Gran Premio de Italia de 1992

Nigel Mansell obtivo a súa undécima pole position da tempada no seu Williams - Renault, con Ayrton Senna xunto a el na primeira fila no seu McLaren - Honda. Na terra natal de Ferrari, Jean Alesi quedou terceiro, por diante de Riccardo Patrese no segundo Williams. Gerhard Berger foi quinto no segundo McLaren, con Michael Schumacher sexto no Benetton. O top ten foi completado por Ivan Capelli no segundo Ferrari, Thierry Boutsen no Ligier, Martin Brundle no segundo Benetton e Bertrand Gachot no Larrousse.

Berger tivo un problema e viuse obrigado a comezar a carreira desde o pit lane no auto de reposto.

Ao principio, Mansell tomou a vantaxe por diante de Senna, quen logrou manterse por diante de Alesi e Patrese e Capelli. Schumacher tivo un mal comezo seleccionando unha marcha equivocada e logo golpeou un Ligier desde atrás na primeira chicana. Tivo que entrar en boxes ao final da primeira volta. Patrese logrou adiantar a Alesi ao comezo da 2ª volta. As voltas iniciais viron a Berger e Schumacher recuperando moitas posicións desde a parte traseira da pista e adiantando a varios autos máis lentos.

Na fronte Mansell abriu unha brecha con Senna incapaz de igualar o seu ritmo. As posicións eran Mansell, Senna con Patrese botándose sobre el e logo os dous Ferraris de Alesi e Capelli. Martin Brundle logrou adiantar a Capelli e situouse na quinta posición. A volta 12 resultou desastrosa para o equipo Ferrari cos dous coches retirados, Alesi, que estaba no 4° lugar, debido a un problema mecánico e Capelli trompeando na Parabolica. Na volta 14 Patrese superou a Senna e colocouse segundo. Mentres tanto, Berger entrou en boxes a poñer pneumáticos novos e volveu baixar na clasificación da carreira. Na volta 17, Mansell estaba primeiro, a 10 segundos de Patrese, e logo a Senna a 2 segundos do segundo Williams. O cuarto lugar era de Brundle, a 28 segundos de Mansell e Boutsen e Herbert a máis de 40 segundos de Mansell. Na volta 18, Herbert retirouse do 6º posto cun problema no motor.

Na volta 20, Patrese apareceu repentinamente na cabeza mentres Mansell deixaba que o seu compañeiro tomase a dianteira. A orde era, Patrese seguido de cerca por Mansell e Senna en terceiro lugar. Schumacher superou a Boutsen e situouse no quinto lugar. As posicións na volta 27 eran: 1º Patrese, 2º Mansell, 3º Senna, 4º Brundle, 5º Schumacher e 6º Boutsen. Cando o trío líder dobrou aos autos máis lentos de Berger e Comas, Mansell continuou moi preto de Patrese e Senna fixo todo o posible para non perder o contacto cos dous Williams, de feito, achegouse a Mansell momentaneamente cando o Williams tivo que evitar a Comas en Roggia. Na volta 41, Mansell reduciu a velocidade nas curvas Ascari e chegou aos boxes cunha falla na caixa de cambios debido á perda de presión hidráulica e tivo que retirarse. A clasificación na volta 44 era: Patrese, Senna a 6 segundos, Brundle a 28 segundos, Schumacher a máis de 50 segundos, a continuación Berger e De Cesaris áa unha volta. Patrese liderou comodamente ata que a 6 voltas do final sufriu un problema hidráulico, o que lle obrigou a frear e conceder o liderado a Ayrton Senna. Nas últimas voltas da carreira, Senna permitiu que o seu compañeiro de equipo Berger se desdobrara. Patrese renqueou ata o final da carreira e terminou quinto.

Senna gañou a carreira no que resultou ser a súa última vitoria cun auto impulsado por Honda. Os outros lugares no podio foron para os dous Benettons de Brundle e Schumacher.

• Foi a última carreira da tempada que contou con máis de 26 autos. Polo tanto, esta foi a última vez na tempada que houbo autos non cualificados/NSC.
• Ao equipo de Andrea Moda negóuselle a entrada ao Gran Premio e foron expulsados do Campionato por desacreditar ao deporte.
• O equipo Fondmetal retirouse do deporte logo desta carreira.
• Nigel Mansell anunciou a súa retirada da Fórmula 1 na mañá da carreira, xa que os rumores decian que Williams xa asinara a Alain Prost para a próxima tempada e tamén coñeceuse o intento de asinar a Ayrton Senna. Enfurecido e ferido por isto, decidiu anunciar a súa retirada malia que minutos antes da conferencia de prensa dixéronlle que podería ser o compañeiro de Prost. Prost e Mansell tiveran unha difícil asociación en Ferrari na tempada 1990.

• Texto en negra indica Campión do Mundo.

Clasificación no campionato de pilotos Pos Piloto Puntos 1   Nigel Mansell 98 2   Michael Schumacher 47 3   Ayrton Senna 46 4   Riccardo Patrese 46 5   Gerhard Berger 27

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1   Williams-Renault 144 2   Benetton-Ford 74 3   McLaren-Honda 73 4   Ferrari 16 5   Lotus-Ford 11

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

• Henry, Alan (1992). AUTOCOURSE 1992–93. Hazleton Publishing. ISBN 0-905138-96-1.