• ՄՀԱ՝ [pʰɑjtpʰɔˈɾik]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փայտ•փո•րիկ 

1. վառ ու խայտաբղետ գունավորված փետուրներով անտառային փոքրիկ թռչուն, որ սնվում է ծառերի մեջ ապրող որդերով, բզեզներով և զանազան միջատներով, ծառկտիկ, ծառկուտուտ

1. (նորբ․) (կենդբ․) փայտահար, կտցահար, (ժղ․)՝ ծառկոտոտ, ծառակտիկ, ծառակուտուտ, ծառկոտուտ, ծառկտցիկ, ծառակուտկուտ, ծառկոտիկ, ծառկ(ու)տուտ, փայտատ, փայտմորեկ, (գվռ․)՝ ծառծեծուկ, ծառծակող, ծառծածուկ, ծառկտոց, ծառածակ, ծգան, ալաչակչակ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։