qerimî
Rengdêr
[biguhêre]qerimî, r-ya req
- westiyayî, betilî, mandî, tehibî, kerixî, bêçare, bêhal
- Ez seetekê ji piyan ve sekinîm loma lingên min qerimî ne.
- Dê û bavê min jî li benda min bûn, çavên wan li riya min qerimî bûn, wan ez nedîtim û mirin. — (Firat Cewerî, Payiza Dereng, Avesta, 2014, r. 28)
- qerisî, tezî, cemidî
- Firinde dê vê zivistanê ji ber sarmayê qerimî bibin.
Herwiha
[biguhêre]Têkildar
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji qerimîn.
Werger
[biguhêre]Formeke lêkerê
[biguhêre]qerimî
- Formeke qerimîn:
- dema borî ya sade kesa duyem yekjimar
- dema borî ya sade kesa sêyem yekjimar