Paul Barras

Paul Barras
	;
Nome orixinal	(fr) Paul François Jean Nicolas, vizconde de Barras; (fr) Paul Barras
Biografía
Nacemento	30 de xuño de 1755 ; Fox-Amphoux, Francia
Morte	29 de xaneiro de 1829 (73 anos); Chaillot, Francia (pt)
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 28 ; Grave of Barras (en)
Q3029398
	31 de outubro de 1795 – 9 de novembro de 1799
61º President of the National Convention (en)
	4 de febreiro de 1795 – 19 de febreiro de 1795 ; ← Stanislas Joseph François Xavier Rovère (pt) – François Louis Bourdon (pt) →
Deputy to the National Convention (en)
	21 de setembro de 1792 – 26 de outubro de 1795 ; Circunscrición electoral: Alpes da Alta Provenza
Actividade
Lugar de traballo	París
Ocupación	político, salonnière, xuíz
Partido político	Clube Jacobino (pt) ; Montanha (Revolução Francesa) (pt)
Carreira militar
Rango militar	xeneral de brigada
Participou en
5 de maio de 1789	Revolución Francesa
Obra
Arquivos en	Servizo Histórico de Defensa [ GR 7 YD 264] ;
Outro
Título	Vizconde
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Баррас Поль); Enciclopedia soviética armenia; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Paul François Jean Nicolas, vizconde de Barras, nado en Fox-Amphoux en 1755 e finado en 1829, foi un político revolucionario francés.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia da pequena nobreza provenzal. Aos dezaseis anos entrou como cadete no rexemento de Languedoc, destinado á India. En 1776 participou na defensa de Pondicherry diante os británicos, ata a capitulación francesa o 18 de outubro de 1778, cando co resto da gornición volta a Francia. En 1782 participa nunha expedición ao sueste asiático, e tras o Tratado de París (1783) deixa o exército.

Tras a Revolución Francesa inscríbese na francmasonería e no club dos xacobinos. Entra como delegado na Convención Nacional polo departamento de Var. Únese ao deputados da Montagne e vota a favor da pena de morte para Lois XVI (1793). A Convención envíao aos departamentos do sueste, fai fronte ás insurreccións que se organizan en Toulon e Marsella e confía a un descoñecido capitán de artillaría, Napoleón Bonaparte, a defensa das costas da Provenza.

Barras foi un dos principais responsables, con Jean-Lambert Tallien e Joseph Fouché, da caída de Robespierre o 9 de termidor (27 de xullo de 1794). Barras convértese en membro do Directorio que se encarga do poder executivo. O nomeamento de Bonaparte como xefe do exército de Italia posibilitou o mantemento do Directorio.

Tras o golpe de estado do 18-19 de brumario, Barras dimite e marcha ao exilio en Bruxelas e Roma.