Godofredo II da Bretaña

Godofredo II da Bretaña

Nome orixinal	(en) Geoffrey II, Duke of Brittany
Biografía
Nacemento	23 de setembro de 1158 Londres, Reino Unido
Morte	19 de agosto de 1186 (27 anos) París, Francia
Causa da morte	morte accidental, caída de cabalo
Lugar de sepultura	Catedral de Notre-Dame de París
Duque da Bretaña
1181 – 19 de agosto de 1186 (finado no cargo) ← Conan IV da Bretaña – Guido de Thouars (pt)  → Xunto con: Constanza da Bretaña
Conde de Richmond
1181 – 16 de agosto de 1186 (finado no cargo) ← Conan IV da Bretaña – Guido de Thouars (pt)  → Xunto con: Constanza da Bretaña
Datos persoais
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	aristócrata
Outro
Título	Duque
Familia	Casa de Plantagenet
Cónxuxe	Constanza da Bretaña (1181 (Gregoriano)–)
Fillos	Matilda of Brittany, Leonor da Bretanha, Artur I da Bretaña
Pais	Henrique II de Inglaterra   e Leonor de Aquitania
Irmáns	Leonor Plantagenet Joana de Inglaterra, rainha da Sicília Matilde de Inglaterra, Duquesa da Saxônia Adelaida de Francia María de Francia, condesa de Champagne Xoán I de Inglaterra William Longespée, 3rd Earl of Salisbury Geoffrey Henrique o Rei Mozo Ricardo I de Inglaterra Guilherme, Conde de Poitiers Morgan
Descrito pola fonte	Dictionary of National Biography Encyclopædia Britannica

Godofredo II da Bretaña (en bretón: Jafrez; en latín: Galfridus, en anglonormando: Geoffroy) naceu en Londres, o 23 de setembro de 1158, e morreu en París o 19 de agosto de 1186.^[1][2] Era o cuarto fillo home de Henrique II de Inglaterra, duque de Normandía e conde de Anjou, e da súa esposa Leonor de Aquitania. Foi duque da Bretaña en nome da súa prometida Constanza da Bretaña.

O duque da Bretaña Conan IV subtraeu o poder ó seu titor Eon de Porhoët grazas ó apoio do rei de Inglaterra. Pero esta rivalidade, así como a intervención de Henrique II, provocaron as rebelións sucesivas de moitos das súas vasalos, dirixidos por Eon e os príncipes de León. Proclamado duque en 1156, tivo que abdicar en 1166 cando Henrique II invadiu a Bretaña e, á cabeza dunha armada, arrasou as vilas insurrectas. Para controlar mellor a Bretaña, Henrique II comprometeu dous nenos: o seu fillo Godofredo (13 anos), e a herdeira Constanza (10 anos), filla de Conan IV. Henrique II fíxose nomear rexente do ducado até a maioría de idade de Godofredo.

O matrimonio de Godofredo e Constanza produciuse en xullo de 1181, pero o poder efectivo de Godofredo foi breve porque faleceu accidentalmente durante un torneo no que participou, en París (Francia) —onde se refuxiou logo de rebelado contra o seu pai, o rei Henrique II—, o 19 de agosto de 1186, ós 27 anos de idade, sendo enterrado na Catedral de Notre Dáme.^[3][4] Porén, tivo tempo de ordenar a redacción, por unha asemblea de xuristas (1185), dun texto xurídico, Assise au Comte Geoffroy, mediante o cal trataba de limitar a división dos grandes feudos, o que lle valeu o favor dos baróns.

Do seu matrimonio naceron 3 fillos:

• Leonor (n. 1184 - m. presa no castelo de Bristol, 12 de agosto de 1241), pretendente á sucesión do ducado á morte do seu irmán, pero foi encarcerada por orde do seu tío Xoán sen Terra até a súa morte.
• Matilde (n. 1185 - m. cara a 1189).
• Artur I (fillo póstumo), Nantes, 29 de marzo de 1187 - m. asasinado, Ruán, 3 de abril de 1203), sucesor do seu pai no ducado e pretendente ó trono de Inglaterra.

O novo rei de Inglaterra, Ricardo Corazón de León, continuou coa política paterna de suxeición da Bretaña e apresou á duquesa en 1197 en Carhaix. Os bretóns reaccionaron e derrotaron á súa armada, motivo polo cal Artur I da Bretaña foi confiado ó rei de Francia, Filipe Augusto, a fin de garantir a súa seguridade.