چ

چ، حرف هفتم در الفبای فارسی است. این حرف در الفبای عربی، وجود ندارد.

• در الفبای ایرانیک: ч^[۱]

چ یکی از همخوان‌ها (صامتها) است و هفتمین حرف از الفبای فارسی، هشتمین حرف از الفبای اردو و چهارمین حرف الفبای ترکی است. این حرف در الفبای عربی وجود ندارد.

در فارسی در قدیم آن را جیم مَعْقود و جیم فارسی نیز نامیده‌اند. ارزش عددی آن را در حساب جمل، مانند «ج»، سه در نظر می‌گیرند از لحاظ آواشناسی، «چ» صامتی شُشی، برون‌سو، سخت، بی‌واک، دمیده، انفجاری ـ سایشی و لثوی ـ کامی است.^[۲]در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی چ جزو واژه‌های اوستای است. [۳]

چوب، چاپ، چرک، چک، چانه، چیز، چیت، چیره، چتر، چرا، چون، چفیه، چهار، چادر، چماق، پرچم، پوچ، چپ، بچه، ساچمه، داچ، پارچ، آچمز، ار، چهارچوب، چشم، چسب، چرخ، چِت و موارد دیگر.

• گ
• ژ
• پ

۳.https://archive.org/details/1_20221023_20221023_1515

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.