Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
پرش به محتوا

آنتونیو کونته

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آنتونیو کونته
کونته درسال ۲۰۱۵ زمان سرمربی گری در تیم ملی فوتبال ایتالیا
اطلاعات شخصی
نام کامل آنتونیو کونته[۱]
زادروز ۳۱ ژوئیهٔ ۱۹۶۹ ‏(۵۵ سال)[۲]
زادگاه لچه، ایتالیا
قد ۱٫۷۸ متر (۵ فوت ۱۰ اینچ) متر[۳]
پست هافبک
باشگاه‌های جوانان
لچه
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۸۵–۱۹۹۱ لچه ۸۱ (۸)
۱۹۹۱–۲۰۰۴ یوونتوس ۲۹۶ (۲۹)
مجموع ۳۷۷ (۳۰)
تیم ملی
۱۹۹۴–۲۰۰۰ ایتالیا ۲۰ (۲)
دوران مربیگری
۲۰۰۶ آرتزو
۲۰۰۷ آرتزو
۲۰۰۷–۲۰۰۹ باری
۲۰۰۹–۲۰۱۰ آتالانتا
۲۰۱۰–۲۰۱۱ سیه‌نا
۲۰۱۱–۲۰۱۴ یوونتوس
۲۰۱۴–۲۰۱۶ ایتالیا
۲۰۱۶–۲۰۱۸ چلسی
۲۰۱۹–۲۰۲۱ اینتر میلان
۲۰۲۱–۲۰۲۳ تاتنهام هاتسپر
۲۰۲۴– ناپولی
افتخارات
به نمایندگی از  ایتالیا
جام جهانی فوتبال
مدال نقره – جایگاه دوم جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴
جام ملت‌های اروپا
مدال نقره – جایگاه دوم جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

آنتونیو کونته (به ایتالیایی: Antonio Conte) (زادهٔ ۳۱ ژوئیه ۱۹۶۹) بازیکن پیشین فوتبال و سرمربی کنونی فوتبال اهل ایتالیا است. وی هم اکنون هدایت باشگاه فوتبال ناپولی را برعهده دارد.

کونته به واسطهٔ احیا و توسعهٔ سیستم ۲-۵-۳ اعتبار زیادی را کسب کرده‌است؛ این سیستم پس از جام جهانی ۱۹۹۰ منسوخ شده بود و به ندرت استفاده می‌شد.[۴][۵][۶]

زندگی شخصی

[ویرایش]

آنتونیو کونته در ژوئن ۲۰۱۳ با الیزابتا موسکارلو ازدواج کرد.[۷] ثمره این ازدواج یک دختر به اسم ویتوریا است.[۸]جانلوکا کونته نیز برادر بزرگتر او است.

او به جز زبان مادری خود می تواند به زبان انگلیسی صحبت کند.[۹]کونته یک کاتولیک است.[۱۰]

عملکرد باشگاهی

[ویرایش]

لچه

[ویرایش]

آنتونیو کونته کار خود را با تیم جوانان باشگاه فوتبال لچه آغاز کرد. اولین بازی خود را در سری آ تحت سرمربیگری کارلو ماتزونه در تاریخ ۶ آوریل ۱۹۸۶، در سن ۱۶ سالگی، در تساوی ۱–۱ مقابل باشگاه فوتبال پیزا انجام داد.

او رفته رفته بازیکن اصلی تیم شد.اما در سال ۱۹۸۷، استخوان ساق پا کونته شکست. با این حال، در فصل ۸۹–۱۹۸۸، او دوباره به زمین برگشت و اولین گل خود در سری آ را در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۷ در شکست ۳–۲ مقابل باشگاه فوتبال ناپولی به ثمر رساند. او در مجموع ۹۹ بار پیراهن لچه را پوشیده و ۲ گل برای این تیم به ثمر رسانده است.[۱۱][۱۲]

یوونتوس

[ویرایش]

انتونیو کونته در سال ۱۹۹۱ به باشگاه فوتبال یوونتوس پیوست و شاگرد جووانی تراپاتونی شد. او اولین بازی خود را با این تیم در تاریخ ۱۷ نوامبر ۱۹۹۱ مقابل باشگاه فوتبال تورینو انجام داد.[۱۳] او در سال ۱۹۹۶ بعد از جدایی جانلوکا ویالی از یوونتوس تحت هدایت مارچلو لیپی به عنوان کاپیتان تیم منصوب شد. او در طول ۱۳ فصل حضورش در یوونتوس ۴۲۰ بار پیراهن این تیم را پوشید و ۴۴ گل به ثمر رساند.[۱۱][۱۲] همچنین ۱۵ جام با این تیم کسب کرد.

