Guadalupe Nettel
(2018) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 27 de maio de 1973 (51 anos) Cidade de México |
Educación | Facultade de Filosofía e Letras da UNAM École des hautes études en sciences sociales (pt) |
Director de tese | Philippe Roger (en) |
Actividade | |
Ocupación | novelista, escritora |
Obra | |
Obras destacables
| |
Premios | |
| |
Sitio web | guadalupenettel.com… |
Guadalupe Nettel,[1] nada na Cidade de México o 27 de maio de 1973, é unha escritora mexicana, gañadora do premio de Narrativa Breve Ribera del Duero co libro de contos El matrimonio de los peces rojos (2013) e do Premio Herralde de novela con Después del invierno (2014). A súa obra foi traducida a 17 linguas.[2] Obtivo un doutoramento en Ciencias da Linguaxe na EHESS de París. Colaborou en revistas e publicacións como Granta, The White Review, El País, The New York Times en español, La Repubblica e La Stampa, entre outras. É directora da Revista da Universidade de México da Universidade Nacional Autónoma de México (UNAM).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Pasou parte da súa infancia no sur de Francia.[3] Desde moi pequena padeceu problemas oculares, entre eles nistagmo e cataratas, así como unha mancha arriba dunha das súas córneas. Por mor destas condicións sufriu acoso escolar, feito que, de acordo a Nettel, foi unha das razóns que a levaron a refuxiarse nos libros e empezar a escribir.[4]
Antes de terminar os seus estudos secundarios, que realizou no Liceo Franco Mexicano,[5] obtivo, aos 17 anos, o premio Punto de Partida, organizado pola dirección de literatura da UNAM (1991) e aos 18 o segundo lugar no Grand Prix International a la Meilleure Nouvelle de Langue Française para países non francófonos, organizado por Radio Francia Internacional (1991). Estudou Letras Hispánicas na Facultade de Filosofía e Letras da UNAM[1] e máis tarde fixo un doutoramento en Ciencias da Linguaxe pola École des Hautes Études en Sciences Sociais de París.[3]
En 2007 foi seleccionada polo Hay Festival como unha das autoras de Bogotá 39. Desde 2017 dirixe a Revista de la Universidade de México[6].
Carreira literaria
[editar | editar a fonte]Guadalupe Nettel escribiu libros de diferentes xéneros: conto, novela e ensaio. En 2006 publicou a novela El huésped (finalista do Premio Herralde 2005). En 2008 publicou o libro de contos Pétalos y otras historias incómodas. Despois a novela El cuerpo en que nací (2011). En 2013 obtivo o Premio Internacional de Narrativa Breve Ribera del Duero co libro El matrimonio de los peces rojos[3][7] e en 2014 o Premio Herralde de Novela con Después del invierno.[8]
Tamén publicou Para entender a Julio Cortázar, un ensaio curto sobre Julio Cortázar e o ensaio Octavio Paz, las palabras en libertad (Taurus-Colmex) sobre Octavio Paz.
Recibiu outros recoñecementos como o Premio Anna Seghers (2009), o premio franco-mexicano Antonin Artaud (2008), o Premio Nacional de Cuentos Gilberto Owen (2007), o Prix Radio France Internationale (1993) e o Premio Punto de Partida (1992).[9][10]
Participou co conto "Fenêtre" no proxecto In my Room, dirixido pola artista multimedia Agnès De Cayeux no Centro Georges Pompidou e adaptado pola cadea de televisión ARTE.[11]
Entre as recensións dedicadas á súa obra cabe destacar: «Guadalupe Nettel revela a beleza subliminar que hai nos seres de comportamentos estraños e sonda minuciosamente a intimidade da súa alma» (Le Magazine Littéraire); «Os lectores avezados gozarán desa nova voz literaria, tan sofisticada como orixinal, no panorama das letras latinoamericanas» (Arcadia, Colombia); «Unha das máis singulares escritoras mexicanas» (J. A. Masoliver Ródenas, La Vanguardia); «A mirada que pousa sobre as loucuras suaves ou destrutoras, as teimas, as desviacións é dunha agudeza tal que nos remite ás nosas propias obsesións» (Xavier Houssin, Le Monde)
Obra
[editar | editar a fonte]Conto
[editar | editar a fonte]- Juegos de artificios (1993), Instituto Mexiquense de Cultura
- Les jours fossiles (2003), Éditions de l'Éclose
- Pétalos y otras historias incómodas (2008), Anagrama
- El matrimonio de los peces rojos (2013), Páginas de Espuma
Novela
[editar | editar a fonte]- El huésped (2006), Anagrama
- El cuerpo en que nací (2011), Anagrama
- Después del invierno (2014), Anagrama
- La hija única (2020), Anagrama
Ensaio
[editar | editar a fonte]- Para entender a Julio Cortázar (2008), Nostra Ediciones
- Octavio Paz. Las palabras en libertad (2014), Taurus
Premios e outros recoñecementos
[editar | editar a fonte]- Premio Cálamo, categoría Otra mirada por La hija única. (2020).[12]
- Gañadora do XXXII Premio Herralde de Novela (2014)[13][14]
- Gañadora do III Premio de Narrativa Breve Ribera del Duero (2013).
