Abismo de Challenger
O abismo Challenger[1] (foxa de Challenger[2][3] ou sima de Challenger) é o punto máis profundo medido nos océanos.[4][5] Atópase no grupo das illas Marianas, no extremo sur da foxa das Marianas, no océano Pacífico. A terra máis achegada é a illa Fais, unha das illas exteriores de Yap, 289 km ó suroeste, e Guam, 306 km ao nordés. A foxa foi nomeada na honra do barco da Mariña Real Británica HMS Challenger, que participou no descubrimento da foxa en 1875.
| |||||
| Tipo | deep (en)  Fosa tectónica  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Epónimo | HMS Challenger | ||||
| Parte de | Foxa das Marianas | ||||
| Localización | |||||
| División administrativa | sen valor | ||||
| |||||
| Bañado por | North Pacific Ocean (en) | ||||
| Características | |||||
| Altitude | −10.984 m | ||||
Profundidade
editarA presión do abismo é aproximadamente 1095 veces maior que a da superficie.
A expedición Challenger (dende decembro de 1872 até maio de 1876) foi a primeira en sondar as profundidades coñecidas hoxe como o abismo de Challenger. A primeira sondaxe foi feita o 23 de marzo de 1875, na estación 225. A profundidade rexistrada foi de 4475 brazas inglesas (8184 m), a partir de dúas sondaxes separadas.
O libro de Sir John Murray The Depths of the Ocean (As profundidades do océano), do ano 1912, rexistra a profundidade do abismo como de 9636 m. Sir John, entón un home novo, foi un dos científicos da expedición. A páxina 131 do libro de Murray refírese ó abismo. Todos os informes orixinais da expedición Challenger poden ser vistos en Internet, na Biblioteca Challenger.[6]
En 1951, uns 75 anos despois do seu descubrimento, a foxa das Marianas foi explorada por completo polo navío da Armada Real Británica HMS Challenger, chamado así polo barco da expedición orixinal. Durante esta travesía, a parte máis profunda da foxa foi medida usando sondaxe por eco, unha forma moito máis precisa e sinxela de medir a profundidade que o método usado pola expedición orixinal. O HMS Challenger mediu unha profundidade de 5960 brazas (10 900 m) nas coordenadas 11°19′N, 142°15′E.
O 23 de xaneiro de 1960, o batiscafo suízo Trieste, adquirido pola Armada dos Estados Unidos, descendeu ó fondo oceánico, tripulado polo oceanógrafo Jacques Piccard (que xunto co seu pai, Auguste Piccard, deseñou o somerxible usado no descenso) e o tenente Don Walsh.
En 1984, un navío oceanográfico xaponés estudou o fondo cun sónar e calculou a profundidade do abismo en 10 923 metros.
En 2009 produciuse un novo descenso ó abismo, co Nereus.[7]
No 2012, James Cameron descendeu até os 10 898 metros de profundidade no Deepsea Challenger e converteuse dese modo na primeira persoa en descender en solitario ó punto máis baixo da terra.[8]
Notas
editar- ↑ Probablemente "Abismo Challenger" sea un anglicismo.
- ↑ El mar de Puerto Rico, Suárez Caabro
- ↑ Vademecum Remer
- ↑ El nuevo derecho del mar, Silenzi de Stagni
- ↑ Blanco y Negro 18/7/1993
- ↑ "Library of 19th Century Science". Arquivado dende o orixinal o 17 de maio de 2017. Consultado o 19 de maio de 2017.
- ↑ BBC (ed.). "Robot sub reaches deepest ocean".
- ↑ National Geographic (ed.). "James Cameron Now at Ocean´s Deepest Point".
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Abismo de Challenger |