Política lingüística en Ucraína

A política lingüística en Ucraína baséase na súa Constitución e, desde o 16 de xullo de 2019, na nova Lei lingüística de Ucraína, literalmente Lei de Ucraína "para garantir o funcionamento da lingua ucraína como lingua estatal", coñecida tamén como Lei de Apoio ao Funcionamento da Lingua Ucraína como Lingua Estatal, aprobada polo presidente Petró Poroshenko.^[1]

Desde 2012 até febreiro de 2018, a política lingüística de Ucraína tamén se baseou na Lei de Principios da política lingüística de Estado (en ucraínés: Закон про засади державної мовної політики,^[2] en inglés: Law on the Principles of the State language policy, coñecida tamén como "Lei Kivalov-Kolesnichenko").

Antes de 2012 estaba en vigor a Lei de linguas na RSS de Ucraína de 1989.^[3] A lingua ucraína é a lingua estatal de Ucraína. Segundo o artigo 10 da Constitución de Ucraína, o Estado ten que garantir o desenvolvemento integral e o funcionamento da lingua ucraína en todas as esferas da vida social en todo o territorio de Ucraína. Algunhas das outras linguas que se falan en Ucraína teñen protección constitucional. O ruso é recoñecido como a lingua dunha minoría nacional,^[4] porén, segundo algúns, a abolición da lei Kivalov-Kolesnichenko desencadeou unha represión contra as rexións de fala rusa (Odesa, Dnipropetrovsk, Kharkov, Luhansk e Donetsk) que conduciu a unha militarización da situación e mesmo a algúns masacres da poboación rusa.^[5]

A Lei de 2012 concedeu o status de lingua rexional ao ruso e outras linguas minoritarias. Permitiu o uso das linguas minoritarias nos tribunais, escolas e outras institucións gobernamentais en zonas de Ucraína onde as minorías nacionais superan o 10% da poboación.^{[6] [7]} A lei de 2012 foi apoiada polo gobernante Partido das Rexións (en ucraínés Партія регіонів, romanizado Partiia rehioniv e a oposición dos partidos da oposición, que argumentaron que a lei socavaba o papel da lingua ucraína, violaba o artigo 10 da Constitución^{[7] [8] [9]} e que foi adoptada cun procedemento irregular.^{[10] [11]} Inmediatamente despois da revolución ucraína de 2014, o 23 de febreiro de 2014, o Parlamento ucraíno votou a favor de derrogar a lei. Esta decisión foi vetada polo presidente en funcións Turchynov.^[12] En outubro de 2014, o Tribunal Constitucional comezou a revisar a constitucionalidade da lei de 2012 e declarouna inconstitucional o 28 de febreiro de 2018.^[13]

En abril de 2019, o parlamento ucraíno aprobou unha nova lei, "Sobre o apoio ao funcionamento da lingua ucraína como lingua do Estado". A lei fixo o uso do ucraíno obrigatorio (totalmente ou dentro das cotas) en máis de 30 esferas da vida pública, incluíndo a administración pública, o proceso electoral, a educación, a ciencia, a cultura, os medios de comunicación, a vida económica e social, as institucións médicas e sanitarias e as actividades dos partidos políticos. Aínda que houbo propostas nese sentido, a lei de 2019 non regula a comunicación privada. Algunhas exencións foron feitas para as linguas oficiais da Unión Europea e para as linguas minoritarias, coa exclusión do ruso, bielorruso e yiddish.^{[14] [15]} A Comisión de Venecia e Human Rights Watch expresaron a súa preocupación pola incapacidade da lei de 2019 para protexer os dereitos lingüísticos das minorías ucraínas.^{[15] [16]}

Tras a invasión rusa de Ucraína en 2022, o 19 de xuño o parlamento ucraíno aprobou dúas leis que impuxeron restricións aos libros e á música rusos. As novas leis prohíben aos cidadáns rusos imprimir libros a menos que tomen a cidadanía ucraína, prohíben a importación de libros impresos en Rusia, Belarús e os territorios ucraínos ocupados, e prohíben a reprodución nos medios de comunicación e no transporte público da música interpretada ou creada despois de 1991 por cidadáns rusos, a non ser que os músicos estean incluídos nunha "lista branca" de artistas que condenaron publicamente a agresión rusa contra Ucraína.^{[17] [18] [19]}

Desde a caída da Unión Soviética e a independencia de Ucraína, a lingua rusa diminuíu. En 2001 seguiu sendo unha das dúas linguas máis utilizadas para os negocios, os procesos xudiciais, a ciencia, a arte e moitas outras esferas da vida cotiá. Segundo o censo de 2001, o 67,5% dos cidadáns de Ucraína consideraba o ucraíno como a súa lingua nativa, sendo o ruso considerado a lingua nativa para outro 29,6%. Outras linguas constituían o 2,9 % restante.^[21]

