dividebatur

Discretiva

dividebatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidēbātur	tertia singularis	imperfectum	passiva	indicativus	dīvidō (dīvidere)

API: /diːwideːˈbaːtur/

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dē·bā·tur — morphologica: di-vid-ebatur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Ad id dati duces Galli edocent inde milia quinque et viginti ferme supra parvae insulae circumfusum amnem latiore, ubi dividebatur, eoque minus alto alveo transitum ostendere. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

class.

Terra ipsa fertilior erat inlaborata et in usus populorum non diripientium larga. Quidquid natura protulerat, id non minus invenisse quam inventum monstrare alteri voluptas erat. Nec ulli aut superesse poterat aut deesse; inter concordes dividebatur. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3]^[2]

saec. II.

Digresso Valente trepidos, qui Ariminum tenebant, Cornelius Fuscus, admoto exercitu et missis per proxima litorum Liburnicis, terra marique circumvenit: occupantur plana Vmbriae et qua Picenus ager Hadria adluitur, omnisque Italia inter Vespasianum ac Vitellium Appennini iugis dividebatur. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[4]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXI, caput 27, [4] — dividebatur
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: dividebatur.
↑ ^3.0 ^3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library): Tomus / Liber 14. 90, versus 40 — dividebatur
↑ ^4.0 ^4.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber III. [42] — dividebatur