Donald Davidson

Donald Davidson
Nome orixinal	(en) Donald Herbert Davidson
Biografía
Nacemento	6 de marzo de 1917 ; Springfield, Estados Unidos de América
Morte	30 de agosto de 2003 (86 anos); Berkeley, Estados Unidos de América
Residencia	Berkeley (1981–2003)
Relixión	Ateísmo
Educación	Universidade Harvard - filosofía, estudos clásicos (–1949); Staten Island Academy (en)
Director de tese	Willard Van Orman Quine
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Ocupación	filósofo, profesor universitario
Empregador	Universidade de Princeton ; Stanford University Philosophy Department (en) ; Universidade Stanford ; Universidade de Chicago ; Universidade de California, Berkeley ; Universidade Rockefeller
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Influencias	Saul Kripke, Immanuel Kant, Frank P. Ramsey (pt) , Baruch de Spinoza, Alfred North Whitehead, Hilary Putnam, Ludwig Wittgenstein, Elizabeth Anscombe, Willard Van Orman Quine, Alfred Tarski, Michael Dummett, Paul Grice (pt) e Rudolf Carnap
Obra
Doutorando	Stephen Yablo (en) , Michael Bratman (pt) e Howard Burdick (en)
Premios
	(1995) Prêmio Jean Nicod (pt) ; (1991) Hegel Prize (en) ; (1980) Carus Lectures (en) ; (1973) Bolsa de estudos Guggenheim ;

Donald Herbert Davidson nado en Springfield, Massachusetts, o 6 de marzo de 1917 e finado o 30 de agosto de 2003 en Berkeley (California), foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos.

Traxectoria

Formado na Universidade Harvard, deu clases posteriormente na Stanford, Princeton, Rockefeller, Chicago, e California.

A súa obra exerceu considerable influencia en diversas áreas da filosofía a partir dos anos 1960, en especial nas áreas da filosofía da mente, filosofía da linguaxe, e teoría da acción.

Pensamento

Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre Willard Van Orman Quine, non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha ciencia que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma.

Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia física que permite abordar filosoficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no materialismo fisicista pero entende que existen descricións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade é a intersubxectividade (trangulación).

Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conduta intencional obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradicións no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas.

Obras

Inquiries into Truth and Interpretation, 2001
Subjetive, Intersubjetive, Objetive, 2001