum aliorum resumpti; dehinc verificatis rebus (per menses vel annos) illi nuntii inveterati sunt (ut mos est hominum doctorum). Communio hominum doctorum spem amisit nonnullique iam concludebant systema solare esse unum in universo. Denique anno 1995 revera primus planeta exter est repertus.

Primus planeta extrasolaris repertus nuntiatus est die 6 Octobris 1995 a Michaele Mayor et Didier Queloz (ex observatorio Genavae) sito, secundum observata quae facta sunt in observatorio Superioris Provinciae quaeque ad velocitatem radialem stellarum pertinebant. Qui planeta dimidio minor Iove stella orbitam tantum 4,2 dierum habens astro ita est prope ut (sicut alii huiusmodi planetae) Iuppiter calidus vocatur et appellationem 51 Pegasi b habet (sed interdum "Bellerophon" nuncupatur): astrum enim est 51 Pegasi, in constellatione Pegasi visum, 40 spatia lucis annuae a Tellure remota.

Ex illo tempore plus quam quincenti planetae inventi sunt, quorum multi a grege qui a Galfrido Marcy^(en) ex Universitate Californiae in Berkeleia sita ducebatur reperti sunt. Plus quam dimidium autem reperti sunt in Universitate Genevae sita a gregibus internationalibus. Primum systema ubi detecti sunt plures planetae erat Upsilon Andromedae in constellatione Andromedae. Alter fuit 55 Cancri. Quod est maximum systema planetarum quod adhuc notum est (praeter nostrum), nam saltem quattuor planetas continet.

Maior pars planetarum nunc repertorum gigantes gasosi, aliqui quidem pumiliones fuscae sunt. Praecipue detecti sunt gigantes circum stellis proximis propter observationis modum. Alii sunt Ioves excentricii, saepe maiores Iove planeta, orbitis maioris excentricitatis adfecti. Etiam planetae Neptuni magnitudinis iam inventi sunt, exempli causa illi duo planetae stellam Gliese 876 vocatam revolventes.

Multo facilius est reperire planetam massae maximae rapide stellam circumeuntem propter velocitatem radialem. Planetae minoris magnitudinis nondum inveniri poterant, cum methodus investigandi solum maiores indicet: Observantur vacillationes stellae ex quibus massae atque orbitae planetarum circum eam revolventium ratiocinantur. Namque imagines planetarum exterorum capere nondum possumus.

In priore spatio semestri 2005 disputatio per mundum astronomorum acta est. Greges ex NASA (Agentia spatii Civitatum Foederatarum Americae) et ex ESO nuntiavere telescopos VLT et Spitzer planetas exteros repperisse. Tandem Europa obtinuisse primas imagines directas planetarum extrasolarium videbatur. Singillatim pumilionem fuscam 2M1207 et stellam GQ Lupi circumeunt. Hoc dicto comitem GQ Lupi pumilionem fuscam esse putatur.

Die 1 Augusti 2022 numerantur^[8]:

• 5125 planetae extrasolares in
• 3794 systematibus planetariis distributi (inter quae systemata 829 plures planetas habent)

