Сызықтық емес оптика

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Лазер дифракциясы

Сызықты емес оптикафизикалық оптиканың қуатты сәуле шоғының қатты денелерде, сұйықтықтар мен газдарда таралуын және оның сол заттармен әсерлесуін зерттейтін саласы. Лазердің шығуына байланысты оптикада қуаты 109 – 1011 Вт-қа дейін жететін когерентті сәуле көздерін алуға мүмкіндік жасалды. Қуатты жарық өрісінде жаңа оптикалық эффектілер пайда болады, сондай-ақ кейбір белгілі құбылыстардың сипаттамалары да елеулі түрде өзгереді (мысалы, сыну көрсеткіші, жұтылу коэффициенті, т.б.). Мұндай құбылыстардың барлығына тән ерекшелік – олардың өту сипатының жарық қарқындылығына тәуелділігі. Сызықты емес оптика бойынша егер ортаның оптикалық қасиеттері жарық толқындарының электр өрісі кернеулігінің (Е) функциясы болса, онда ортаның поляризациясы (Р) Е-ге сызықты емес тәуелділікте болады. Ғылымға “Сызықты емес оптика” ұғымын С.И. Вавилов енгізген. Сызықты емес оптиканың тәсілдері оптиканың дәстүрлі тарауларында және оның жаңа бағыттарында кеңінен пайдаланылады. Сызықты емес оптиканың табыстары плазма физикасының, акустиканың, радиофизиканың, т.б. дамуына да әсер етті.

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

«Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, VIII том