Olegario Sotelo Blanco

Logo de marchar a Barcelona a principios dos anos sesenta e traballar en múltiples oficios, dedicouse ao sector inmobiliario. Paralelamente á actividade industrial, creou Sotelo Blanco Edicións e a Editorial Ronsel (1993), que publica en lingua castelá. Presidiu o Centro Galego de Barcelona. En 2005 volveu a Galicia.

Como escritor interesouse polo mundo rural galego e os problemas sociais, políticos e psicolóxicos derivados da emigración.

• A emigración galega en Catalunya, 1991, Sotelo Blanco. Traducido ao castelán como La emigración gallega en Catalunya no mesmo ano e editorial.^[1]
• Antropoloxía cultural das Terras de Caldelas. 2 volumes, 1992, Sotelo Blanco.
• Os afiadores: a industria ambulante, 1994, Sotelo Blanco. Traducida ao castelán.^[2]
• Xentes do mar do Grove, 2006, Sotelo Blanco.

• Contos de indianos, 1994, Sotelo Blanco. Traducida ao castelán.^[3]
• Non houbo queixa e outros contos exemplares, 2001, Sotelo Blanco.

• A volta ós mundos de Tucho, 1995, Sotelo Blanco.

• Conversas con Xaime Quessada, 1991, Sotelo Blanco.
• A voz do emigrante, 2006, Sotelo Blanco.

• A concentración parcelaria, 1994, Sotelo Blanco. Con Manuel Mandianes Castro.
• A Coruña á luz das letras, 2008, Trifolium.
• Marcos Valcárcel. O valor da xenerosidade, 2009, Difusora.

• El viaje de la vida, 1997, Ronsel.
• Un buen final y otros cuentos ejemplares, 2001, Ronsel.

• Castro Caldelas y su comarca, 1981, Sotelo Blanco.
• Justo Molinero: el gran comunicador, 1990, Sotelo Blanco.
• Caldelas: antropología cultural de una comarca gallega, 1993, Ronsel.
• El problema de la vivienda. La pesadilla de encontrar un piso hoy, 1993, Ronsel.
• Perfiles del Guinardó, 2002, Ronsel.

• Ochenta y ocho gallegos: una tierra a través de sus gentes, 1983, Sotelo Blanco.

• Galicia, pueblo emigrante. ¿Por qué?, 1978, Rase.

• Pedrón de Honra en 1992.
• Nomeado Galego Egrexio pola Fundación Premios da Crítica no 2001.

• Ficha en Sotelo Blanco Edicións^{[Ligazón morta]}

• Blog do autor