Granadeiro

Un granadeiro^[1] foi un tipo soldado especializado en enxeñaría de explosivos e o uso de granadas. A distinción de granadeiro comezouse a dar a mediados do século XVII, cando os soldados máis fortes e máis grandes eran recrutados para funcións de asalto e manexo de explosivos. No século XVIII, o granadeiro que lanzaba granadas de man fíxose menos necesario, pero seguían sendo os soldados fisicamente máis robustos que dirixían asaltos de vangarda, como asaltos ás fortificacións.

Certos países como Francia ( Grenadiers à Cheval de la Garde Impériale ) e Arxentina ( Regimiento de Granaderos a Caballo ) estableceron unidades de granadeiros montados a cabalo, e durante un tempo o exército británico contou con Horse Grenadier Guards. Como os seus homólogos de granadeiros de infantaría, estes soldados montados a cabalo eran elixidos polo seu tamaño e forza (cabalería pesada).

Na guerra moderna, un granadeiro é un soldado especialmente adestrado que opera como parte dunha escuadra, competente no uso do lume indirecto. Este soldado pode estar armado cun lanzagranadas, un arma de gran calibre disparada ao ombreiro.