- Gañadora do premio alemán Anna Seghers (2009)[15]
- Finalista do Premio Herralde (2005)
- Gañadora do premio franco-mexicano Antonin Artaud (2008)
- Gañadora do Premio Nacional de Cuento Gilberto Owen (2007)[16]
- Seleccionada no grupo de autores coñecido como Bogotá 39 (2007)
- Segundo lugar no Grand Prix International a la Meilleure Nouvelle de Langue Française para países non francófonos, organizado por Radio France Internationale (1991)
- Gañadora do premio de Nouvelle Jeunes Alliance Française, organizado por Alliance Française (1991)[17]
- Gañadora, no xénero conto, do XXIV concurso da revista Punto de Partida, organizado pola dirección de literatura da UNAM (1991)
Predecesor: Marcos Giralt Torrente El final del amor |
Premio Internacional de Narrativa Breve Ribera del Duero 2013 El matrimonio de los peces rojos |
Sucesor: Samanta Schweblin Siete casas vacías |
Predecesor: Álvaro Enrigue Muerte súbita |
Premio Herralde de Novela 2014 Después del invierno |
Sucesor: Marta Sanz Farándula |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Sánchez Fernández, Guillermo (decembro 2018-xaneiro 2019). "Mirar desde el cuerpo" (197): 72–87. Consultado o 9 de xuño de 2019.
- ↑ "Revista de la Universidad de México". Consultado o 4 de agosto de 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Nettel, Guadalupe (2013). "Solapa". El matrimonio de los peces rojos (en castelán). España: Páginas de espuma. ISBN 978-84-8393-144-8.
- ↑ "Guadalupe Nettel: "La ceguera determina mucho lo que escribo"". 2014-06-26. Arquivado dende o orixinal o 2021-01-24. Consultado o 2021-01-24.
- ↑ "Metáforas animales de Guadalupe Nettel". El Diario de Sevilla. 2013-06-10. Arquivado dende o orixinal o 2021-01-24. Consultado o 2021-01-24.
- ↑ "Directorio". xullo de 2019. Consultado o 3 de agosto de 2019.
- ↑ "Guadalupe Nettel ganó el III Premio Narrativa Breve Ribera del Duero" (en castelán). Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ "La mexicana Guadalupe Nettel gana Premio Herralde de novela - Aristegui Noticias". Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ Escritores.org. "Nettel, Guadalupe" (en castelán). Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ "Recibe sinaloense Premio Nacional de Literatura Gilberto Owen" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2018. Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ "Guadalupe Nettel". DurangoMas (en castelán). 23 de novembro de 2013. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2018. Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ La Vanguardia (19 de xaneiro de 2021). "Premio Cálamo al Libro del Año para 'El peón' del valenciano Paco Cerdà". Consultado o 19 de xaneiro de 2021.
- ↑ El País (3 de novembro de 2013.). "La mexicana Guadalupe Nettel gana el 32 Premio Herralde de Novela".
- ↑ "Guadalupe Nettel, Premio Herralde de novela". La Vanguardia. Arquivado dende o orixinal o 07 de decembro de 2014. Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ "Guadalupe Nettel y Valeria Luiselli, la nueva novela mexicana". elnuevoherald (en inglés). Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ "Guadalupe Nettel - Editorial Páginas de Espuma". Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ "Nettel,Guadalupe" (en castelán). Consultado o 3 de agosto de 2019.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Guadalupe Nettel |