• ՄՀԱ՝ [ɑnˈmɑh]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•մահ 

1. մահ չունեցող, մահվան չենթարկվող, չմեռնող ◆ Միայն այն կապարի, որ միշտ է անմահ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Անմահ է մեր հայոց Արան։ (Նաիրի Զարյան)
2. (փխբ․) Երբեք չոչնչացող, մնայուն ◆ Գործն է անմահ, լավ իմացեք, որ խոսվում է դարեդար։ Հովհաննես Թումանյան
3. (փխբ․) Հիշողության մեջ միշտ պահպանվող, անմոռանալի ◆ Անմահ ապրել։
4. (արտսհմ․) Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ ◆ Նայվածք մուղեցեք դեպի պարթենոն, նոր անմահներն են որ կը խրոխտան հոն։ (Ռուբեն Սևակ)
5. (միայն հոգն.) անմահներ, հեթանոսական աստվածներ

1. անմեռ, անմեռիկ, անվախճան, անմահական, անմայրամուտ, (փխբ․) մշտակենդան, մշտագոյ, մշտակա, մշտակաց, մշտամնա, հարակա, հարամնա (մահ չունեցող)
2. հավերժական
3. անմոռանալի

1. անմահների գունդ-սասանյան թագավորների թիկնապահ գունդ ◆ Տասնհազարանոց զորամասը, որ միշտ պահպանում էր իր տասը հազար թիվը… որի համար և կոչվում էր անմահների գունդ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
2. անմահ կյանք-հանդերձյալ կյանք ◆ Տըղի հառաչքը հասավ աղջըկան անմահ կյանքում, էն աշխարհքում։ Հովհաննես Թումանյան

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։