• Die 27 Novembris 2001 detegitur primus gigas gasosus, HD 209458 b ("Osiris" interdum nuncupatus), oxygenium et carbonium in atmosphaera sua continens. Cum sit planeta proximus soli eius, videt atmosphaeram exspirari vento stellae. Quae impullere peritos classem novam exoplanetarum animo fingere, quam appellant planetas Chthonios, qui sunt reliquiae rupium gigantium gasosorum quorum atmosphaera exspirata est stella eorum.
• Die 25 Augusti 2004, planeta, Mu Arae c vel "Venus Mu Arae", gravis 14 massas terrestres repertus est. Quae massa est infra limitem theoricum 15 massarum terrestrium ubi licet invenire planetam telluricum. Periti enim quaerunt num sit maximus planeta e rupibus, primus ergo huius generis repertus, an minimus gigas gasosus.
• Anno 2005, semel, astronomi discrevere lumen emissum directe duobus planetis, quamquam lucent maxime stellae proximae. Hactenus, indirecte erant reperti, inspiciendo perturbationes adhibitae planetis in stellas eorum vel metiendo lumen deminutum per obscurationem. Hac vice, duo greges observantes planetas varios exoplanetas repererunt simul. Sed cum duo greges usi essent telescopo spatii infrarubro " Spitzer" Civitatium Foederatarum, NASA statuit casu frui ut ambo simul nuntiati essent. Interest notare ambos exoplanetas observatos detectos esse prius velocitatis radialis artis gratia.
• Die 14 Iulii 2005, astrophysicus Matthaeus Konacki^(en) Instituti Technologiae Californiae in libello periodico Nature reperire exoplanetam (HD 188753 Ab) proclamavit in systemate trium stellarum quae inveniuntur longae 149 spatia lucis annuae a Terra. Havaii telescopii Keck I gratia, potuit hunc planetam invenire cuius revolutio circum stellam eius fit in minus quam quattuor diebus. Exempla hodierna formationis planetarum non explicant quomodo talis planeta oriatur in spatio ambienti tam incerto quod attinet ad gravitationem. Hic planeta "planeta Tatooinus" ab inventore cognominatur in laudem planetae fictici eiusdem nominis in pellicula de Bellis Stellarum. Astronomi posteriores, qui eum planetam rursus reperire conati sunt, jusque hodie non potuerunt.
• Die 26 Ianuarii 2006, tres collaborationes usantes effectum lentium microgravitationalium ducti per "Probans lentium anomalia retem" (vulgo Probing Lensing Anomalies NETwork vel PLANET) aperiant planetam OGLE-2005-BLG-390Lb quae videtur prima exoplaneta tellurica nota. Haec planeta sita est longius 22 milia spatiorum lucis annuae a terra. Eius massa valet circa quinquies pro Terra; temperatura est parva -220 °C gradus (53 K), quod sinit supponere planetam solidam esse.
• Die 17 Maii 2006, grex inventorum planetarum (cuius est particeps Michaelis Maior) nuntiat reperisse, spectrographi Harps gratia, tres planetas Neptunianos circumeuntes sidus generis solaris HD 69830. Massae sunt pro se quisque decies, duodecies, duodevicies (10, 12,18) superiores massae Terrae (quod est debile, Iove centies septemdecies (117) valenti massam Terrae). Hoc systema putatur possidere asteroidum cingulum longum 1 ua a stella.
• Raius Iaiavardhana et Valentinus Ivanov repererunt, Nova technologia telescopio longo 3,5 m observatorii La Silla in observatorio Europeano australi (ESO), Oph 162225-240515, systema duplex duorum planetarum se circumeuntium et in spatio libere navigantium .
• Die 18 Septembris 2006, grex astronomorum Smithsoniani nuntiat probabilem inventionem novi generis planetae: cum radio aequo 1.38 vices Iovi sed cuius pondus ne quidem est dimidium massae, est exoplaneta levissimus quem umquam invenere! Est densitate inferiore suberi: fluctuet commode si sit vas maius quam ut contineatur. Res nominatur HAT-P-1. Stella est sidus praecipuum systematis duplicis, longum 450 spatia lucis annuae a Terra in constellatione Lacerta et notum nomine poetico ADS 16402. Ambae stellae similes sunt soli sed iuniores, natae circa 3,6 mille milia milia annis post solem.
• Die 5 Octobris 2006, Kailashus Sahu, Baltimori Instituti Scientiae telescopi spatii (vulgo Space Telescope Science Institute) collegaeque Civitatum Foederatarum, Chiliani, Sueci, Itali, putantur reperisse, telescopo spatii Hubble, quinque exoplanetas novi generis appellatos "Planetas Periodo Revolutionis Brevissimo" vel Anglice USPP , Ultra-Short-Period Planet quia circumeunt sidus minus quam intra diem terrestrem (Velocissima revolvitur intra 0.4 diem, minus quam decem horae). Res videntur planetae gasi gigantes debili densitate similes Iovi, circumeuntes stellas minores quam Sol.

Invenire exoplanetam indirecte non est res facilis, variis rationibus:

• Planeta lucem non edit: solum lumen refert quod excipit e stella, quod paucum est.
• Stella distat a nobis multo magis quam stella distat a planeta suo: oportet potestatem separandi ergo instrumentorum altissimam esse ut distinguentur.

Sic, maior quantus exoplanetae qui valebant usque nuperrime appellantur modi "indirecti", nam non detegunt directe photona venientia a planeta. Sunt plures modi, praesentes et futuri ut reperiatur extrasolaris planeta. Plerique deteguntur ab observatoriis in solo.