Durante a era soviética, o estado do ucraíno foi legalmente codificado en 1922, cando o ucraíno e o ruso foron declarados de "significación nacional" e as escolas foron autorizadas a utilizar ambos no ensino; nunca foron adoptadas como linguas oficiais da Ucraína soviética, pero tiñan formalmente o mesmo status que "linguas de uso xeral".^[22] Mais, na práctica, o ucraíno era principalmente unha lingua rural e tiña un prestixio inferior ao ruso, que era a lingua da sociedade urbana educada. Despois dunha fase inicial de compromiso oficial coa ucrainización na década de 1920 e principios dos 30, a era soviética estivo marcada por unha tendencia crecente cara á rusificación.^[22] En 1938 fíxose obrigatorio o estudo do ruso e en 1958 o estudo da lingua materna fíxose opcional. De 1959 a 1989, de media o 60-70% da poboación falaba ucraíno e o 20% falaba ruso; O yiddish tamén foi moi falado pola diminución da poboación xudía (do 14% en 1959 ao 3,9% en 1989).^[22]

O 28 de outubro de 1989, o Soviet Supremo da RSS de Ucraína aprobou a "Lei das Linguas". A lingua ucraína foi declarada a única lingua oficial, mentres que as outras linguas faladas en Ucraína tiñan garantía de protección constitucional. O goberno estaba obrigado a crear as condicións necesarias para o desenvolvemento e uso da lingua ucraína, así como das linguas doutros grupos étnicos, incluído o ruso. O uso doutras linguas, xunto co ucraíno, estaba permitido nas institucións locais situadas nos lugares de residencia da maioría dos cidadáns das etnias correspondentes. Garantíase aos cidadáns o dereito a usar a súa lingua nativa ou calquera outra e tiñan dereito a dirixirse a varias institucións e organizacións en ucraíno, en ruso ou noutro idioma de traballo, ou nunha lingua aceptable para as partes. Despois da independencia de Ucraína e da disolución da Unión Soviética, a lei, con algunhas modificacións menores, mantívose en vigor no estado independente ucraíno.^[23]

A Constitución de Ucraína, aprobada pola Verkhovna Rada o 28 de xuño de 1996, establece no artigo 10: "A lingua estatal de Ucraína é o ucraíno. O Estado garante o desenvolvemento integral e o funcionamento da lingua ucraína en todas as esferas da vida social en todo o territorio de Ucraína. En Ucraína, está garantido o libre desenvolvemento, uso e protección do ruso e doutras linguas das minorías nacionais de Ucraína".^[4]

O 7 de febreiro de 2012, os membros da Verkhovna Rada Serhii Kivalov e Vadym Kolesnychenko (ambos do Partido das Rexións) presentaron un proxecto de lei (comunmente chamado "Kolesnychenko-Kivalov"), que daría o status de lingua rexional ao ruso e outras linguas minoritarias. Permitía o uso das linguas minoritarias nos tribunais, escolas e outras institucións gobernamentais en zonas de Ucraína onde as minorías nacionais superan o 10% da poboación.^{[6] [7]}

Os partidarios do proxecto de lei de 2012 argumentaron que lles facilitaría a vida aos ucraínos de fala rusa.^[24] Os opositores temían que a adopción do ruso como lingua minoritaria puidera estenderse rapidamente, desafiando o ucraíno e provocando divisións entre o leste e o oeste de Ucraína.^[25] Na práctica, o ruso da época xa se usaba amplamente nos establecementos oficiais de Ucraína.^[26][27]   En maio de 2012, Kolesnychenko, un dos autores da lei lingüística de 2012, afirmou que a lei estaba apoiada por varios organismos de educación superior, científicos e ONG.^[28] O 9 de febreiro de 2013, o presidente ruso Vladimir Putin concedeulle a el e a outro autor da lei lingüística, Serhiy Kivalov, a Medalla de Pushkin pola súa "gran contribución á preservación e promoción da lingua e da cultura rusas no exterior".^[29]

Algúns din que o proxecto contradí a Constitución de Ucraína, viola o Código Orzamentario e pretende aniquilar a lingua ucraína. Sufriu unha crítica nas conclusións das autoridades estatais e dos seus departamentos: a Oficina Principal de Expertos Científicos do Parlamento de Ucraína (23 de maio de 2012),^[30] a Comisión Parlamentaria de Cultura e Espiritualidade (23 de setembro de 2011), a Comisión Parlamentaria sobre Orzamentos (3 de novembro de 2011), o Ministerio de Facenda (9 de setembro de 2011) e o Ministerio de Xustiza (27 de setembro de 2011).^[31] O proxecto de lei tampouco conseguiu o apoio das institucións especializadas da Academia Nacional de Ciencias de Ucraína, o Instituto de Lingüística, o Instituto da Lingua Ucraína, o Instituto de investigacións políticas e etnonacionais, o Instituto Shevchenko de Literatura, o Instituto de Estado e Dereito, o Fondo lingüístico-informativo ucraíno, o Instituto de Filoloxía da Universidade de Kíiv e a Academia de Ciencias da Escola Secundaria de Ucraína.^[31]

