کنراد آدناوئر
کنراد آدناوئر | |
|---|---|
 کنراد آدناوئر در سال ۱۹۵۲ | |
| نخستین صدراعظم آلمان غربی | |
| دوره مسئولیت ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۹ – ۱۶ اکتبر ۱۹۶۳ | |
| رئیس‌جمهور | تئودور هویسهاینریش لوبکه |
| معاون | فرانتس بلوشرلودویگ ارهارد |
| پس از | جایگاه به‌وجود آمد |
| پیش از | لودویگ ارهارد |
| وزیر امور خارجه | |
| دوره مسئولیت ۱۵ مارس ۱۹۵۱ – ۶ ژوئن ۱۹۵۵ | |
| صدراعظم | خودش |
| پس از | جایگاه به‌وجود آمد |
| پیش از | هاینریش فون برنتانو |
| رهبر اتحادیۀ دموکرات مسیحی | |
| دوره مسئولیت ۱ مارس ۱۹۴۶ – ۲۳ مارس ۱۹۶۶ | |
| رهبر پارلمانی | |
| پس از | جایگاه به‌وجود آمد |
| پیش از | لودویگ ارهارد |
| رئیس مجلس موسسان آلمان غربی | |
| دوره مسئولیت ۱ سپتامبر ۱۹۴۸ – ۲۳ می ۱۹۴۹ | |
| پس از | جایگاه به‌وجود آمد |
| پیش از | جایگاه منحل شد |
| شهردار کلن | |
| دوره مسئولیت ۱۳ اکتبر ۱۹۱۷ – ۱۳ مارس ۱۹۳۳ | |
| پس از | مکس والراف |
| پیش از | گونتر ریزن |
| دوره مسئولیت ۴ می ۱۹۴۵ – ۶ اکتبر ۱۹۴۵ | |
| پس از | ویلی ساث |
| پیش از | ویلی ساث |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۵ ژانویهٔ ۱۸۷۶ کلن، پادشاهی پروس، امپراتوری آلمان |
| درگذشته | ۱۹ آوریل ۱۹۶۷ (۹۱ سال) باد هونف، راین-زیگ، نوردراین-وستفالن، آلمان غربی |
| حزب سیاسی | حزب مرکزی آلمان (۱۹۳۳–۱۹۰۶) اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان (۱۹۶۷–۱۹۴۵) |
| همسر(ان) |
|
| فرزندان | ۸ |
| محل تحصیل | دانشگاه فرایبورگ دانشگاه مونیخ دانشگاه بن |
| امضا |  |
کنراد هرمان یوزف آدناوئر (به آلمانی: Konrad Adenauer) (آلمانی: [ˈkɔnʁa:t ˈʔa:dənaʊ̯ɐ] (
گرچه دورهٔ فعالیت سیاسی او ۶۰ سال (از ۱۹۰۶) را در بر می‌گرفت اما او بیشتر به عنوان نخستین صدر اعظم جمهوری فدرال آلمان شناخته می‌شود که از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳ بر این کشور حکم راند.
به عنوان یک کاتولیک معتقد، آدناوئر چهرۀ اصلی حزب مرکزی آلمان در دوران جمهوری وایمار بود و از سال ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۳ در جایگاه شهردار کلن و رئیس شورای دولتی پروس قرار داشت. در سال‌های اولیۀ جمهوری فدرال آلمان، او تمرکز خودش را از نازی‌زدایی به سمت بهبود وضعیت اقتصادی و ایجاد روابط نزدیک سیاسی با فرانسه، پادشاهی متحده و ایالات متحده معطوف کرد.
