Social Work

Writing about love and intimacy practices and their transformation in the modern World, social scientists set these practices directly in relation to modernity and its cultural institutions. Specific to modern world, the cultural model of romantic love becomes important both for women and men in the construction of their selves and in the construction of their gendered subject practices, but especially for women’s lives love arises as a fundamental reference of meaning. In this chapter, drawing on the theoretical approaches pertaining to the relationship between modernity and its prevailing notion of romantic love, reconstruction and negotiation of womanhood and manhood in the context of spousal migration to Germany will be examined.  The article is based on four biographical interviews conducted with a married pair of Moroccan (Berber and Berber) and a married pair of Turkish (Persian and Sunnite Kurd) origin in Germany. The Interviews have been realized during the field work of the third-party fund project “Reversal of the Gender Order? Marriage Migration by North African and Turkish/Kurdish Men to Germany”, conducted between 2012 and 2013 in Frankfurt Goethe University, Germany.

Zusammenfassung: Der Aufsatz zeichnet die Einschränkungen des zivilgesell-schaftlichen Aktivismus während der sogenannten autoritären Wende in der Türkei nach, die seit 2011 zu beobachten ist und sich insbesondere nach dem gescheiterten Putschversuch vom 15. Juli 2016 weiter verschärfte. In diesem Kontext werden zwei Felder näher betrachtet: Der "Frauen-Aktivismus" und die sogenannte "Dezentralisierung". Ersteres beinhaltet Themen wie anti-feministi-sche Diskurse, regierungsfreundliche Frauen-NGOs, vergeschlechtlichte Wohl-fahrtspolitiken und Versuche einer Restituierung der patriarchalen Ordnung unter der AKP-Regierung. Der Dezentralisierungstopos betrifft Themen wie das fragwürdige Demokratisierungspotenzial der kommunalen Selbstverwaltungen unter den AKP-Kadern, die regierungsfreundlichen islamisch-karitativen NGOs, das Großprojekt İstanbul-Kanal und die Schirmherrschaften und klientilistischen Politiken der städtischen Governance. Diese Beispiele zeigen, dass die Grenzen zivilgesellschaftlichen Engagements unter der AKP-Regierung neu zu vermessen sind. Im letzten Teil wird-in Anlehnung an die Subjektivierungsformen im Zeit-alter der neoliberalen Globalisierung nach Michael Hardt und Antonio Negri-der Frage nachgegangen, ob im Falle der Türkei aus einer hegemonietheoretischen Perspektive überhaupt noch von einem prekären zivilgesellschaftlichen Konsens gesprochen werden kann. Abstract: The article traces the restrictions imposed on civil society activism during Turkey's so-called authoritarian turn, which has been dated to 2011 and intensified after the failed coup attempt on July 15th 2016. In this context, the following analysis focuses on two areas: "women's activism" and the "decentralization of political power". The former includes issues such as anti-feminist political discourses , pro-government women's NGOs, gendered welfare policies, and resto-618 Anıl Al-Rebholz rations of the patriarchal order under the AKP rule. The latter deals with themes such as the contested democratization potential of local government, charitable pro-government Islamic NGOs and the clientelist politics of urban governance. These two areas provide key examples of how the AKP Government draws limits to civil society engagement. Drawing on Michael Hardt's and Antonio Negri's models of subjectivation in the age of neoliberal globalization, the last section addresses the question as to whether, in line with theorizations of hegemony, we can still speak of a precarious civil society consensus for the case of contemporary Turkey.

Zusammenfassung: Der Aufsatz zeichnet die Einschränkungen des zivilgesell-schaftlichen Aktivismus während der sogenannten autoritären Wende in der Türkei nach, die seit 2011 zu beobachten ist und sich insbesondere nach dem gescheiterten Putschversuch vom 15. Juli 2016 weiter verschärfte. In diesem Kontext werden zwei Felder näher betrachtet: Der "Frauen-Aktivismus" und die sogenannte "Dezentralisierung". Ersteres beinhaltet Themen wie anti-feministi-sche Diskurse, regierungsfreundliche Frauen-NGOs, vergeschlechtlichte Wohl-fahrtspolitiken und Versuche einer Restituierung der patriarchalen Ordnung unter der AKP-Regierung. Der Dezentralisierungstopos betrifft Themen wie das fragwürdige Demokratisierungspotenzial der kommunalen Selbstverwaltungen unter den AKP-Kadern, die regierungsfreundlichen islamisch-karitativen NGOs, das Großprojekt İstanbul-Kanal und die Schirmherrschaften und klientilistischen Politiken der städtischen Governance. Diese Beispiele zeigen, dass die Grenzen zivilgesellschaftlichen Engagements unter der AKP-Regierung neu zu vermessen sind. Im letzten Teil wird-in Anlehnung an die Subjektivierungsformen im Zeit-alter der neoliberalen Globalisierung nach Michael Hardt und Antonio Negri-der Frage nachgegangen, ob im Falle der Türkei aus einer hegemonietheoretischen Perspektive überhaupt noch von einem prekären zivilgesellschaftlichen Konsens gesprochen werden kann. Abstract: The article traces the restrictions imposed on civil society activism during Turkey's so-called authoritarian turn, which has been dated to 2011 and intensified after the failed coup attempt on July 15th 2016. In this context, the following analysis focuses on two areas: "women's activism" and the "decentralization of political power". The former includes issues such as anti-feminist political discourses , pro-government women's NGOs, gendered welfare policies, and resto-618 Anıl Al-Rebholz rations of the patriarchal order under the AKP rule. The latter deals with themes such as the contested democratization potential of local government, charitable pro-government Islamic NGOs and the clientelist politics of urban governance. These two areas provide key examples of how the AKP Government draws limits to civil society engagement. Drawing on Michael Hardt's and Antonio Negri's models of subjectivation in the age of neoliberal globalization, the last section addresses the question as to whether, in line with theorizations of hegemony, we can still speak of a precarious civil society consensus for the case of contemporary Turkey.

