tacir

tacir

1. Guhartoyeke ticar.

Ji erebî تَاجِر‎ (tājir).

tacir

1. bazirgan, tacir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên bazirgan hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

tacir

1. bazirgan, ticir, tucar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Deyn ji erebî تَاجِر‎ (tājir).