Emilia Calé

Emilia Calé
	;
Biografía
Nacemento	12 de febreiro de 1837 ; A Coruña, España
Morte	18 de setembro de 1908 (71 anos); Madrid, España
Lugar de sepultura	Cemiterio de La Almudena
Actividade
Ocupación	escritora, autora, xornalista, poetisa
Membro de	Real Academia Galega (membro correspondente)
Xénero artístico	Poesía, narrativa e teatro
Familia
Cónxuxe	Lorenzo Gómez Quintero
Fillos	Emilia Quintero,pianista; Lorenzo Quintero,; Sofía Quintero,; Consuelo Quintero
	Sinatura
Descrito pola fonte	Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Calé y Torres de Quintero (Emilia), p.62)

Emilia Calé Torres Sanjurjo (asinou Emilia Calé y Torres de Quintero despois de casada) nada na Coruña o 12 de febreiro de 1837 e finada en Madrid o 18 de setembro de 1908, foi unha narradora, poetisa, dramaturga e xornalista galega en lingua castelá.^[1] Empregou, en ocasións, o pseudónimo de Esperanza.^[2]

Traxectoria

Foi filla do procurador da Audiencia, e concelleiro liberal no novo concello interino designado en 1868, Francisco Calé Martínez (Orihuela 1813 - A Coruña 1870). En 1862 casou na igrexa de Santiago da Coruña con Lorenzo Gómez Quintero Fernández Morado, natural de San Xoán de Porto Rico e fillo de pai ferrolán, oficial do Consejo Provincial de Orense.^[3]

Escribiu artigos e poemas en publicacións galegas como Galicia Revista Universal de este Reino, La Nueva Galicia, Almanaque de Galicia, El Alerta, La Revista, El Desengaño, Revista Compostelana, Revista de Galicia, El Zumbido, El Buscapié, La Tertulia, Galicia Literaria, Galicia Revista Regional, La Revista Popular ou El Eco de Santiago e en xornais e revistas galegas de Hispanoamérica como El Eco de Galicia, La Unión Gallega, Galicia Moderna, Follas Novas, Galicia Revista Semanal Ilustrada ou Aires d’a Miña Terra.

Estableceuse en Madrid en 1871, onde estivo ata 1875, converténdose na anfitrioa da sociedade La Galicia Literaria xunto co seu curmán Teodosio Vesteiro Torres,^[4], faladoiro ao que asistían, entre outros, Manuel Curros Enríquez, Francisco Añón Paz, Luis Taboada, Andrés e Xesús Muruais.

A temática da súa obra poética xira en torno á relixión, o amor, a patria e a natureza.

En 1906, cando a fundación da Real Academia Galega, foi nomeada membro correspondente.^[5]^[6]

Acadou sona a súa filla Emilia Quintero Calé, pianista.

"A María en el mes de las flores" en *Galicia. Revista Universal de este Reino*, maio de 1862.

Obra bibliográfica

Poesía

Horas de inspiración, 1867, Imprenta de Soto Freire^[7] colección de 77 poemas (reeditada en Madrid en 1875).^[8]
Crepusculares, con un artículo de Victorino Novo, 1894.^[9]

Narrativa

Cuadros sociales o pequeñas novelas, 1878, 40 pp., Biblioteca de El Telegrama, est. tip. de Vicente Abad.
Escenas de la vida, 1890.

Teatro

Lazos rotos. Drama en tres actos y en verso, 1884, estreado na Coruña o 14 de outubro de 1883.^[10]
De la cima al abismo, 1894.

Colectiva

Álbum de la Caridad, 1862.
Corona fúnebre á la memoria del inspirado escritor y poeta gallego Teodosio Vesteiro Torres, 1877.^[11]

Edición

Páginas sueltas, de Teodosio Vesteiro Torres, 1892.

Biblioteca virtual

Arquivos en formato PDF
Horas de inspiración, 1867. Imp. de Soto Freire.	Horas de inspiración. Nueva ed. corregida y aumentada. 1875.	Cuadros sociales o pequeñas novelas, 1878.	Lazos rotos. Drama en tres actos y en verso, 1884.