زندگی
[ویرایش]پیش از جنگ جهانی دوم
[ویرایش]کنراد آدناور روز ۵ ژانویه سال ۱۸۷۶ در یک خانواده کاتولیک در کلن زاده شد. پس از تحصیل در رشته‌های اقتصاد سیاسی و حقوق، سال ۱۹۰۶ وارد ساختار مدیریت شهری زادگاهش گردید. آدناور سال ۱۹۰۹ معاون شهردار کلن شد. او بین سال‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۳ به عنوان شهردار این شهر خدمت کرد. آدناور سال ۱۹۲۶ یکی از نامزدهای ناموفق جایگاه صدراعظمی بود. سال ۱۹۳۳ به جهت خصومت سازش‌ناپذیر با آدولف هیتلر و فلسفه ناسیونال سوسیالیسم از مقام خود در شهرداری خلع گشت.[۱] او در همان سال و پیش از به قدرت رسیدن آدولف هیتلر دستور داده بود تا در هنگام دیدار هیتلر از شهر کلن پرچم‌های حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان را پایین بکشند.[نیازمند منبع] آدناور به سبب مخالفت مستمر با حاکمیت رایش سوم دو بار سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۴۴ توسط گشتاپو دستگیر شد. در دومین دستگیری به زندان براووایلر فرستاده شد.[۱]
پس از جنگ جهانی دوم
[ویرایش]پس از سقوط رایش سوم، آدناور یکی موسسان اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بود. او سال ۱۹۴۶ دبیر کل این حزب شد.[۱] نیروهای آمریکایی او را برای بار دیگر به عنوان شهردار شهر کلن منصوب کردند اما با انتقال شهر به منطقه تحت نفوذ بریتانیا، فرمانده نظامی او را به عنوان بی‌کفایتی از سمتش معزول کرد.[نیازمند منبع] آدناور در سال ۱۹۴۹ به عنوان نخستین صدر اعظم جمهوری فدرال آلمان برگزیده شد و تا سال ۱۹۶۳، در طی چهار دوره، در این جایگاه بود. بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ وزیر امور خارجه خودش نیز به حساب می‌آمد.[۱] وی در آزادی اسیران آلمانی در شوروی پس از جنگ جهانی دوم نقش داشت. در دوره صدارت او و با کمک وزیر اقتصادش لودویگ ارهارد، اقتصاد نابود شده آلمان در آن چه که به نام معجزه اقتصادی آلمان معروف شد تا حد زیادی بازسازی و آلمان دوباره به کشوری مهم در سطح جهان تبدیل گردید.[نیازمند منبع] آدناور آلمان غربی را از کشوری شکست‌خورده و ناامید به عضوی حائز ارج در جامعه جهانی بدل ساخت. او تمام تلاشش را کرد تا محدودیت‌های اعمال‌شده بر آلمان توسط متفقین را کاهش دهد. آدناور ثبات داخلی را بهبود بخشید، روابط با فرانسه را تقویت کرد و در حرکت برای یکپارچگی اروپا مشارکت داشت. او در این راه پشتیبانی قدرت‌های غربی را همراه خود ساخت. آدناور پیمان پاریس را به امضا رساند و در سال ۱۹۵۵ با شوروی به توافق دست یافت.[۱]
آدناور سال ۱۹۶۳ به سبب کهولت سن از صدارت اعظمی کناره گرفت. کنراد آدناور سرانجام روز ۱۹ آوریل ۱۹۶۷ در سن ۹۱ سالگی در ویلای خود روندورف درگذشت.[۱]
سفر آدناور به ایران
[ویرایش]کنراد آدناور در سال ۱۹۵۷ به همراه دخترش سفری شش روزه به ایران داشت و از تهران و اصفهان دیدن کرد. فیلم مستند این سفر در تارنمای آرشیو دولت آلمان (Bundesarchiv) موجود است.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Konrad Adenauer». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
- مشاهیر سیاسی قرن بیستم؛ تألیف احمد ساجدی؛ تهران: محراب قلم، ۱۳۷۷
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
| امپراتوری آلمان (۱۸۷۱–۱۹۱۸) | |
|---|---|
| جمهوری وایمار (۱۹۱۹–۱۹۳۳) |  |
| رایش سوم (۱۹۳۳–۱۹۴۵) |   |
| آلمان (۱۹۴۹–) |  |
 | این یک مقالهٔ خرد یک سیاستمدار است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- کنراد آدناور
- اعضای بوندستاگ
- اعضای مجلس اعیان پروس
- افراد پادکمونیست اهل آلمان
- اهالی آلمان در سده ۲۰ (میلادی)
- اهالی استان راین
- اهالی کلن
- تاریخ اتحادیه اروپا
- خودزندگینامهنویسان اهل آلمان
- دارندگان لژیون دونور
- دانشآموختگان دانشگاه بن
- دانشآموختگان دانشگاه فرایبورگ
- دانشآموختگان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ
- درگذشتگان ۱۹۶۷ (میلادی)
- دریافتکنندگان جایزه شارلمانی
- دریافتکنندگان صلیب بزرگ لژیون دونور
- رهبران جنگ سرد
- زادگان ۱۸۷۶ (میلادی)
- سیاستمداران اهل آلمان
- سیاستمداران حزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان
- شوالیههای اهل مالت
- شوالیههای تتونیک
- شهرداران کلن
- صدر اعظمهای آلمان
- ضدفاشیست اهل آلمان
- کاتولیکهای رومی اهل آلمان
- نجاتیافتگان از ترور
- نشان صلیب بزرگ شوالیهگری و گردنبند افتخار از نشانهای شایستگی جمهوری ایتالیا
- نمایندگان نوردراین-وستفالن در بوندستاگ
- وزیران امور خارجه آلمان
- کاتولیکهای رومی در نهضت مقاومت آلمان
- پیشگامان ادغام اروپا
- افراد جنگ سرد
- سیاستمداران پروسی
- شخص سال برگزیده مجله تایم
- رهبران حزبها در آلمان
- زندانیان آلمان