ferir
Etimoloxía: do galego-portugués ferir, do latín ferīre, feriō.
Pronuncia: /feˈɾiɾ/ (AFI)
Verbo pronominal
ferirse
- Ocasionarse unha ferida a [un mesmo].
Verbo transitivo
ferir
- Ocasionar unha ferida a [un ser vivo].
- (Figurado) Causar unha impresión desagradable a [o oído ou a vista].
- (Figurado) Causar un sufrimento moral moi fondo [a alguén].
- Sinónimos: contristar, lacerar, magoar.
- Termos relacionados: aflixir.
Traducións
- Castelán: herir (es)
- Catalán: ferir (ca)
- Francés: blesser (fr).
- Inglés: hurt (en).
- Italiano: ferire (it)
- Portugués: ferir (pt)
Conxugación
Verbo semirregular da 3ª conxugación
| Infinitivo | ferir |
| Xerundio | ferindo |
| Participio | ferido, ferida, feridos, feridas |
| 1 Vostede(s) |
Verbo
ferir
Verbo
ferir
Verbo
ferir
Categorías:
- Galego
- Entradas en galego derivadas do galego-portugués
- Entradas en galego derivadas do latín
- Entradas en galego con etimoloxía
- Entradas en galego con transcrición fonolóxica
- Verbos pronominais en galego
- Verbos transitivos en galego
- Figurado en galego
- Catalán
- Entradas en catalán derivadas do latín
- Entradas en catalán con etimoloxía
- Verbos en catalán
- Galego-portugués
- Entradas en galego-portugués derivadas do latín
- Entradas en gltp con etimoloxía
- Wiktionary:Entradas en gltp sen transcrición fonolóxica
- Verbos en galego-portugués
- Portugués
- Entradas en portugués derivadas do galego-portugués
- Entradas en portugués derivadas do latín
- Entradas en portugués con etimoloxía
- Verbos en portugués