• ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑsˈpɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նաս•պան 

1. ինքն իրեն սպանող՝ սպանած, անձնասպան ◆ Հիշվում էին ինքնասպանի կնոջ և երիտասարդ գործակատարի անունները։ (Շիրվանզադե) ◆ Նրան տեղ չտրվեց մեր գերեզմանատանը, որպես մեղավոր, ինքնասպան մարդու։ (Րաֆֆի)
2. (հզվդ․) ինքնասպանության մղող՝ դրդող ◆ Բանդագուշանքը դա է ինքնասպան վճիռ։ Դերենիկ Դեմիրճյան

1. անձնասպան, (հզվդ․)՝ ինքնազրավ, ինքնախողխող, ինքնախոշոշ, ինքնամեղ, անձնախողխող, անձնախոշոշ, անձնազրավ, անձնամահ, աննկմահ, կամամահ, մարմնասպան, իր կյանքին վերջ դնող, իր կյանքին վերջ տվող

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։