ÖZET Amiran Kurtkan Bilgiseven'in, din sosyolojisi çalışmalarına katkısı olan "Cem+Fark=Tevhit" kavramı ile toplum içerisinde benzerliklerin yanı sıra farklılıkların olduğunu ama bunların bir araya gelerek birliği, bütünlüğü oluşturduğunu belirtir. Bilgiseven, bir toplumda maddî ve manevî kültür ögelerinin yan yana gelerek bir mana ifade edecek ve işleyen bir bütün meydana getirecek görünümde birbirlerini tamamlamalarını sosyal bütünleşme olarak ifade eder. Dolayısıyla bir bölgedeki dinsel tutum, ibadet etme biçimleri, kültür ve gündelik hayat farklılıklar içerse de "tek ve bir olmak" anlamındaki birliğin oluşabilmesi için bu farklılığın özündeki, cem edici (birleştirici) ruhun görünmesi gerektiğini söylemektedir. Bu bağlamda Elazığ'ın Karakoçan ilçesinde de Alevi ve Sünniler arasında cem ve fark sürecinin olduğunu, sonradan da bunların sosyal bütünleşmeyi oluşturan birer yapıya dönüştüklerini gösteren çok sayıda öğe vardır. Bu çalışmada da Karakoçan da Alevi ve Sünni köyler arasında cem ve farkın bir araya gelerek oluşturdukları sosyal bütünleşme Amiran Kurtkan Bilgiseven'in bu kavramları üzerinden okunacaktır. ABSTRACT "Cem" and "difference" is a concept that has an important place in Bilgiseven's perspectives at the sociology of religion. According to Bilgiseven, whilst the difference expresses the separation, multiplicity and variety of the beings withinside the universe, the idea of cem expresses its life notwithstanding the characters like multiplicity, the difference withinside the world of separation and difference. In short, Bilgiseven emphasised that: "Cem+difference=Tawhit" idea in society via the similarities in addition to differences, however they are able to stay collectively by showing solidarity stressed. Therefore, it is stated that the manner to apprehend social dissolution and to attain social integration is thru making use of and knowledge those concepts. In this context, there are numerous objects withinside the Karakoçan district of Elazig, which display that there's a manner of cem and distinction among Alevi and Sunnis, and that they've was a structure that forms social integration. In this study, the social integration created by combining cem and difference between Alevi and Sunni villages in Karakoçan will be read through these concepts of Amiran Kurtkan Bilgiseven.