En decembro de 2011, a Comisión de Venecia do Consello de Europa emitiu un ditame sobre o proxecto de lei cuestionando se o uso paralelo do ucraíno e do ruso cumpría o artigo 10 da Constitución: "a cuestión segue sendo se (...) existen garantías suficientes, no actual Anteproxecto de Lei, para a consolidación da lingua ucraína como única lingua do Estado, e do papel que ten que desempeñar na sociedade multilingüística ucraína".^[32]

Ukrayinska Pravda informou de que a Comisión de Venecia non atopou no proxecto de lei garantías suficientes para a protección da lingua ucraína,^[33] e que a Comisión chegara á conclusión de que a lei proposta era só "unha ferramenta máis da campaña electoral" para o Partido das Rexións.^[34] Kolesnichenko, un dos autores da lei, afirmou que a opinión era "xeralmente de apoio",^[35] pero os opositores sinalaron que contiña fortes críticas sobre a falla de protexer o papel do ucraíno como lingua do Estado.^{[36] [37]}

Antes do 24 de maio de 2012, corrían rumores de que se levaría a cabo unha revisión da lexislación sobre idiomas no parlamento (Rada Suprema, Verkhovna Rada) e que o secretario de Seguridade e Defensa Nacional acudiría á sesión.^[38] Uns 1.000 manifestantes reuníronse fóra do edificio da Verkhovna Rada instalando outro campamento. As forzas da orde estatal advertiron aos manifestantes que non acampasen alí.^[39]

Na sesión nocturna, a oposición parlamentaria na Verkhovna Rada (Bloque Yulia Tymoshenko e A Nosa Ucraína - Bloque de Autodefensa Popular) bloqueou a tribuna principal do parlamento mentres algúns representantes do Partido das Rexións rodeaban o edificio. O relator viuse obrigado a anunciar unha pausa na sesión. Despois do descanso, o deputado Vyacheslav Kyrylenko leu unha declaración da oposición unida para non realizar ningunha audiencia sobre cuestións lingüísticas. Despois de que o borrador de lei #10154 "Sobre a lingua estatal de Ucraína" non fose aprobado na axenda diaria, Kyrylenko retirou o seu borrador #9059 "Prohibición de restrinxir o ámbito de uso da lingua ucraína" dunha revisión, mentres Kolesnichenko fixo unha presentación sobre o seu borrador #9073. O xefe da Comisión de Cuestións de Cultura e Espiritualidade, Volodymyr Yavorivsky, revelou a decisión do comité de rexeitar o proxecto de lei #9073 xa que foi a decisión da maioría da comisión. Sinalou o feito de que o anteproxecto de lei de feito introducirá unha situación bilingüe en número de rexións. Porén, tras unha revisión, o proxecto foi apoiado pola maioría parlamentaria que mostrou o seu apoio á adopción de dúas linguas estatais: o ucraíno e o ruso. A minoría parlamentaria e o grupo de deputados "Reformas para o Futuro" mantivéronse na oposición ao proxecto. O presidente do Parlamento, Volodymyr Lytvyn, viuse obrigado a pechar apresuradamente a sesión mentres a discusión derivou nunha outra loita deixando feridos algúns membros do parlamento.^{[40] [41]}

O Partido das Rexións lanzou un comunicado á prensa onde acusou á oposición de impedir a promulgación dun proxecto de lei que protexe algúns dereitos constitucionais de millóns de cidadáns de Ucraína. O líder do PoR no parlamento, Yefremov, prometeu revisar o tema unha vez que todo estea estable.^[42]

O proxecto de lei foi finalmente aprobado pola Verkhovna Rada en segunda lectura o 3 de xullo de 2012; foi apoiado polo Partido das Rexións, o Partido Comunista de Ucraína e o Bloque Lytvyn, mentres que se opuxeron firmemente polo Bloque Yulia Tymoshenko e o Bloque de Autodefensa Popular da Nosa Ucraína . O proxecto de lei só entraría en vigor despois de que fose asinado polo presidente ucraíno Viktor Yanukovich e polo presidente do Parlamento . ^[7] Pero o presidente do Parlamento , Volodymyr Lytvyn, presentou a súa dimisión o 4 de xullo de 2012.^[7] Porén, a Verkhovna Rada mantivo dúas veces votos de confianza no orador e non aceptou a súa dimisión.^[43] O 31 de xullo, Lytvyn asinou a lei.^[43] O proxecto de lei foi asinado polo presidente Yanukovich o 8 de agosto de 2012.^[44] A lei entrou en vigor o 10 de agosto de 2012.^[6]

