• ՄՀԱ՝ [uˈɾɛmn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ու•րե•մ(ը)ն 

1. կապակցում է եզրակացություն՝ հետևություն պարունակող նախադասությունն այդ եզրակացության հիմունքը ցույց տվող նախադասության կամ խոսքի հետ՝ հետևաբար, նշանակում է նշանակությամբ ◆ Սեղան, քար, մարդ, գիրք գոյականները ցույց են տալիս նյութական առարկաներ, ուրեմն դրանք թանձրացական գոյականներ են։
2. միացնում է հետևանքային հարաբերությամբ իրա հետ կապված նախադասությունները՝ դրա համար, դրա հետևանքով նշանակությամբ ◆ Որովհետև խոսք եմ տվել աջակցել նրան ամեն դեպքում, ուրեմն իմ խոսքին դրժել չեմ կարող։ (Մուրացան)
3. գործածվում է որպես միջանկյալ բառ՝ այդպիսով, ասել է թե նշանակությամբ ◆ Ի՞նչ էր անում, ուրեմն, այդ ժամանակ թագավորը։ (Մուրացան)
4. նույնպիսի գործածությամբ՝ այդ դեպքում, այդ պարագայում նշանակությամբ ◆ Եթե չես հոգնել՝ գնանք, ուրեմն, քանի լույս է։ Ստեփան Զորյան
5. մեկնական նշանակությամբ՝ նշանակում է, այսինքն նշանակությամբ ◆ Զգացվում Էր, որ պարսիկները փախչում են դեպի աջ, ուրեմն՝ դեպի Արաքսը։ Ստեփան Զորյան
6. եղանակավորող բառի նշանակությամբ՝ դե, այդ դեպքում, որ այդպես է նշանակությամբ ◆ Ուրեմն տու՛ր մախորկադ ծխենք, տեսնենք ինչ ենք մտածում։ (Հրաչյա Քոչար)
7. նույն դերով՝ վերջապես, վերջիվերջո նշանակությամբ ◆ Ի՞նչ է կատարվում ուրեմն այստեղ, ու՞մն ես ձերբակալելու։ (Վահրամ Փափազյան)

1. վերջապես, վերջիվերջո
2. դե
3. հետևաբար, հետևապես, ուստի
4. ասել է թե, այսպիսով
5. այս դեպքում, այս պարագայում

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։