insan

•  IPA^(kilîd): /ɪnˈsɑːn/
• Jihevqetandin: in·san

insan

1. mirov, meriv, beşer, ademî, ademîzad, xelk, gel, alem
   • Alem hemî pê bin hesed
     insan û cinn û caniwer
     'Alem hemî têk bûne sef — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• ins (tenê di biwêja ins û cins de)
• însan
• (Kobanî) îsan

Ji erebî إِنْسَان‎ (ʾinsān), hevreha îbrî אנושׁ‎ (ênoş), aramî ܐܢܫܐ‎ / אנשא‎ (naşa), akadî nişu.

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Deng^ⓘ
• Deng^ⓘ

insan

1. mirov, meriv, insan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Deyn ji erebî إِنْسَان‎ (ʾinsān).