den

• IPA^(kilîd): /dɛn/
• Kîtekirin: den

den nêr

1. bermîl yan dewlik,
   qapê mezin yê ku şikilê wî sîlînder e û bidervank e û av û şileyên din tê de ragirtin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• kurdî-erebî: den‎

• ben
• jen
• ken
• ten

• dan
• din
• dîn
• don

Ji erebî dn‎ (denn) ji aramî ܕܢܐ‎ (denna) ji akadî [skrîpt hewce ye] (dennu) (dannu)

den zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. boyax
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• den kirin
• den dan

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

den

1. req
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên req hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

den

1. her tişt
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên her tişt hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

den nêr

1. (mirov) mêr, zilam, zelam (mirovê nêr yê mezinbûyî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

den nêr

1. (zeman) roj (24 saet yan sibê heta êvarê)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

den

1. (avahî) şkeft
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên şkeft hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

den

1. şkeft, kunc, hêlîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

den

1. ew (pirjimar), wan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

den

1. (mirov) jin (mirovên mê)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

den

1. ev (yekjimar, biker)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)