Тәуелсіздік маршы

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl,
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar.
«Medeniyet!» dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana vaadettiği günler Hakk'ın;
Kimbilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri «toprak» diyerek geçme, tanı!
Düşün, altında binlerce kefensiz yatanı!
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli;
Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!
Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder varsa taşım;
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerret gibi yerden na'aşım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl;
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl!
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl!

Қорық па елім, ал қызыл ту, енді мәңгі желбірер,
Жер ошақта қалған шоқтай, ұлтымызға өң кірер.
Бұл жалғанда басқа күш жоқ, жұлдызымды
сөндірер,
Ол – менікі, ұлтымдыкі, растығын ел білер.

Құрбандығың мен болайын, жарқырай түс, Жаңа
Айым!
ҚаҺарман ел нәсілімін, саған тура қарайын.
Қаным төгіп, Тәуелсіздік отын мәңгі жағайын
Сені ұлтымның қасиетті Тәңіріне балайын.

Мен бұрын да, азат ел ем, алда тағы азатпын,
Қай есуас бұғау салмақ! Санасызға ғажаппын!
Буырқанған сел боламын жолын кесер мазақтың,
Быт-шыт етер қандайын да, тосқауылдың, азаптың.

Көкжиегі құрыш қорған, Батыс бізден қорқады,
Иманым бар, шекарам бар, бөліп тұрған ортаны.
Иманыма қол салды ма, олар үшін сор тағы,
Ұли берсін, өздерінше, өркенді елдің қорқауы.

Ар, ождансыз, имансызды, жолатпа, елім, абайла,
Тосқауыл қой, арсыздықта, шекара жоқ, қарай ма?
Сенімді бол, туар күнің, Тәңіріңді тағы ойла,
Бәлкім бүгін, бәлкім ертең, бір келеді қалай да.

«Жәй жер ғой»-деп, таптамағын ата-баба аруағын,
Шейіт болған кебінсіз-ақ, жатыр онда арманың.
Сен, солардың ұрпағысың, алмақтың біл, салмағын,
Түсінерсің, сонда ғана, Ұлы Отанның бар мәнін.

Отаны үшін, Жұмағы үшін, кім бас тартар өлімнен!
Аруақтар да күңіренеді, ерте кеткен өмірден.
Жанымды алсын, жарымды алсын, Тәңірімнен жерінбен,
Тек, дүние, айырмасын, Отанымнан, жерімнен!

Тәңірімнің тілеуінде тіршіліктің мәні де,
Жаттың қолы жуымасын, қасиетті тәніме.
Дін, Азанның – азалы үні, күңіренсін әлі де,
Бүкіл әлем – құлақ түрсін, Ұлы Елімнің әніне.

Мен ол кезде шабыт қысып, сәждеге мың жығылам,
Бар жарамның аузын ашып, қанды жаспен жуынам.
Менің жаным, медет тауып, топырақтың буынан,
Көк ғарышқа көтеріліп, сол қуаттан жылынам.

Толқи түс, сен, жарқыраған алтын Айым, қияқтай,
Кешірілсін, осы жолда төгілген қан бұлақтай.
Нәсілімнің асыл тегін – қуаттай бер, қуаттай,
Тәуелсіздік – Хақтың жолы, соған ұлтым, табынған,
Азат елдің куәсіндей, Туды ұстаймын құлатпай!