Transistor

Transistor ya iku siji piranti elektronik kang wujudé tabung cilik banget kang digawé saka semikonduktor.^[1] Gunane kanggo nguwatake, medhot, lan mbagi arus listrik.^[2] Transistor tinemu nalika taun 1948 déning ahli fisika ya iku Walter Houser Brattain, John Bardeen, lan William Braddford Shockley. Transistor bisa kanggo kran listrik.^[3] Padatan, transistor nduwé terminal cacahé telu.^[3] Tegangan utawa arus kang dipasang ing salah siji terminale iku ngatur arus kang luwih gedhé liwat rong terminal liyané.^[3]

Wiwitane, ana rong jinis transistor, ya iku bipolar junction transistor (BJT utawa transistor bipolar) lan field-effect transistor (FET).^[3] Kekarone cara kerjane dhéwé-dhéwé.^[3]

Penemuan transistor kasebut, yaiku salah sawijining prestasi sing paling penting ing abad kaping-20, minangka asil pangembangan elektronik semikonduktor, sing wiwit taun 1833, nalika eksperimen fisika Inggris Michael Faraday nganakake eksperimen pertama kanthi materi semikonduktor - perak sulfida.^[4]

Transistor bisa dibédakaké dhedhasar sapérangan kategori:^[3]

1. Materi semikonduktor: Germanium, Silikon, Gallium Arsenide
2. Kemasan fisik: Through Hole Metal, Through Hole Plastic, Surface Mount, IC, lan sapanunggalane.
3. Tipe: UJT, BJT, JFET, IGFET (MOSFET), IGBT, HBT, MISFET, VMOSFET, MESFET, HEMT, SCR sarta pangrembakane transistor ya iku IC (Integrated Circuit) lan liya-liya.
4. Polaritas: NPN utawa N-channel, PNP utawa P-channel
5. Maximum kapasitas daya: Low Power, Medium Power, High Power
6. Maximum frekwensi kerja: Low, Medium, atau High Frequency, RF transistor, Microwave, lan liya-liyané.
7. Aplikasi: Amplifier, Saklar, General Purpose, Audio, Tegangan Tinggi, lan liya-liyané.