Pietro Verri

Pietro Verri

Biografía
Nacemento	12 de decembro de 1728 Milán (Ducado de Milán)
Morte	28 de xuño de 1797 (68 anos) Milán (República Transpadana)
Actividade
Ocupación	economista, historiador, salonnière, filósofo
Membro de	Real Academia das Ciencias de Suecia
Familia
Familia	Q4010216
Fillos	Maria Teresa Lourdes Verri
Pai	Gabriele Verri
Irmáns	Alessandro Verri Giovanni Verri Carlo Verri
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Верри Пьетро) Biblioteca dixital BEIC Obálky knih,

O conde Pietro Verri, nado o 12 de decembro de 1728, en Milán, onde morreu o 28 de xuño de 1797, foi un filósofo, economista, historiador e escritor milanés.

Verri serviu no exército austríaco, en 1759-60 durante a Guerra dos Sete Anos, despois volveu a Milán, onde coñeceu filósofos importantes, como Cesare Beccaria, co que xunto co seu irmán Alessandro Verri fundou a Accademia dei Pugni en 1761, un grupo de debate sobre a política pública e economía. Entre 1764 a 1766 o publicou o seu primeiro xornal Il Caffè. O seu terceiro irmán, o conde Carlo Verri tamén foi un destacado líder político, senador do Reino da Italia e Presidente da Rexencia Provisoria, en 1814, e autor de importantes tratados de agricultura.

Verri comezou a publicar libros sobre cuestións económicas en 1760. En 1763 publicou Discorso sulla felicità, un tratado sobre a ética hedonista. Despois do clausura e dispersión de Il Caffè, Verri exerceu diversos postos na administración austríaca, publicou algunhas das obras utilitarias, o máis famoso foi o Discorso en 1773 e Osservazioni sulla tortura en 1777.

En 1771, Meditazioni sulla economia politica, foi con certeza a súa maior contribución á teoría económica. Verri defende que os prezos dependen "da abundancia aparente" da propiedade e da "necesidade" dela. El define "necesidade" como un tipo de dor que os homes buscan reducir ao mínimo para a actividade e a industria. Para Verri, as "necesidades" non son nunca os únicos desexos, pero deberíanse expresar co pagamento, a compra, para que poidan ser considerados "créditos", no sentido moderno. Con Beccaria, Verri notou que "a abundancia aumenta co número de provedores (ou sexa, coa oferta) e as " necesidades ", co número de compradores (ou sexa a demanda). El observa que o valor dun produto corresponde directamente á necesidade e á abundancia (ou sexa, a oferta e a demanda). Desta forma a Verri pode ser considerado un importante precursor do marxinalismo.

A obra de Verro non só inclúe a tentativa para calcuar o balance de pagamentos, senón tamén a primeira expresión matemática dunha curva de demanda. En política económica, Verri seguiu as posicións radicais do laissez-fair preconizado polos fisiócratass. Discordou co principio de "refluxo", de David Hume, porque el dixo que o axuste do balance de pagamentos non se debía ao prezo, senón aos niveis da actividade económica global. As súas teorías económicas son intermedias entre as dos fisiócratas e as de Adam Smith. Nas súas funcións oficiais na administración austríaca, Verri intentou introducir unha serie de reformas económicas e administrativas, pero con pouco éxito. En 1772, Verri foi elixido vicepresidente, e en 1780, presidente da Cámara de Contas. El fixo tamén informes, preconizando a redistribución de terras entre as grandes e as pequenas propiedades. Retirouse da vida pública en 1786, pero viviu o suficiente para ver a Revolución Francesa.

• Discorso sulla felicità, 1763
• Osservazioni sulla tortura
• Memorie storiche sull'economia politica dello Stato di Milano
• Riflessioni sulle leggi vincolanti il commercio dei grani
• Discorso sull'indole del piacere e del dolore
• Meditazioni sulla economia politica
• Storia di Milano, 1783