Desde entón, varias cidades e rexións ucraínas declararon o ruso como lingua rexional nas súas xurisdicións, sendo estes os concellos de Odesa, Khárkiv, Khersón, Mykolaiv, Zaporizhia, Sebastopol, Dnipropetrovsk, Luhansk e Krasny Luch ; e as oblast de Odesa, Zaporizhia, Donetsk, Khersón, Mykolaiv e Dnipropetrovsk. ^[45] O húngaro converteuse nunha lingua rexional na cidade de Berehove, no Óblast de Zakarpattia, o moldavo na aldea de Tarasivtsi ( Óblast de Chernivtsi), ^[45] e o romanés na aldea de Bila Tserkva ; tamén no Óblast de Zakarpattia. A partir de entón, eses idiomas poderían utilizarse nos traballos e documentos administrativos da cidade/Oblast.^[45] En setembro de 2012 non había plans para ese bilingüismo en Kíiv.^[46] O presidente do Consello Supremo de Crimea, Volodomyr Konstantinov, afirmou en marzo de 2013 que a lei de agosto de 2012 non cambiou nada en Crimea.^[47]

O 23 de febreiro de 2014, o segundo día despois da fuga de Viktor Yanukovich, mentres estaba nunha sesión parlamentaria, un deputado do partido Batkivshchyna, Vyacheslav Kyrylenko, pasou a incluír na orde do día un proxecto de lei para derrogar a lei de 2012 "Sobre os principios de a política lingüística do Estado". A moción foi aprobada cun 86% dos votos a favor: 232 deputados a favor fronte a 37 en contra do mínimo esixido de 226 de 334 votos. O proxecto foi incluído na orde do día, inmediatamente sometido a votación sen debate e aprobado cos mesmos 232 votos a favor. O proxecto de lei convertería o ucraíno na única lingua estatal a todos os niveis.^{[12] [48]} Aínda así, todas as linguas minoritarias (incluído o ruso) seguen protexidas explicitamente polo artigo 10 da Constitución ucraína. A derrogación tamén faría entrar en vigor a anterior lei de linguas, que estivo en vigor en Ucraína durante 23 anos antes de xullo de 2012 e que regulaba o uso das linguas minorizadas.

Con todo, a medida para derrogar a lei de 2012 "Sobre os principios da política lingüística estatal" provocou reaccións negativas en Crimea e nalgunhas rexións do sur e do leste de Ucraína. Converteuse nun dos temas das protestas contra o novo goberno aprobado polo parlamento tras a fuga de Viktor Yanukovich.^[49]

A aprobación do proxecto de lei de derrogación foi recibida con pesar polo secretario xeral do Consello de Europa.^[50] O Alto Comisionado da OSCE para as Minorías Nacionais expresou a súa preocupación por posibles novos disturbios. Tamén propuxo dar consellos e facilitar as discusións sobre a nova lexislación, declarando que "hai que evitar os erros cometidos a última vez [en 2012] cando se adoptou unha lexislación desequilibrada sen un diálogo adecuado na Rada Suprema".^[51] O proxecto de lei tamén foi criticado polo embaixador dos Dereitos Humanos do Ministerio de Asuntos Exteriores ruso.^[52] Os ministros de Asuntos Exteriores búlgaros e romaneses avaliárono como un paso na dirección equivocada,^[53] e o ministro de Asuntos Exteriores grego expresou a súa decepción.^[54] O Ministerio de Asuntos Exteriores húngaro expresou a súa grave preocupación, sinalando que a decisión "pode cuestionar o compromiso da nova administración ucraína coa democracia".^[55] O ministro de Asuntos Exteriores polaco cualificouno de erro.^[56] Segundo Uilleam Blacker escribindo para openDemocracy, o proxecto de lei de derrogación non contiña ningunha ameaza específica para o idioma ruso.^{[57] [58]}

Despois de ordenar urxentemente a un grupo de traballo que redactase unha lei de substitución o 27 de febreiro, o presidente en funcións, Oleksandr Turchynov, declarou o 3 de marzo que non asinaría o proxecto de lei de derrogación até que se adoptase unha lei de substitución para "acomodar os intereses tanto do leste como do oeste de Ucraína e de todos os grupos étnicos e minorías".^{[59] [60]} Desde entón o proxecto de derrogación non foi asinado nin vetado polo presidente, e o seu estado permaneceu durante moito tempo "listo para asinar".^[61]

O 7 de abril de 2014, a líder de Batkivshchyna, Yuliia Tymoshenko, declarou que apoiaba a lei lingüística de 2012.^[62] O 3 de novembro de 2014, o recentemente elixido presidente Petro Poroshenko declarou que a política lingüística en Ucraína seríaá modificada.^[63]

O 10 de xullo de 2014, 57 deputados parlamentarios recorreron ao Tribunal Constitucional de Ucraína a revisión da lei de 2012 "Sobre os principios da política lingüística estatal". O 10 de outubro de 2014, o xulgado abriu o expediente sobre a constitucionalidade da lei. O 14 de decembro de 2016, o Tribunal Constitucional deu por finalizada a vía oral e o 13 de xaneiro de 2017 pasou á parte pechada do proceso. O 28 de febreiro de 2018, o Tribunal Constitucional de Ucraína declarou inconstitucional a lei.^[64]

