Frank Gardner

Frank Gardner

Biografía
Nacemento	1 de outubro de 1931 Sydney, Australia
Morte	29 de agosto de 2009 (77 anos) Mermaid Waters, Australia (en)
Actividade
Ocupación	piloto de carreiras, piloto de Fórmula Un
Traxectoria   Equipo Competición - Bernard White Racing
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
(10 de xuño de 1994)  Medal of the Order of Australia (en)

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Frank Gardner (OAM), nado en Sydney o 1 de outubro de 1931 e finado en Mermaid Waters o 29 de agosto de 2009 foi un piloto de automobilismo australiano.

Era máis coñecido como piloto automóbiles de turismo e de coches deportivos pero tamén foi un piloto de rodas abertas. Foi campión europeo de F5000 e participou en nove Grandes Premios do Mundial de Fórmula 1, debutando o 11 de xullo de 1964. Non logrou puntos de campionato. Gardner tamén participou en numerosas carreiras fora do campionato da Fórmula Un e os seus resultados incluíron unha terceira posición no Gran Premio do Mediterráneo de 1965 no Autódromo de Pergusa en Sicilia, o cuarto na Carreira de Campións de 1965 en Brands Hatch e terceiro na International Gold Cup de 1971 en Oulton Park. Participou cada ano no Wheeler Open Tasman Series celebrado en Nova Zelandia e Australia durante o inverno europeo e compartiu a grella con pilotos como Jim Clark, Graham Hill e Jochen Rindt.

Cambiou a súa data de nacemento en documentos que permitiron obter unha licenza de carreiras sendo menor de idade Gardner. Trasladouse a Inglaterra a finais de 1958 logo de ter unha estación de servizo de Mobilgas en Avalon nas praias do norte de Sydney e unha exitosa andaina nas carreiras pilotando un Jaguar XK120s, a C-Type (XKC037) e un D-Type (XKD520).

A diferenza da maioría dos pilotos, Gardner naceu nunha familia moi pobre. O seu pai trasladou a gran familia a Ulladulla na costa sur de Nova Gales do Sur onde era pescador. Cando o seu pai morreu despois de atropelado por un condutor borracho, Gardner pasou a vivir co seu tío solteiro Hope Bartlett, unha lenda en Australia e Nova Zelandia como piloto de carreiras e golfista.

Bartlett puxo a Gardner baixo a súa tutela e apoiouno para ser enxeñeiro de automoción. Gardner sempre preferiu a enxeñaría á pilotaxe, e foi a Inglaterra para unirse a Jaguar. Posteriormente, uniuse a Aston Martin como mecánico de carreiras.

Foi membro do equipo que gañou Le Mans en 1959. Gardner díxolle ao xefe do equipo John Wyer que necesitaba unha caixa de cambios Colotti para gañar. Wyer ofendeuse polo seu comentario, pero cambiou a caixa de cambios nun dos coches, e gañou, mentres o outro rompeu.

Uniuse á Jim Russell Driving School onde preparou os coches e logo converteuse no "piloto de alumnos estrela". Máis tarde foi a primeira persoa empregada por Jack Brabham no novo equipo de carreiras de MRD F1, que pronto se converterá en Brabham.

En 1966 Gardner terminou segundo nos 1000 km de Spa do International Manufacturers Championship. En 1967 tamén terminou en segundo lugar no European Trophy for Formula 2 Drivers e segundo no British Autocar Formula Two Championship. En 1970 foi cuarto no Campionato Europeo de Fórmula 5000 e despois gañou o campionato ao ano seguinte.

Gañou a súa clase en Le Mans en 1961 compartindo un Lotus Elite oficial con David Hobbs.

Gardner tamén viaxou aos Estados Unidos e pilotou nas recentemente fundadas Trans-Am Series en 1966. En 1968 fixo a súa primeira e única saída na NASCAR en Rockingham pilotando un Ford.

A finais dos anos 60 e principios dos 70, Gardner terminou dúas veces no segundo lugar no Gran Premio de Australia, en 1966 en Lakeside detrás de Graham Hill e en 1972 en Sandown detrás de Graham McRae. No medio houbo un terceiro posto en 1967 no Warwick Farm Raceway na súa cidade natal de Sydney detrás do campión británico de Fórmula Un, Jim Clark e o futuro campión Jackie Stewart.

Gardner, que correu durante unha época en que a seguridade non era unha gran preocupación para os pilotos e onde moitos dos seus compañeiros (incluíndo algúns amigos íntimos como o Campión do Mundo Jim Clark) morreron en accidentes de carreiras, sempre mantivo que non lle importaba ser o piloto máis rápido, só quería ser o máis vello. Morreu no seu fogar en Mermaid Waters en Queensland o 29 de agosto de 2009 aos 78 anos despois dunha longa batalla coa enfermidade.

Deixou atrás a súa ex muller modelo Gloria, un fillo e unha filla.

Resumo dalgúns dos logros nas carreiras de Gardner.

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1962	Team Lotus Engineering	David Hobbs	Lotus Elite Mk14-Coventry Climax	GT 1.3	286	8º	1º
1963	Team Elite	John Coundley	Lotus Elite Mk14-Coventry Climax	GT 1.3	167	Ret	Ret
1966	Alan Mann Racing Ltd.	John Whitmore	Ford GT40 Mk.II	P +5.0	31	Ret	Ret
1967	Holman & Moody	Roger McCluskey	Ford GT40 Mk.IIB	P +5.0	179	Ret	Ret
1969	Alan Mann Racing Ltd.	Malcolm Guthrie	Ford GT40 Mk.I	S 5.0	42	Ret	Ret

(clave) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

† Eventos con 2 carreiras organizadas para as diferentes clases.

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

(clave) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

(key) (nota: As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Frank Gardner