Oscar Wilde

*Em hemî di nav herriyê re ne lê berê hinan ji me li stêran e.*

Di Wikipediyayê de nivîsek li ser Oscar Wilde heye.

Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde (16.10.1854 – 30.11.1900) şanonivîs, helbestvan û eseyîst îrlendî bû.

Pend

Dostê dirist kêrê li dilî did
Mirov çend Jîyana bijî dê hind caran mirit.
Em hemî di nav herriyê re ne lê berê hinan ji me li stêran e.
Ramîn û pûnijîn nesaxlemtirîn tiştê dinyayê ye û bi wê jî - wek bi her êşê - mirov dimire.
Jin bo jêhezkirinê ne, ne bo têgihiştinê.
Dem serifandina pareyan e.
Herdem dijminên xwe efû bike - ti tişt wisan wan naqehirîne.
Çima welidîm nav mirovên vî zemanî?!
Amerîka tek welat e ku ji barbarîzmê gihiştiye dekadensê bêyî ku di qonaxa sivîlîzasyonê re derbas bibe.
Amerîkî bêguman qehremanperist in, û qehremanên xwe jî herdem ji nav tawankaran dibijêrin.
Tenê mirovên nebalkêş li ser taştê geş in.
Xencerek ji sed epîgraman encamdertir e.
Biborin ku We nanasim; ez pirr guherrîme.
Zelam ji kerrixê, jin ji mereqê dizewicin; dilê herduyan jî jê sar dibe.
Bextiyariya zelamê zewicî girêdayî wan kesan e yên ku ew pê re nezewicî ye.
Dema Chopinî lê didim wa dixuye li wan gunehan digirîm yên ku min ti car nekirine.
Kêmasiyê pêşketinê ew e ku ew pêşve lê ne paşve diçe.
Jiyan tiştek wisan giring e ku nabe mirov qet bi cidî jê biaxive.
Ma vekolerên Hamletî bi rastî dîn yan jî xwe di dîniyê datînin?
Deynê dîrokê li me ew e ku em wê ji nû ve dinivîsin.
Dema em bextiyar em herdem qenc in, lê dema em qenc em ne herdem bextiyar in.
Bêhişî ye ku mirovan wek qenc û xirab parve bikî. Mirov yan kêfxweş in yan jî nebalkêş in.
Carine difikirim ku dema Xwedê mirov afirandin, hinekî şiyana xwe zêde hesibandibû.
Min ew wisan baş dinasî ku deh sal bû pê re nediaxiftim.
Jixwehezkirin destpêka romansek ebedî ye.
Nikarim sed pirtûkên herî baş bibijêrim ji ber ku min tenê pênc nivîsîne.
Her kes dikare romanek sê-beşî binivîse. Tek tiştê lazim ew e ku divê ew bi temamî nezan be, hem ji jiyanê û hem jî ji wêjeyê.
Wê jinê, ya ku paşeroj hebe, pêşeroj nîne.
Tecrûbe ye ew nav yê her kes dide şaşiyên xwe.
Kêfa mirovî bi dibistanan tê lê divê neyê jibîrkirin ku ti tiştê hejî zanînê nikare bêt hînkirin.
Di dinyayê de du cûn mirov hene: yên ji tiştên nayên bawerkirin bawer dikin, û yên kiryarên neihtimal dikin.
Vî zemanî mirov dikare ji her tiştî xilas bibe - mirin ne tê de.
Reşbîn ew kes e yê bihayê her tiştî dizane lê nirxê ti tiştî nizane.
Pêşî zarrok ji dêbavên xwe hez dikin. Paşî wan rexne dikin. Kêm car - ger qet - wan efû dikin.
Berê textê şkenceyê hebû, niha çapemenî.
Rojname bûne kevneperist: êdî mirov dikare bê xem baweriyê bi wan bîne.
Min dest ji xwendina pirtûkan berdaye. Pê hesîm ku ew ramanên min ji min bi xwe dûr dixin.
Di biserketina mirovî de herdem tiştek heye ku dostên wî jî diqehirîne.
Mode ew e ya li mirovî bi xwe. Bêmode ew e ya li ber xelkê.