En abril de 2015, a Verkhovna Rada aprobou unha lei que prohibía a propaganda e os símbolos comunistas e nazis.^[65] Os nomes de cidades, aldeas, rúas e prazas que se referían a consignas e dirixentes comunistas caeron baixo a prohibición e tiveron que ser cambiados.^[66] Segundo Volodymyr Viatrovych, quen inspirou a lei, en outubro de 2016 a toponimia de Ucraína sufrira un proceso completo de "descomunización", mesmo na rexión de Donbas.^[67] O antigo Dnipropetrovsk converteuse en Dnipro, e Kirovohrad converteuse en Kropyvnytskyi.

A desrusificación da toponimia ucraína implicou tamén a eliminación dos ferrocarrís e aeroportos de calquera taboleiro informativo escrito en ruso; a partir de decembro de 2016, toda a información tiña que ser proporcionada só en ucraíno e inglés.^[68] Organizáronse cursos gratuítos de lingua ucraína para funcionarios que traballan na administración rexional de Donetsk e, a partir de xaneiro de 2017, o ucraíno converteuse na única lingua de comunicación oficial e interpersoal nas institucións públicas.^[67]

En xuño de 2016, promulgouse unha nova lei que obrigaba ás emisoras de radio de Ucraína a reproducir unha cota de cancións en lingua ucraína cada día. Polo menos a cuarta parte da lista de reprodución diaria dunha emisora de radio tiña que estar en ucraíno a partir de entón, aumentando ata o 30% en 12 meses e o 35% un ano despois. A lei tamén obrigaba ás emisoras de radio e televisión a garantir que polo menos o 60% dos programas como noticias e análises estean en ucraíno.^[69] A lei entrou en vigor o 9 de novembro, día nacional da lingua ucraína e da alfabetización.^[67] O presidente Poroshenko saudou a lei que chamaba á xente a compartir a súa canción favorita ucraína nas redes sociais,^[70] mentres que o bloque da oposición prorruso criticou a lei e dixo que a xente tiña dereito a decidir por si mesma o que escoitar. e en que lingua.^[71] Segundo The Economist, a aprobación dunha lei que rebaixa o ruso en Ucraína podería contribuír a "provocar a guerra nese país; Vladimir Putin utilizouno como proba de que os nacionalistas ucraínos están empeñados en acabar coa cultura rusa alí".^[72]

En maio de 2017, a Verkhovna Rada promulgou unha lei análoga que prescribe un 75% de cotas en lingua ucraína en todas as canles de televisión que operan en Ucraína.^[67]

A lei educativa de 2017 de Ucraína converteu o ucraíno na lingua de estudo obrigatoria nas escolas públicas a partir do quinto curso, é dicir, nos niveis de secundaria básica e superior, aínda que permitiu o ensino noutras linguas como materia separada,^{[73] [74] [75]} por etapas en 2023.^[76] A educación en linguas minoritarias no xardín de infancia e na escola primaria mantívose sen cambios, pero no nivel secundario, os estudantes só podían aprender as súas linguas nativas como materia separada.^{[73] [75]} Ademais, a partir do quinto curso pódense impartir dúas ou máis materias en calquera das linguas da UE, que inclúen linguas minoritarias como o húngaro, o polaco e o romanés, pero non o bielorruso, o yiddish e o ruso.^[75]

A lei educativa de 2017 provocou duras reaccións en Hungría, Romanía, Rusia, Polonia, Bulgaria e outros países.^{[73] [75]} O parlamento romanés aprobou unha moción que condena a lei e advertiu de que Ucraína non podería avanzar cara á integración na UE sen respectar os dereitos lingüísticos das minorías nacionais.^[73] A Duma Rusa e o Consello da Federación tamén aprobaron unha resolución que lamenta a violación dos dereitos lingüísticos da minoría rusofalante en Ucraína.^[73] As relacións entre Hungría e Ucraína deterioráronse rapidamente pola cuestión da minoría húngara en Ucraína, xa que a lei educativa foi acusada de ser nacionalista e innecesariamente provocadora.^{[77] [78]} O presidente ucraíno, Petró Poroshenko, defendeu a lei, alegando que "A lei garante a igualdade de oportunidades para todos... Garante a todos os graduados unhas habilidades lingüísticas fortes esenciais para unha carreira exitosa en Ucraína".^[79]

O 7 de decembro de 2017, a Comisión Europea para a Democracia a través do Dereito (Comisión de Venecia) afirmou que as críticas á lei parecían xustificadas, xa que o cambio á educación secundaria integral ucraína podería vulnerar os dereitos das minorías étnicas.^[22] Ademais, segundo a Comisión de Venecia, permitir que determinadas materias se impartan nas linguas oficiais da UE podería discriminar aos falantes do ruso, a lingua non estatal máis utilizada.^[22] A Comisión de Venecia formulou sete recomendacións ao Goberno ucraíno para modificar a lei; segundo o novo presidente ucraíno Volodymyr Zelenskyy, Ucraína implementou seis destas sete recomendacións a partir de 2019.^[80]

