Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
Լինկերեն, պատմական Լիկիայի բնակիչների լեզուն (մեռած մ. թ. ա. 8 - 3 դարերում)։ Հատկացվում է հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի խեթալուվիական (հին անատոլիական) խմբին։ Ներկայացվել է նաև ասիանական լեզվախմբում։ Գրավոր աղբյուրները (մեծ մասամբ հնչյունագիր տապանագրեր) մ. թ. ա. 5-րդ դարից են։ Վերծանումներում կան չլուսաբանված հարցեր։
Լեզուն համարվել է մեռած մ․թ․ա․ 1-ին դարից, երբ դուրս է մղվել հին հունարենի պատճառով, քանի որ Լիկիա պետությունը մինչ այդ դարձել էր Ալեքսանդր Մակեդոնացու կայսրության մի մասը[1][2]։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ Melchert H. C. Lycian // The Ancient Languages of Asia Minor. — New York: Cambridge University Press, 2008. — P. 46.
- ↑ Bičovský J. Vademecum starými indoevropskými jazyky. — Praha: Nakladatelství Univerzity Karlovy, 2009. — С. 169. — ISBN 978-80-7308-287-1
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 615)։ 
|
Բառարաններ և հանրագիտարաններ | |
|---|
|