Bu çalışma, Çayırgülü Köyü’ndeki anlatılara ve kültlere odaklanarak oradaki mekânın sadece fiziksel, coğrafî konumu işaret etme halinden farklı derinliklere sahip olduğunu, bir anlamda oradaki “mekân”ın zamanla bir kültürün ona kök saldıkça nasıl bir “yer”e dönüştüğünü antropolojik açıdan keşfetmeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda katılımcı gözlem yöntemiyle Çayırgülü Köyü’nde geçirilen üç aylık süre boyunca, köylülerin yaşam pratiklerine dâhil olunmuş ve görüşmeler yapılmıştır.
Bölgede yaşadığına inanılan Pir Cemal Abdal’ın, Şadi Aşireti’ne mensup olan yaşlı bir kadının yedi oğlunu zindandan kurtarmasına dayanan menkıbe, Çayırgülü Köyü’nü de içine alan çevre köylerin kuruluş hikâyesini oluşturur. Bu kuruluş hikâyesinde önemli bir yer tutan köydeki Güzelbaba Türbesi çevresindeki ağaçlar kesinlikle kesilip eve götürülmez, bu geniş alanda havyaların otlatılmasına izin verilmez ve buradaki kuru ağaçlar bile bireysel olarak herhangi bir şey için kullanılmaz. Ağaç ve evliya arasında kurulan bağ nedeniyle ağaçlara zarar vermek günah sayılmaktadır. Bu yasağı ihlal edenlerin çarpılacağına veya başına bir felaket geleceğine inanılmaktadır. Dolayısıyla bu yerin/ağaçların korunması memoratlar, mitler aracılığıyla süreklileştirilmektedir. Ayrıca varlıklarını sürdürmekte olan kültler neticesinde; bilhassa ağacın kutsallık atfedilen varlıklar arasında sayıldığı, dolayısıyla büyük bir saygı gördüğü görülmektedir.
Sonuç olarak mekândan “yer”e dönüşen alanların yarattığı ortak bellek, sosyal ilişkiler ve çevre açısından önemli bir unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. Orada ikamet etmek ya da “mesken tutmak” ve oraya “kök salmak” için sürekliliklerini sağladıkları ve sonraki kuşaklara aktardıkları menkıbeler, mitler, memoratlar oluşmaktadırlar. Bu anlatılar aynı zamanda köydeki ormanlık sahanın korunması, çevre duyarlılığı açısından önemli bir işleve sahiptir.

Godwin’in görüşleriyle şekillenen ve Proudhon ile ilk olarak açığa çıkan anarşizm düşüncesi, temelde Avrupa düşüncesi içinde şekillenmiştir. İnsanın doğasındaki iyiliğe güvenmek yardımlaşmayla ve dayanışmayla şekillenen toplumların, tahakküm ilişkilerini ortadan kaldıracağına inanmak anarşizmin ilk temel varsayımlarından olmuştur. Bu bağlamda Proudhon’un karşılıklılık ilkesi ve Kropotkin’in karşılıklı yardımlaşma ilkesi, Mauss ve Levi-Strauss’un antropolojik kuramlarıyla benzerlik ve uygunluk içindedir. Dolayısıyla 19. yüzyılda Avrupa’da otorite’lerin sorgulamasına girişen anarşizm, bir şekilde antropoloji bilimini ve bazı antropolojik kuramların gelişmesini de etkilemiştir. Bu yazının amacı da yardımlaşmayı, karşılıklılığı vurgulayan antropolojinin önemli kuramcılarından Mauss ve Strauss’un düşünce temellerini kurarken ne derecede Proudhon ve Kropotkin’den etkilendiğini göstermektir. Birçok Marksist düşünür ve sosyal bilimciyi de etkileyen ve yapısalcılığının ortaya çıkışında etkili olan bu düşünürlerin bahsedilen anarşist düşünürlerle hangi bağlamda örtüştükleri, farklılıklarının neler olduğu ele alınıp değerlendirilecektir.

Elâzığ Karakoçan ilçesinde Ohi Deresi’ni batıya doğru takip eden sırasıyla Tekar-dıç, Demirdelen, Akçiçek, Çamardı, Çayırgülü, Üçbudak ve Yoğunağaç Köyle-rinden 3 tanesi Sünni, 4 tanesi de Alevi nüfusu yoğunlukludur. Bu köylerin inanç pratikleri ile sosyal yaşam biçimi farklılık gösterse de ortak ritüeller, anlatılar ve kültler oradaki “mekân”ın zamanla bir “yer”e dönüşümünü sağlanmış ve mekândan “yer”e dönüşen alanların yarattığı ortak bellek ve hafıza süreciyle de toplumsal süreklilik sağlanmıştır. Bu bölgede Katılımcı gözlem yöntemiyle bah-sedilen köylerde geçirilen bir yıllık süre boyunca, köylülerin yaşam pratiklerine dâhil olunmuş, türbelere gidilmiş ve görüşmeler yapılmıştır. Sonuç olarak senk-retik ve simgesel süreçlerle biçimlenen birliktelik ve buna dayalı gelişen dayanış-manın oluşmasında çok sayıda faktörün etkili olduğu görülmüştür.
Anahtar kelimeler: Karakoçan, Sosyal Dayanışma, Kutsal Mekân, Yer, Ritüel