En setembro de 2018, o Consello do Oblast de Lviv introduciu a prohibición do uso público dos produtos culturais en lingua rusa (películas, libros, cancións, etc.) en toda a provincia de Lviv ata o cesamento total da ocupación do territorio de Ucraína.^[81] Activistas de dereitos humanos e avogados cualificaron a lei de mal definida, ilegal e inconstitucional.^[22]

A decisión do Consello Rexional de Lviv foi impugnada con éxito nun Tribunal Administrativo, entre outros polo Grupo de Dereitos Humanos de Chuhuiv, pero o 14 de maio de 2019 a sentenza do Tribunal Administrativo foi revogada por motivos técnicos pola Sala de Casación do Tribunal Supremo de Ucraína.^[82] O Grupo de Dereitos Humanos de Chuhuiv anunciou que presentará unha demanda ante o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos contra a prohibición.^[22] A prohibición foi anulada en xaneiro de 2019 por un tribunal.^[83]

"Sobre garantir o funcionamento da lingua ucraína como lingua do Estado" «Про забезпечення функціонування української мови як державної»
Asinado por	Petro Poroshenko
Data de sinatura	15 de maio de 2019
Entrada en vigor	16 de xullo de 2019 [84]
Historia lexislativa:
Título	5670-d
Primeira lectura	4 de outubro de 2018
Segunda lectura	25 de abril de 2019
Estado: Vixente

A lei lingüística de Ucraína de 2019 fixo que o uso do ucraíno fose obrigatorio (totalmente ou dentro de determinadas cotas) no traballo dalgúns poderes públicos, nos procedementos electorais e nas campañas políticas, na escola infantil, o ensino escolar e universitario, nas actividades científicas, culturais e deportivas, na edición e distribución de libros, nos medios impresos, na televisión e na radiodifusión, na vida económica e social (publicidade comercial, eventos públicos), nos hospitais e as residencias de anciáns, e nas actividades de partidos políticos e outras entidades xurídicas (por exemplo, organizacións non gobernamentais) rexistradas en Ucraína.^[15]

Dispóñense algunhas exencións especiais para a lingua tártara de Crimea, outras linguas dos pobos indíxenas de Ucraína, o inglés e as outras linguas oficiais da Unión Europea.

Como linguas de minorías que non son linguas oficiais da UE, o ruso, o bielorruso e o yiddish están excluídos das exencións.^[15]

O 4 de outubro de 2018, a Verkhovna Rada (o parlamento ucraíno) votou cunha maioría de 261 deputados na primeira lectura dunha nova lei lingüística (proxecto de lei n. 5670-d, "Sobre a protección do funcionamento da lingua ucraína como lingua estatal").^[85] Despois, o proxecto de lei "preparouse para a segunda lectura durante uns catro meses. Durante este tempo, o Comité de Cultura e Espiritualidade da Verkhovna Rada elaborou máis de 2.000 emendas ao documento que foron propostas polos deputados populares. En particular, o documento propón crear a comisión nacional sobre os estándares da lingua estatal e introducir o posto de comisario para a protección da lingua estatal. Os lexisladores comezaron a considerar o documento en segunda lectura o 28 de febreiro. A Verkhovna Rada continuou[d] revisando as emendas ao proxecto de lei durante o 12 ao 15 de marzo [2019]."^[86] O Consello de Europa pediu á Verkhovna Rada que aprazase a aprobación do proxecto de lei até o período postelectoral.^[87]

O 25 de abril de 2019, o parlamento ucraíno aprobou a lei.^{[88] [22]} O patriarca Filaret e o expresidente ucraíno Viktor Yushchenko estiveron presentes no parlamento durante a votación.^{[89] [90]} O mesmo día os membros prorrusos do Parlamento ucraíno impediron que o presidente, Andriy Parubiy, asinase mediante a presentación de dous proxectos de resolución para derrogar a lei. "Se o parlamento non apoiaba estas resolucións, [o presidente do Parlamento] Andriy Parubiy tiña dereito a asinar a lei e remitila ao presidente de Ucraína para que a sinatura".^[91] En total, presentáronse catro recursos para anular a lei, e estaba previsto que o parlamento votase sobre eles o 14 de maio de 2019. Parubiy declarou que despois de que o parlamento rexeitase eses recursos, asinaría a lei e que o presidente ucraíno asinaría "sen demora".^[92]

Entón o presidente Poroshenko cualificou a aprobación da lei polo parlamento ucraíno de "unha decisión histórica"^[93] e dixo que asinaría a lei en canto a recibise do parlamento.^[94] Poroshenko tamén dixo que a lei "non tería sido aprobada sen Andriy Parubiy".^[95]

