American Basketball Association

 

A ABA orixinal foi fundada en 1967, competindo coa ben estabelecida National Basketball Association (NBA), até a fusión entre ambas competición en 1976. De acordo coa The NBA Encyclopedia o obxectivo da ABA a longo prazo era forzar unha fusión coa liga máis arraigada. Os dirixentes da ABA contaban aos donos potenciais que podían conseguir un equipo da ABA pola metade do que custaba conseguir un equipo de expansión da NBA nesa momento, así que cando se producira a fusión o seu rendemento sería de máis do dobre.

En última instancia, catro equipos da ABA foron absorbidos pola NBA: New York Nets, Denver Nuggets, Indiana Pacers e San Antonio Spurs. Outros dous clubs, Kentucky Colonels e Spirits of St. Louis, disolvéronse e un terceiro, Virginia Squires, pechou menos dun mes antes, perdendo as oportunidades que unha fusión podería proporcionar.

A ABA distínguese da súa homóloga maior, por un estilo máis aberto e rechamante do xogo ofensivo, así como diferenzas nas normas: posesións de 30 segundos (en oposición aos 24 da NBA, aínda que a ABA cambiou tamén a 24 segundos para a tempada 1975-76) e o uso da liña de tres puntos (inexistente daquela na NBA). Ademais, a ABA utilizaba un colorido balón tricolor: azul, branco e vermello, no canto da tradicional bóla de cor laranxa da NBA. A ABA tamén tivo varias franquías "rexionais", como Virginia Squires e Carolina Cougars, que xogaban os partidos como locais en distintas cidades do Estado.

A ABA foi hábil tamén ao conseguir que catro dos mellores árbitros da NBA: Earl Strom, John Vanak, Drucker Norma e Gushue Joe, se pasasen á liga, ofrecéndolles moito máis diñeiro e beneficios. Nas memorias de Earl Strom, Calling the Shots, transmite a embriagadora sensación de ser cortexado por unha liga rival con diñeiro para queimar, e tamén a depresión que transcorre no ano seguinte, cando comezou a arbitrar na ABA, con menos xogadores, peores pavillóns e fronte unha multitude moi pequena. Porén, a aparición da ABA aumentou os salarios dos árbitros do mesmo xeito que o fixo co dos xogadores.

O estilo despreocupado da ABA co tempo conseguiu unha gran popularidade cos afeccionados, pero a falta dun contrato televisivo nacional e prolongadas perdas financeiras que carrexar foron a perdición da ABA como campionato independente. En 1976, o último ano da súa existencia, a ABA foi pioneira na creación do agora popular concurso de mates no All-Star de Denver. Unha das contribucións máis significativas a longo prazo da ABA ao baloncesto profesional foi a apertura de mercados na zona sueste dos Estados Unidos, xa que a NBA centrábase nas zonas urbanas do nordés, medio oeste e costa oeste, non amosando até ese momento ningún interese na creación de equipos ao sur de Washington, D.C..

 

A estrela da NBA George Mikan foi o primeiro comisionado da ABA, onde introduciu tanto a liña de tres puntos como o famoso balón azul, branco e vermello. Con todo, Mikan renunciou dous anos despois, en 1969. Dave DeBusschere, unha das estrelas dos campións New York Knicks, deixou o seu posto como vicepresidente e xerente xeral dos New York Nets en 1975 para converterse no último comisionado da ABA e facilitar a súa fusión coa NBA ao ano seguinte.

• George Mikan (1967–1969)
• James Gardner (1969)
• Jack Dolph (1969–1972)
• Bob Carlson (1972–1973)
• Mike Storen (1973–1974)
• Tedd Munchak (1974–1975)
• Dave DeBusschere (1975–1976)

Dos once equipos orixinais, tan só os Kentucky Colonels e os Indiana Pacers permaneceron as nove tempadas que durou a ABA sen trocar de cidade, nome ou desaparecer.

Coa ABA reducida a sete equipos a mediados da súa última temporada, a liga abandonou a división do campionato en conferencias.

 

O "Most Valuable Player" (MVP, Xogador máis valioso) foi un premio anual outorgado por primeira vez en 1968 ao mellor xogador da fase regular da competición. Todo xogador que obtivo o galardón xogou para un equipo que acadou polo menos 45 vitorias en nesta fracción de tempada. O gañador do premio inaugural foi o membro do Salón da Fama Connie Hawkins. Outro membro do Hall of Fame, Julius Erving, coñecido popularmente como "Dr. J", gañou o premio en tres ocasións, todas cos New York Nets, o que supón a mellor marca do torneo. O outro xogador que conseguiu o galardón en máis dunha ocasión foi Mel Daniels, que o gañou dúas veces cos Indiana Pacers. Erving e George McGinnis foron os gañadores conxuntos en 1975. Dous xogadores que debutaban na competición gañaron o premio: Spencer Haywood en 1970 e Artis Gilmore en 1972.

 

O premio Rookie of the Year (Novato do ano) foi un premio anual outorgado ao mellor xogador debutante na competición durante a fase regular.

• National Basketball Association

• Remember the ABA