სკვითური ენა
სკვითური ენა — განეკუთვნება ირანულ ენათა ჯგუფის ჩრდილო-აღმოსავლურ შტოს. აერთიანებს სკვითურ-სარმატულ დიალექტებს, რომლებიც გავრცელებული იყო დუნაიდან კასპიისზღვისპირეთამდე ძვ. წ. VIII საუკუნიდან ახალი წ. V საუკუნამდე. სკვითური ენაზე ტექსტებს ჩვენამდე არ მოუღწევია. შემონახულია მხოლოდ ეპიგროფიკული ძეგლები და საკუთარი სახელები. სკვითური ენის მემკვიდრეა თანამედროვე ოსური ენა.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 419.