عملکرد ملی

[ویرایش]

کونته اولین بازی خود را برای تیم ملی فوتبال ایتالیا در تاریخ ۲۷ مهٔ ۱۹۹۴ زمانی که ۲۴ سال داشت، مقابل تیم ملی فوتبال فنلاند انجام داد.

او همچنین زیر نظر آریگو ساکی در جام جهانی ۱۹۹۴ و زیر نظر دینو زوف در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ شرکت کرد و در هر دو ترنمنت به مقام نایب قهرمانی رسید. او به دلیل مصدومیت جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ را از دست داد.

در مجموع، او بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ موفق شد ۲۰ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال ایتالیا انجام دهد و دو گل به ثمر برساند.[۱۲][۱۴]

عملکرد مربیگری

[ویرایش]

کونته در فصل ۰۶–۲۰۰۵ در کنار لوئیجی دی کانیو به عنوان دستیار در باشگاه فوتبال روبور سیه‌نا کار کرده است.

اتلتیکو آرتزو

[ویرایش]
کونته در سال ۲۰۰۵

در ۱ ژوئیه ۲۰۰۶ کونته به عنوان مربی باشگاه فوتبال اتلتیکو آرتزو در سری بی منصوب شد. پس از یک سری نتایج ناامیدکننده، تنها بعد از سه ما در تاریخ ۳۱ اکتبر ۲۰۰۶ برکنار شد. اما مجدد در تاریخ ۱۳ مارس ۲۰۰۷ به نیمکت آرتزو بازگشت و جانشین مائوریتسیو ساری شد. اما نتوانست جلوی سقوط این تیم را به سری سی بگیرد.

باری

[ویرایش]

در تاریخ ۲۷ دسامبر ۲۰۰۷ باشگاه فوتبال باری اعلام کرد که انتونیو کونته به عنوان جانشین جوزپه ماتراتزی برای حضور روی نیمکت باری انتخاب شده است.[۱۵] او توانست مانع سقوط این تیم به سری سی شود. فصل بعد نیز این تیم را به قهرمانی در سری بی رساند.۲۳ ژوئن ۲۰۰۹ باشگاه فوتبال باری اعلام کرد که با توافقی دوطرفه قراداد خود را با انتونیو کونته فسخ کرده است.

آتالانتا

[ویرایش]

۲۱ سپتامبر ۲۰۰۹ انتونیو کونته به عنوان جانشین آنجلو گرگوچی به عنوان سرمربی باشگاه فوتبال آتالانتا انتخاب شد.[۱۶]

کونته در حال هدایت باشگاه فوتبال آتالانتا

او به دلیل نتایج ضعیف محبوبیتی بین هواداران نداشت و به همین علت خیلی زود در تاریخ ۷ ژانویه ۲۰۱۰ بعد از شکست ۲ بر ۰ مقابل باشگاه فوتبال ناپولی از سمت خود استعفا داد.

سیه‌نا

[ویرایش]

در ۹ مئ ۲۰۱۰، کونته به عنوان سرمربی جدید باشگاه فوتبال سیه‌نا معرفی شد. او توانست به نایب قهرمانی سری بی ۱۱–۲۰۱۰ برسد و با این تیم را به سری آ ببرد.[۱۷]

یوونتوس

[ویرایش]

در تاریخ ۲۲ مهٔ ۲۰۱۱ جوزپه ماروتا اعلام کرد که آنتونیو کونته جانشین لوئیجی دل‌نری روی نیمکت باشگاه فوتبال یوونتوس برای فصل آینده شده است.[۱۸][۱۹]