O presidente do Parlamento, Parubiy, asinou a lei o 14 de maio de 2019, tras os catro proxectos de lei para cancelar o proxecto de lei n. 5670-d foron rexeitadas polo parlamento.^{[96] [97]} Parubiy dixo que a lei "será asinada polo presidente de Ucraína nas próximas horas ou días".^[98] O 15 de maio de 2019, o presidente Poroshenko, na súa derradeira semana no cargo, asinou a lei.^{[99] [100]}

O 21 de xuño de 2019, o Tribunal Constitucional recibiu unha petición de 51 membros do Parlamento de Ucraína que demandaban que se verificase a constitucionalidade da lei. O 14 de xullo de 2021, o Tribunal Constitucional declarou a lei como constitucional.^[101]

A lei de 2019 regula a lingua ucraína nos medios de comunicación, na educación e nos negocios co obxectivo de reforzar o seu papel nun país onde gran parte do público aínda fala ruso.^[102] A Lei non se aplica á esfera da comunicación privada e á realización de ritos relixiosos.^[15]

A lei esixe que todos os cidadáns teñan coñecementos en ucraíno e impide o acceso a "postos estatais" (deputados, funcionarios públicos, etc.) se o seu coñecemento do ucraíno é insuficiente.^[15] O ucraíno é a lingua de traballo das autoridades centrais e locais. As autoridades públicas só aceptan examinar documentos e solicitudes escritos en ucraíno, e os seus regulamentos e actos de execución individuais están escritos nesa lingua.^[15]

A lei obriga a que as eleccións e os referendos se fagan en ucraíno e estipula que todo o material de campaña "emitido por televisión, radio, colocado en medios publicitarios exteriores, distribuído en forma de folletos e xornais ou publicado en Internet" sexa en ucraíno.^[15] Os partidos políticos e as organizacións non gobernamentais rexistradas en Ucraína están obrigados a adoptar os seus "documentos e decisións constitutivas" en ucraíno e utilizar o ucraíno nas súas relacións coas autoridades públicas.^[15]

Os membros das minorías nacionais teñen dereito a recibir só educación infantil e primaria na súa lingua propia. En canto á educación secundaria, teñen dereito a cursar a súa propia lingua como materia, mentres que unha ou varias materias poden impartirse en inglés ou nunha das linguas oficiais da Unión Europea. Os membros das minorías nacionais que non falan unha lingua oficial da UE ( bielorrusos, gagauzes, xudeus e rusos) poden estudar a súa lingua no ensino secundario só como materia.^[15]

As publicacións científicas e os eventos científicos públicos só poden estar en ucraíno, inglés ou noutro idioma oficial da UE, así como todos os eventos culturais, artísticos, recreativos e de entretemento, a menos que se xustifique o uso doutras linguas por razóns artísticas ou coa finalidade de protexer as linguas minoritarias.^[15] As editoriais están obrigadas a imprimir e as librarías a vender polo menos o 50% dos seus libros en ucraíno, e os periódicos noutras linguas deben ter unha tirada igual ou maior en ucraíno.^{[103] [104]} As empresas de distribución de televisión e películas deben asegurarse de que o 90% do seu contido estea en ucraíno.^[15] A publicación de medios impresos en linguas distintas ao ucraíno só se permite a condición de que vaian acompañados dunha tradución ao ucraíno, que debe ser idéntico en tamaño, formato e substancia. As excepcións son os medios publicados en tártaro de Crimea ou noutras linguas indíxenas (minorías que non teñen un Estado parente, como as minorías Karaite e Krimchak) e os publicados en inglés ou noutras linguas oficiais da UE.^[15] As películas producidas en Ucraína deben estar en ucraíno e as películas estranxeiras deben dobrarse ao ucraíno a menos que cumpran determinados estándares establecidos polas autoridades ucraínas.^[105]

Toda a información dispoñíbel publicamente, como anuncios, sinais de dirección, indicadores, letreiros, mensaxes e subtítulos, debe estar en ucraíno.^[15] O ucraíno é a lingua dos "eventos públicos" no sentido amplo que son organizados ou financiados, total ou parcialmente, por calquera autoridade pública gobernamental. Pódese utilizar outro idioma, pero o organizador debe proporcionar tradución simultánea ou consecutiva ao ucraíno "se o solicita polo menos un participante neste evento público".^[15]

O uso do ucraíno tamén é obrigatorio no ámbito da asistencia sanitaria, a atención médica e os servizos médicos, pero a petición do usuario do servizo, o servizo pódese prestar noutro idioma aceptable para as partes.^[15]

As sancións administrativas pecuniarias aplícanse como consecuencia das infraccións da lei.^[15]

Ao contrario das linguas minoritarias que son linguas oficiais da UE, o ruso, o bielorruso e o yiddish non teñen ningunha exención para os efectos da lei.^{[15] [106]}

