Neuroloxía

A neuroloxía^[1] (do grego: νεῦρον (neûron), "corda, nervio" e o sufixo -loxía, "estudo de") é unha póla da medicina que se ocupa do diagnóstico e tratamento de todas as categorías de afeccións e doenzas que afectan o cerebro, a medula espiñal e os nervios periféricos.^[2] A práctica neurolóxica depende en gran medida do campo da neurociencia, o estudo científico do sistema nervioso.

Un neurólogo é un médico especializada en neuroloxía e formado para investigar, diagnosticar e tratar desordes neurolóxicos.^[3] Os neurólogos tratan unha infinidade de condicións neurolóxicas, incluíndo accidentes cerebrovasculares, convulsións, trastornos do movemento como a síndrome de Parkinson, desordes neurolóxicos autoinmunes como a esclerose múltiple, trastornos de dor de cabeza como a migraña e demencias como a doenza de Alzhéimer.^[4] Os neurólogos tamén poden participar en investigacións clínicas, ensaios clínicos e estudos de ciencia básica ou translacional. Aínda que a neuroloxía é unha especialidade non cirúrxica, a súa correspondente especialidade cirúrxica é a neurocirurxía.^[3]

A disciplina académica comezou entre os séculos XV e XVI coa obra e a investigación de moitos neurólogos como Thomas Willis, Robert Whytt, Matthew Baillie, Charles Bell, Moritz Heinrich Romberg, Duchenne de Boulogne, William A. Hammond, Jean-Martin Charcot, C. Miller Fisher e John Hughlings Jackson. O termo neolatino neuroloxía apareceu en varios textos a partir de 1610 indicando un foco anatómico nos nervios (variablemente entendidos como vasos), e foi usado sobre todo por Willis, que prefería o grego νευρολογία.^[5][6]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Neuroloxía

• Sociedade Galega de Neuroloxía