homofon

homofon mê

1. Peyvên ku wek hev tên gotin lê wateya wan yan awayê nivîsandina wan ji hev cuda ye.

   Hevmane: hevdeng

   Di kurdî de "ber" (berhem), "ber" (kevir) û "ber" (li ber, li pêş) homofon in.

   • Gelş û arîşeya bingehîn di ç, k, p, r û t’yê de ye. Bi rastî di hin peyvan de, bi heman tîpan nivîsandina wan, mîna kar (şixul) û kar (karik, kara bizinê), par (sala çûyî) û par (pay, behr, hîse), ta (bend, dezî) û ta (nexweşîna tayê) û hwd. ji bo kesên ku baş bi kurdî nizanin dibe sedema bilêvkirineke ne rast. Lê divê em ji bîr nekin ku di gelek zimanan de jî rewşeke wiha heye, ango peyvên homofon û homograf hene û ev jî dîsan mijara fonetîk û rastnivîsê ne. Belê peyv hene ku nivîsandina wan eynî lê belê telafuz û wateya wan ji hev cuda ye, peyv jî hene ku nivîsandin cuda, wate cuda lê belê îcar bilêvkirina wan eynî ye. Wek mînak, peyva tîr (tîra kevan) û tîr a bi wateya dewê tîr jî nivîsandin eynî, bilêvkirin eynî lê mehneyên wan ji hev cihê ye. Tiştên wiha jî hema hema di hemû zimanan de hene. — (Zana Farqînî: Bera kêmasiyên alfabeya me hene?!, Amidakurd.com, 5/2011)

• homojen
• homonîm
• homograf

• homofonî
• homofonîtî
• homofontî

Ji îngilîzî homophone.