• O 26 de abril de 2019, o ministro de Asuntos Exteriores húngaro, Péter Szijjártó, dixo que a lei era "inaceptable" e "parte da política antihúngara de Poroshenko".^[107]
• O 30 de abril de 2019, a Comisión Europea dixo que estudaría e valoraría a lei.^[108] O 22 de maio de 2019, o presidente da Comisión de Seguimento da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa solicitou á Comisión de Venecia que analice a lei.^[109] O 1 de xuño de 2019, o ACNUDH expresou a súa preocupación pola ausencia dunha lexislación especial que regule o uso das linguas minoritarias en Ucraína e criticou a distinción entre as minorías que falan unha lingua oficial da UE e outras minorías nacionais.
• En decembro de 2019, a Comisión de Venecia dixo que varias disposicións da lei non lograron un equilibrio xusto entre a promoción da lingua ucraína e a salvagarda dos dereitos lingüísticos das minorías.
• En maio de 2019, o Tribunal Administrativo de Distrito de Kíiv desestimou a solicitude dunha ONG para prohibir que o presidente da Rada Suprema, Andriy Parubiy, asinase e publicase a lei.^[110]
• Rusia pediu ao presidente do Consello de Seguridade da ONU que convoque unha reunión sobre a aprobación da lei polo parlamento de Ucraína. ^[111]
• En xaneiro de 2022, Human Rights Watch expresou preocupación pola protección das linguas minorizadas.^[112]

O 19 de xuño de 2022 o parlamento ucraíno aprobou dúas leis que establecen severas restricións aos libros e á música rusos.^{[113] [114] [115]} Unha lei prohibe aos cidadáns rusos imprimir libros a menos que renuncien ao seu pasaporte ruso e tomen a cidadanía ucraína.^[116] A lei tamén prohibe a importación de libros impresos en Rusia, Belarús e os territorios ucraínos ocupados, e esixe unha autorización especial para a importación de libros rusos doutros países.^[117] A outra lei prohibe a reprodución de música por artistas da era possoviética nos medios de comunicación e no transporte público e aumenta as cotas de contidos musicais e de fala ucraínos nas emisións de radio e televisión.^{[118] [119]}

O 7 de xullo o presidente Zelensky asinou a lei que restrinxe a interpretación pública da música rusa na televisión e na radio, e o 7 de outubro a lei entrou en vigor.^[120] A lei permite reproducir música rusa postsoviética se o músico está incluído nunha "lista branca" de artistas que condenaron publicamente a agresión rusa contra Ucraína.^[121] O Servizo de Seguridade de Ucraína é competente para decidir sobre a inclusión e exclusión da lista. ^[120]

En xuño de 2023 o presidente asinou a lei "Sobre emendas a determinadas leis de Ucraína que establecen restricións á importación e distribución de produtos editoriais relacionados co Estado agresor, a República de Belarús e o territorio temporalmente ocupado de Ucraína".^[122]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Política lingüística en Ucraína

A Galipedia ten un portal sobre: Rusia

A Galipedia ten un portal sobre: Ucraína

• Lingua rusa
• Lingua ucraína
• Historia da lingua rusa en Ucraína
• Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias
• Constitución de Ucraína

• "Ukraine adopts law expanding scope of Ukrainian language ·". Euromaidan Press (en inglés). 
• Capítulo 3.1: 'The Characteristics of Language Policy in Ukraine after the USSR Disintegration'. Soviet and Post-Soviet Politics and Society 205. pp. 119–158. ISBN 978-3-8382-1282-1. 
• Andrews, ed. (2018). Language planning in the post communist era. pp. 169–192. ISBN 978-3-319-70925-3.  Palgrave
• Flier, ed. (2017). The battle for Ukrainian: a comparative perspective. ISBN 978-1-932650-17-4. OCLC 992563580. 

• Máis información e noticias por Kyiv Post sobre varias accións realizadas en Ucraína a nivel rexional en resposta á lei
• O texto da lei de 2012 (en ucraíno)
• Sesións plenarias do 24 de maio de 2012 (en ucraíno)
• Revisións dos cidadáns sobre a lexislación Arquivado 08 de marzo de 2022 en Wayback Machine. (en ucraíno)
• Revisión do proxecto de lei "Sobre os principios da política lingüística do Estado" por outro parlamentario (en ucraíno)
• Discurso parlamentario de Kolesnichenko o 24 de maio (en ucraíno)
• Project "Hunt on Truth" no YouTube
• O texto da lei de 2019

Documentos

• Proxecto de lei "Sobre os principios da política lingüística do Estado" (#9073) (26 de agosto de 2011)
• Proxecto de lei "Sobre as linguas en Ucraína" (n.º 1015-3)
• Proxecto de lei "sobre a prohibición de limitar as esferas de uso das linguas rexionais e das minorías nacionais de Ucraína" (26 de agosto de 2011)