• Exoplanets – The search for planets beyond our solar system. Institute of Physics, 2010.
• Giada N. Arney, "The K Dwarf Advantage for Biosignatures on Directly Imaged Exoplanets" in Astrophysical Journal Letters vol. 873 (6 Martii 2019)
• R. P. Butler, "Catalog of Nearby Exoplanets" in Astrophysical Journal vol. 646 (2006)
• David R. Ciardi et al., "Astro2020 Science White Paper: Toward Finding Earth 2.0: Masses and Orbits of Small Planets with Extreme Radial Velocity Precision" (13 Martii 2019) apud arXiv.org
• Chuanfei Dong, Zhenguang Huang, Manasvi Lingam, Gábor Tóth, Tamas Gombosi, Amitava Bhattacharjee, "The dehydration of water worlds via atmospheric losses" (5 Septembris 2017) apud arXiv.org pro Astrophysical Journal Letters
• Artie P. Hatzes, Günther Wuchter (2005). "Astronomy: Giant planet seeks nursery place". Nature 436 (7048): 182–183  Situs venalis
• René Heller, Michael Hippke, Kai Rodenbeck, "Transit least-squares survey. II. Discovery and validation of 17 new sub- to super-Earth-sized planets in multi-planet systems from K2" in Astronomy & Astrophysics (13 May 2019)
• Danley C. Hsu, Eric B. Ford, Darin Ragozzine, Keir Ashby, "Occurrence Rates of Planets orbiting FGK Stars: Combining Kepler DR25, Gaia DR2 and Bayesian Inference" (14 Augusti 2019) apud arXiv.org pro Astronomical Journal vol. 158
• L. Kaltenegger, J.Pepper, K. Stassun, R. Oelkers, "TESS Habitable Zone Star Catalog" (27 Martii 2019) apud arXiv.org pro Astrophysical Journal Letters vol. 874 no. L8 (2019)
• Jonathan I. Lunine, Bruce Macintosh, Stanton Peale, "The detection and characterization of exoplanets^{[nexus deficit]}" in Physics Today (Maii 2009)
• Sarah R. N. McIntyre, Charles H. Lineweaver, Michael J. Ireland, "Planetary Magnetism as a Parameter in Exoplanet Habitability" (7 Martii 2019) apud arXiv.org pro Monthly Notices of the Royal Astronomical Society Epitome alibi reperta
• Sarah Millholland, Gregory Laughlin, "Obliquity-driven sculpting of exoplanetary systems" in Nature Astronomy Letters (4 Martii 2019)
• Mark R. Swain, Gautam Vasisht & Giovanna Tinetti (2008). "The presence of methane in the atmosphere of an extrasolar planet". Nature 452 (7185): 329–331  Situs venalis
• Tomoyuki Kudo et al., "A Spatially Resolved au-scale Inner Disk around DM Tau" in Astrophysical Journal Letters vol. 868 (14 Novembris 2018)
• Vincent Van Eylen, Simon Albrecht, "Eccentricity from transit photometry: small planets in Kepler multi-planet systems have low eccentricities" (11 Maii 2015) apud arXiv.org pro Astrophysical Journal

• Satelles extrasolaris
• Planeta extragalacticus
• Zona habitabilis
• Consortium N2K
• Index planetarum extrasolarium
• Krypton

Indices nexuum

• Planetas extrasolares

Encyclopaediae et indices

• The Extrasolar Planets Encyclopaedia - De planetis extrasolaribus
• "Exoplanets Data Explorer" apud University of California Planet Search Project
• M. Mayor et alii, "The Geneva Extrasolar Planet Search Programmes"
• The Habitable Exoplanets Catalog apud Planetary Habitability Laboratory
• NASA Exoplanet Archive
• The Visual Exoplanet Catalogue
• Data exoplanetaria iPhone/iPod/iPad accommodata
• Catalog of Exoplanets apud Planetary Society
• Complete List of Exoplanets apud Planetary Biology
• De exoplanetis apud Observatoire de Paris
• List of important exoplanets

Atlantes

• PlanetQuest Atlas apud NASA
• exosolar.net Atlas stellarum et exoplanetarum

Instituta exoplanetaria

• Center for Exo-Planet Research Jena/Tautenburg
• Astrophysical Institute & University Observatory Jena (AIU)
• SuperWASP Wide Angle Search for Planets Institutorum Britannicorum
• PlanetQuest
• ExoPlanet Task Force (ExoPTF) apud National Science Foundation

Varia et breviora

• PlanetQuest apud NASA
• "How many exoplanets has Kepler discovered?" apud NASA
• "10 Things You May Not Know About ... Exoplanets" apud Slice of MIT
• "Exoplanet Caught on the Move" apud european Southern Observatory
• "6–8 Earth-Mass Planet Discovered orbiting Gliese 876" apud exoplanets.org
• "Radio Detection of Extrasolar Planets: Present and Future Prospects"
• "Vivarium" planetarum extrasolarium apud astronomycast.com
• Natalie M. Batalha et al., "Planetary Candidates Observed by Kepler, III: Analysis of the First 16 Months of Data" (Feb. 2012)
• Laurence R. Doyle, "Naming New Extrasolar Planets" apud SPACE.com (19 Martii 2009)
• D. Lafreniere, R. Jayawardhana, M. van Kerkwijk, "Companion of a Young, Sun-like Star" apud NASA
• "Beyond Our Solar System" apud NASA's Solar System Exploration
• "Differential Photometry" apud Perseus
• Centauri Dreams