• ՄՀԱ՝ [ʃiv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շիւ

վանկեր՝ շիվ 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhi-p-՝ *skei- «կտրել, անջատել» արմատից։ Հնարավոր է նաև *skep(h)- «կտրել, ճղել» արմատից, որից ցուպ (< *skob-):

1. բարակ ու դալար ճյուղ, ոստ
2. տունկ, տնկի
3. զավակ, որդի, ժառանգ (փխբ․)

1. ճյուղ, ոստ, ուղեշ, ընձյուղ, մորճ, շառավիղ, երիթոստուռ (խաղողի) (բարակ և դալար ճյուղ)
   1. տե՛ս հոռաշիվ տե՛ս բճաշիվ
2. տե՛ս տնկի
3. տե՛ս ժառանգ տե՛ս զավակ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։