Godwin’in görüşleriyle şekillenen ve Proudhon ile ilk olarak açığa çıkan anarşizm düşüncesi, temelde Avrupa düşüncesi içinde şekillenmiştir. İnsanın doğasındaki iyiliğe güvenmek yardımlaşmayla ve dayanışmayla şekillenen toplumların, tahakküm ilişkilerini ortadan kaldıracağına inanmak anarşizmin ilk temel varsayımlarından olmuştur. Bu bağlamda Proudhon’un karşılıklılık ilkesi ve Kropotkin’in karşılıklı yardımlaşma ilkesi, Mauss ve Levi-Strauss’un antropolojik kuramlarıyla benzerlik ve uygunluk içindedir. Dolayısıyla 19. yüzyılda Avrupa’da otorite’lerin sorgulamasına girişen anarşizm, bir şekilde antropoloji bilimini ve bazı antropolojik kuramların gelişmesini de etkilemiştir. Bu yazının amacı da yardımlaşmayı, karşılıklılığı vurgulayan antropolojinin önemli kuramcılarından Mauss ve Strauss’un düşünce temellerini kurarken ne derecede Proudhon ve Kropotkin’den etkilendiğini göstermektir. Birçok Marksist düşünür ve sosyal bilimciyi de etkileyen ve yapısalcılığının ortaya çıkışında etkili olan bu düşünürlerin bahsedilen anarşist düşünürlerle hangi bağlamda örtüştükleri, farklılıklarının neler olduğu ele alınıp değerlendirilecektir.

Bu calisma, Cayirgulu Koyu’ndeki anlatilara ve kultlere odaklanarak oradaki mekânin sadece fiziksel, cografi konumu isaret etme halinden farkli derinliklere sahip oldugunu, bir anlamda oradaki “mekân”in zamanla bir kulturun ona kok saldikca nasil bir “yer”e donustugunu antropolojik acidan kesfetmeyi amaclamaktadir. Bu baglamda katilimci gozlem yontemiyle Cayirgulu Koyu’nde gecirilen uc aylik sure boyunca, koylulerin yasam pratiklerine dâhil olunmus ve gorusmeler yapilmistir. Bolgede yasadigina inanilan Pir Cemal Abdal’in, Şadi Asireti’ne mensup olan yasli bir kadinin yedi oglunu zindandan kurtarmasina dayanan menkibe, Cayirgulu Koyu’nu de icine alan cevre koylerin kurulus hikâyesini olusturur. Bu kurulus hikâyesinde onemli bir yer tutan koydeki Guzelbaba Turbesi cevresindeki agaclar kesinlikle kesilip eve goturulmez, bu genis alanda havyalarin otlatilmasina izin verilmez ve buradaki kuru agaclar bile bireysel olarak herhangi bir sey icin kullanilmaz. Agac ve evliya arasinda kurulan ...

Elâzig Karakocan ilcesinde Ohi Deresi’ni batiya dogru takip eden sirasiyla Tekardic, Demirdelen, Akcicek, Camardi, Cayirgulu, Ucbudak ve Yogunagac Koylerinden 3 tanesi Sunni, 4 tanesi de Alevi nufusu yogunlukludur. Bu koylerin inanc pratikleri ile sosyal yasam bicimi farklilik gosterse de ortak ritueller, anlatilar ve kultler oradaki “mekân”in zamanla bir “yer”e donusumunu saglanmis ve mekândan “yer”e donusen alanlarin yarattigi ortak bellek ve hafiza sureciyle de toplumsal sureklilik saglanmistir. Bu bolgede Katilimci gozlem yontemiyle bahsedilen koylerde gecirilen bir yillik sure boyunca, koylulerin yasam pratiklerine dâhil olunmus, turbelere gidilmis ve gorusmeler yapilmistir. Sonuc olarak senkretik ve simgesel sureclerle bicimlenen birliktelik ve buna dayali gelisen dayanismanin olusmasinda cok sayida faktorun etkili oldugu gorulmustur.

İletişim ve ulaşım araçlarının gelişmesi, teknolojik gelişmeler ve hızlı değişime karşın geleneksel değer ve pratiklerin yeni biçimlenmelerle ortaya çıktığını, inanç ve ibadet pratiklerinde varlığını sürdürdüğünü söylemek mümkündür. Ayrıca bu tür pratiklerin önyargıları ortadan kaldırmada ve ayrımcılığa yol açan söylemlerin azalmasında etkili olduğunu ve dayanışma unsuru oluşturduğunu söyleyebiliriz. Elazığ’ın Karakoçan İlçesi’nde Yoğunağaç Köyü’nde yer alan ve toplumsal ilişkileri düzenlemede rolü olan Çori Bori Ziyaret Evi de, farklı kimliklere sahip kişileri bir araya getiren, iletişim ortamı yaratan ve geleneğin yaşatıldığı mekân örneği sergilemektedir. Çori Bori Ziyaret Evi, Alevi nüfusun yoğun yaşadığı Yoğunağaç (Golan) Köyü’nde yer alan bir kutsal mekândır. Çori bori Ziyaret Evi’nin bulunduğu Yoğunağaç (Golan) köyü’nün çevresinde yer alan diğer köylerin ise bir kısmı Alevi bir kısmı Sünnidir. Yani bir nevi bu köyler farklı kültürler ve yaşam biçimlerine sahiptirler. Etnik, in...