Herî zêde ji muzîka Wagnerî hez dikim. Dengê wê wisan bilind e ku di dema guhdarîkirina wê de mirov dikare suhbetê bike bêyî ku ti kesî guh li ti kesî bibe.
Her jin zêde diaxive.
Jin - sfînksên bê raz.
Ken ne destpêkek xirab e bo dostaniyê, û baştir e bi wî dawî jî lê bêt anîn.
Zewq tek tişt e ku baş e mirov bo bijî. Ti tişt wek bextiyariyê zû pîr nabe.
Min ti tişt bo gumirkkirinê nîne, tenê jîriya min.
Şîretên baş didim xelkê. Ma bo çi ye bi xwe re bihêlim?
Vî zemanî xort û ciwan bawer dikin ku tek tişta giring pare ye lê dema ew mezin dibin, ew dizanin ku wisa ye.
Şano biserketinek mezin bû lê cemawer têkçûnek dilşkîn.
Wijdan û tirsonekî jixwe eynî tişt in. Wijdan navê fîrmayê ye.
Ti tişt wek bextiyariyê pîr nabe.
Ez ji prensîpan zêdetir ji mirovan hez dikim û ji mirovên bêprensîp ji hemiyan zêdetir.
Vî zemanî hemî mêr wek bekaran in û hemî bekar wek mêran in.
Diviya her kesî rojnivîska kesek din binivîsiya.
Hemî helbestên nebaş ji hestên resen dertên.
Bo ku mirov bibe endamê civatên baş divê vî zemanî xwarin û vexwarinê bide xelkê, kêfa xelkê bîne û xelkê biruxîne.
Piştî firavînek xweş mirov dikare hemiyan bibexşîne, ta xizmên xwe jî.
Tek cudahiya navbera yê xêrker û yê gunehkar ew e ku rojên borî yên yê xêrker in, rojên bên yên yê gunehkar in.
Kuna merîkê, ya ku pirr baş hatiye çêkirin, tek xeleka di navbera hunerê û siriştê de ye.
Bila tenê mezadvan heyranî hemî rêçên hunerî bin.
Hunermendên nebaş herdem heyranî berhemên hev in.
Ger rastiyê bibêjî, zû yan dereng dê pê bikevî.
Karkirin laneta çînên serxweş e.
Ti car werzişan li derve nakim, ji bilî domînoyê... Min carine domîno li qehwexaneyên frensî yên ser kolanan kiriye.
Trajediya pîriyê ne ew e ku mirov pîr e lê ew e ku ne genc e.
Jin bi rêgirtina nêzîkbûna zelaman dest pê dikin û bi gerrîna li reva wan bi dawî tînin.
Sexbêrî: tişta em di kesên din de navê wê dikin tirsonekî.
Mirov nikare ti car dijminên xwe bi sexbêrî bibijêre.
Tek tiştê qet lê poşman nabe xeletî ye.
Hevaltî ji evînê pirr trajîktir e - gelek dirêjtir xwe radigire.
Dostê durist kêrê herdem li dilî dide.
Ji bilî bêhişiyê ti guneh nîne.
Em hemî di nav herriyê re ne lê berê hinan ji me li stêran e.
Gotina rastiyê dijwar e. Lê ku bêyî neçarkirin ku derewan bikî hê kembaxtir e.
Di ezmûnan de yên bêhiş wan pirsan dikin ku yên hişyar nizanin bersivê bidin.
Dema têt peyitandin (îsbatkirin) ku olek rast e, ew dimire û dibe zanist.
Ti hunermendek hêja tiştan wek ku çawan in nabîne. Ger ew wisan bibîne, dê êdî ne hunermend be.
Gelek hêvî bi demokrasiyê ve hatibûn girêdan lê demokrasî bi kurtî ev e: derbeyên gel li gel.
Ti pirtûk ne biexlaq yan bêexlaq in. Her pirtûk yan baş yan jî xirab hatiye nivîsîn.
Her cara ku kesek dibe evîndar, tek car e ku ew bûye evîndar.
Zelam dikare bi kîj jina hebe re bextiyar be lê tenê ger jê hez neke.
Dema kesek dibe evîndar, pêşî xwe dixapîne û taliyê xelkê.

Çavkanî

Ji inglîzî: Husein Muhammed
Kovara MEHNAME, hejmar 68

Yên din

Ne qeşe lê îtîraf gunehên me dixefirîne.