gel

 Binêre herwiha: gêl

• IPA^(kilîd): /ɡɛl/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: gel

gel nêr

1. Komek mirovan ya ku ziman û/yan dîroka wan yek e. Bi taybetî yên dewletek yan jî yeketiyek din ya siyasî ji xwe re damezrandiye.

   Gelê kurd.

   • Çîrokên kurdî naveroka xwe ji taybetmendiyên gelê xwe distîne. Dema mirov bi çavekî zanistî, rexnevanî û lêkolînî li çîrokên kurdî mêze dike û babetên wan analîz dike, mirov wê çaxê dibîne ku, ev berhem, afirandinên gelî wek destanên kurdî, gotinên pêşiyan û stran ji me re dewlemendiyeke jiyana folklorîk pêşkêş dikin. — (Beşek Ji Folklora Kurdî: Çîrok, Mehmet Bozkoyun, Bingöl Üniversitesi Yaşayan Diller Enstitüsü Dergisi)
2. kom, ref, grûp
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• netewe
• milet
• qewm

• eşîr
• êl
• hoz
• nijad

Ji *gerd, ji proto-îranî *gr̥dáh (“mal, xanî, parêz, parêzgeh”), ji proto-hindûîranî *gʰr̥dʰás, ji proto-hindûewropî *gʰr̥dʰ-ó-s (“parêz, cihê parastî û rapêçayî”), ji *gʰerdʰ- (“rapêçan”). Guherrîna wateyî diyardeyeke berbelav e di zimanikên kurdî de, bide ber zazakî şar (“gel; rastiyê şar”) û mazenderanî کلا‎ (kela, “gel, şar; rastiyê keleh”).

Hevzaya avestayî 𐬔𐬆𐬭𐬆𐬜𐬀‎ (gər^əδa, “şkefta dêwan”), farisiya kevn *gr̥dah (“beniyên xanî”), farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (gal, “şopînokan; cerdeyên ku li milkên şah û şarvan û hwd. kar dikin; di şerrî de koma leşkerî ne”), farisî گله‎ (gelle, “garran, kerî”); îngilîzî gird, almanî gürten.

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

gel

1. li gel, pê re, digel

   Ew (li) gel min hat.

• Deng (DYA)^ⓘ

gel

1. cel, cîla (madeyê şîrêzî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Deng^ⓘ
• Deng^ⓘ

gel

1. were!
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• gelmek