վանկեր՝ կանգ·նել 

1. ոտքի ելնել, վեր կենալ, կանգուն դիրք ընդունել ◆ Բոլորը վեր կացան, կանգնեց նաև Վասակը Դերենիկ Դեմիրճյան
2. անշարժ՝ ոտքի վրա մնալ ◆ Ձեռները ծոցին կանգնել Էին (Ակսել Բակունց)
3. կանգ առնել, քայլելը դադարեցնել ◆ Պառավը… երկու քայլ հետևեց նրան և կանգնեց (Ակսել Բակունց)
4. կանգ առնել, դադարել, անշարժանալ, շարժվելուց դադարել ◆ Ջուրը կանգնել Է։ Այնպես թվաց, թե ժամանակը կանգնեց Դերենիկ Դեմիրճյան
5. հավասարակշռությունը պահպանել, որոշակի դիրքում մնալ ◆ Հազիվ Էր կանգնում ոտքերի վրա (Ակսել Բակունց)
6. խոյանալ, բարձրանալ, ձգվել դեպի վեր ◆ Կանգնած Էր Անուշ բերդը յուր բարձր, քարեղեն ստորոտի վրա (Րաֆֆի)
7. մի բանի վրա ելնել՝ բարձրանալ, ոտքերով հենվել մի բանի ◆ Կաքավը կանգնեց քարին։ Նա կանգնեց ոտքի թաթերի վրա՝ լավ տեսնելու համար։
8. տեղ գրավել՝ ոտքի վրա մնալով ◆ Նա մի կերպ կանգնեց պատի մոտ։
9. տնկվել, ցցվել ◆ Ի՞նչ ես աչքիս առջև կանգնել:
10. տիրել, պատել, լցնել, տարածվել, տոգորել ◆ Սենյակում կանգնած Էր նոր ներկված հատակի ներկի սուր հոտը Գուրգեն Մահարի
11. երևալ, պատկերանալ ◆ Նրա աչքերի առաջ կանգնում Էր հայրը (Ակսել Բակունց)
12. ելնել՝ համախմբվել մի բանի համար ◆ Ուխտել են՝ մի մարդու պես կանգնել, կամ մեռնել կամ ազատել հայրենիքը սպառնացող վտանգից (Րաֆֆի)
13. օգնել, պաշտպանել, պաշտպան կանգնել ◆ Ու էսպես կանգնենք մեկ մեկի համար Հովհաննես Թումանյան
14. չգործել, գործելուց դադարել, չաշխատել, չբանել ◆ Ժամացույցը կանգնել Է։
15. ընկած-մնացած լինել, ընկնել մի տեղում, մնալ ◆ Ճանապարհի եզերքին կանգնած Էր մի վթարված մեքենա Սերո Խանզադյան
16. գտնվել, լինել, դրված լինել ◆ Անկյունում կանգնած Է դաշնամուրը ։
17. պարապ՝ անգործ մնալ, գործ չանել ◆ Մենք պարապ-սարապ կանգնելու սովոր չենք Սերո Խանզադյան
18. հաստատվել, հիմնվել, հիմնադրվել ◆ Ընկնում են հին գահերն այնտեղ, այստեղ կանգնում չեղած կարգեր Եղիշե Չարենց
19. (բնստ․) բացվել, տարածվել, ծագել, գոյություն ստանալ ◆ Ու կանգնեց տանս շեմքին արդար արշալույս (Սողոմոն Տարոնցի)
20. որևէ գործի՝ զբաղմունքի անցնել՝ լինել՝ լծվել, որևէ բանով զբաղված լինել ◆ Նրանք աշխատանքային հերթափոխի են կանգնել:
21. անհողդողդ՝ անսասան լինել ◆ Ես ժայռի նման կանգնած եմ ամուր (Ավետիք Իսահակյան)
22. վերականգնվել, պատկերանալ, հառնել (մտքի՝ աչքերի՝ հայացքի առջև) ◆ Ունկնդիրների առջև կանգնում Էր անցյալի՝ զգացմունքի թափով հարուստ օրերի պատկերը Եղիշե Չարենց
23. (ժղ․) համառել, իր ասածը պնդել
24. (հնց․) կանգնեցնել, կառուցել ◆ Պարսիկը… կկանգներ ատրուշան Ստեփան Զորյան
25. (հնց․) ստեղծել, կառուցել, կերտել, հիմնադրել ◆ Մենք, որ մի նոր կյանք ենք կանգնել, չունենք երգեր հատու ու խոր Եղիշե Չարենց
26. կազմում է հարադրական բայեր՝ լինել, դառնալ, որպես մի բան հանդես գալ նշանակությամբ, ինչպես՝ պաշտպան կանգնել, վկա կանգնել, տեր կանգնել և այլն

1. բարձրանալ, վեր կենալ, ոտքի կանգնել
2. տնկվել, ցցվել
3. կանգ առնել, դադարել

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։