Tamías

Tamías (ταμίαι -ταμίας tamías, en singular-) era a denominación duns maxistrados da Antiga Grecia, particularmente en Atenas, cuxa función era a administración das finanzas públicas, ao modo de tesoureiros.

O termo deriva da raíz grega do verbo τέμνω (témno, "cortar") e indicaba orixinariamente ao escravo que cortaba a carne.

En Homero o tamías era un home libre, pero con funcións servís.

Na Grecia clásica, en torno ao século -V, o termo designaba aos tesoureiros das polis, particularmente en Atenas.

Na Antiga Roma utilizábase nos textos en grego para designar ao maxistrado romano que en latín se denominaba cuestor.

A información dispoñíbel restrínxese fundamentalmente á cidade de Atenas: segundo Aristóteles nas épocas máis antigas había dez tamías que eran elixidos a sortes para un mandato anual, un por cada phile (tribo), entre os pentacosiomedimnoi (a primeira clase censitaria establecida por Solón). Á fronte do colexio dos tamías estaba un prítane^[1].

Aínda que o nome do primeiro tamías non se recolle até o período -550 a -549, os tamías estaban previstos na constitución soloniana, dous pentacosiomedimnoi de cada tribo, número que se reduciu á metade na constitución de Clístenes^[2].

O colexio dos tamías ocupouse, a partir dun decreto de Calias (cara ao -435), da xestión do tesouro de varios templos da Ática, encabezados polo do templo de Atenea, que desde a formación da liga de Delos se conservou inicialmente en Delos (entre o -478 e o -477), e desde o -454 fora transportado a Atenas e posto baixo a administración dos hellenotamiai ("tesoureiros da deusa"). A intención de Calias era que a súa administración polo colexio dos tamías permitise unha xestión centralizada do tesouro, ao xuntar o "da deusa", que até entón administraban os helenotamías, cos "tesouros dos outros deuses", procedentes dos outros templos da Ática.

Aínda no -385 / -384 o "tesouro da deusa" foi reconstituído, e non volve haber testemuños para todo o século -IV. O último texto que menciona aos tesoureiros da deusa é do -299/-298, mentres que os tamías, "tesoureiros dos outros deuses", non son citados máis tarde do -356/-355^[3].

En torno ao -350 Eubulo creou un colexio de dezaseis maxistrados adscritos ao teoricón, cuxa vida foi breve: o feito de que se constituíu cos excedentes do orzamento da polis, sobre todo para subvencionar festas e espectáculos suscitou graves polémicas entre os partidarios da política pacifista filomacedónica (como o propio Eubulo), que desexaban mantelo, e os seus adversarios (Demóstenes), que pretendían que todos os esforzos debían concentrarse na preparación bélica.

No -339 o colexio dos tamías foi disolto por Demóstenes, que fixo fluír o excedente de caixa no fondo de guerra administrado por un único tamías.

1. ↑ Constitución dos atenienses
2. ↑ Athenian Officials 684-321 B.C. (en inglés). Cambridge University Press. ISBN 0521526469. 
3. ↑ Robert Develin

• Philipp August Böckh, Die Staatshaushaltung der Athener (L'economia pubblica degli Ateniesi), Berlin, 1851, II ed., p. 170- (riproduzione fotostatica: Gottingen: Duehrkohp & Radicke, 2001 ISBN 978-3-89744-023-4)