Reino de Wessex

Segundo a Crónica Anglosaxoa, Wessex foi fundado por Cerdic e Cynric, aínda que os feitos relatados pola crónica son considerados dubidosos. Evidencias arqueolóxicas apuntan a que o reino se puido orixinar na rexión do alto Támese e na área de Cotswolds, e que o mito de creación do reino puido ser propaganda política creada con posterioridade para xustificar a invasión das provincias xutas do sur de Hampshire e a Illa de Wight.

O primeiro feito referente á historia de Wessex que pode ser considerado como histórico é o bautismo do rei Cynegils cara ao ano 640.

Wessex expandiu as súas fronteiras e chocou cos seus veciños, especialmente co reino celta de Dumnonia (situado nos actuais condados de Devon e Cornualla, ó que acabou sometendo. Outro inimigo de Wessex foi o reino anglosaxón de Mercia. Cando o rei Ecgberht derrotou a Mercia en 825 e Northumbria admitiu a supremacía de Wessex en 829, Ecgberht proclamouse primeiro rei de Inglaterra.

Wessex creou un sistema integrado de pobos fortificados ou burgos (chamados burhs) que foron establecidos durante o reinado de Alfredo o Grande. Estas fortificacións impediron que os invasores daneses conquistaran no 870 o sur de Inglaterra. As fortificacións estaban distribuídas de tal forma que ningún habitante do reino estaba a máis dun día de a cabalo dun lugar seguro.

As principais poboacións de Wessex era antigos asentamentos de orixe romana como Dorchester ou Winchester, que Alfredo converteu na súa capital en 871 e novos burgos fundados como Wallingford.

Hai algunhas evidencias de que a monarquía de Wessex non era estritamente hereditaria.

• The Case for Wessex (devolutionary movement)Arquivado 07 de marzo de 2017 en Wayback Machine. ^{[Ligazón morta]}
• The Burghal Hidage
• Thomas Hardy's WessexResearch site by Dr Birgit Plietzsch Arquivado 28 de febreiro de 2013 en Wayback Machine.