کونته در سال ۲۰۱۲ به عنوان سرمربی باشگاه فوتبال یوونتوس

انتونیو در زمان حضورش روی نمیکت بیانکونری رکورد های فراوانی را به دست آورد. او موفق شد رکورد ۲۸ بازی بدون شکست را که در اختیار فابیو کاپلو بود را بزند. همچنین در فصل ۱۲–۲۰۱۱ باشگاه فوتبال یوونتوس را بدون شکست به قهرمانی سری آ برساند. قهرمانی که در فصل های ۱۳–۲۰۱۲، ۱۴–۲۰۱۳ تکرار کرد. او این تیم را بعد از ۸ سال به فینال جام حذفی فوتبال ایتالیا در سال ۲۰۱۲ رساند. همچنین او موفق شد این تیم را بعد از ۹ سال به قهرمانی سوپرجام فوتبال ایتالیا ۲۰۱۲ برساند. قهرمانی که در سال بعد تکرار کرد. کونته سه سال پی در پی به عنوان مربی سال سری آ دست یافت و جایزه نیمکت طلایی را نیز به دست آورد.[۲۰][۲۱][۲۲]در تاریخ ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۴ او از سمت خود کناره گیری کرد.

ایتالیا

[ویرایش]
آنتونیو کونته همرا همراه تیم ملی فوتبال ایتالیا مقابل تیم ملی فوتبال آذربایجان در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶

۱۴ آگوست ۲۰۱۴ پس از کنار گیری چزاره پراندلی، فدراسیون فوتبال ایتالیا اعلام کرد که آنتونیو کونته با قرادادی دوساله تا پایان جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ به عنوان مربی تیم ملی فوتبال ایتالیا انتخاب شده است.[۲۳]اولین بازی او یک بازی دوستانه مقابل تیم ملی فوتبال هلند بود که با پیروزی ۲ بر ۰ به سود لاجوردی‌ها به پایان رسید. در ۱۰ بازی مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶، آتزوری موفق شد با ۷ برد و سه تساوی و بدون شکست به عنوان تیم اول به مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ راه پیدا کند. جایی که با تیم ملی فوتبال بلژیک، تیم ملی فوتبال سوئد و تیم ملی فوتبال ایرلند هم گروه شد. ایتالیا به عنوان سرگروه گروه پنجم جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ به مرحله یک هشتم صعود کرد جایی که موفق شد ۲ بر ۰ تیم ملی فوتبال اسپانیا را شکست دهد. در مرحله یک چهارم کونته به همراه تیمش به مصاف تیم ملی فوتبال آلمان رفت که در ضربات پنالتی شکست خورد وحذف شد. بعد از این بازی انتونیو کونته از سمت خود کناره گیری کرد.[۲۴]

چلسی

[ویرایش]

باشگاه فوتبال چلسی در تاریخ ۴ آوریل ۲۰۱۶ اعلام کرد که انتونیو کونته با قرادادی سه ساله جانشین گاس هیدینک به عنوان سرمربی این تیم انتخاب شد.[۲۵][۲۶]

آنتونیو کونته در سال ۲۰۱۶ به همراه باشگاه فوتبال چلسی

در ۱۵ آگوست کونته در اولین بازی خود به عنوان مربی آبی‌ها مقابل باشگاه فوتبال وستهام یونایتد به پیروزی ۲ بر ۱ دست یافت.[۲۷]کونته موفق شد در اولین فصل حضور خود، این تیم را به قهرمانی لیگ برتر انگلیس برساند.[۲۸]او توانست با این تیم به رکورد ۱۳ پیروزی پیاپی برسد و همچنین از ۳۸ بازی در لیگ برتر فوتبال انگلستان ۳۰ بازی را با پیروزی پشت سر بگذارد. کونته موفق شد، در دومین فصل حضورش روی نیمکت باشگاه فوتبال چلسی این تیم را به قهرمانی در جام حذفی فوتبال ۱۸–۲۰۱۷ برساند، ولی در لیگ پنجم شد و سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را از دست داد. به همین دلیل از سمت خود برکنار شد و مائوریتسیو ساری جایگزین او شد.[۲۹]

اینترمیلان

[ویرایش]

باشگاه فوتبال اینترمیلان در ۱۳ مهٔ ۲۰۱۹ کونته را با قرادادی سه ساله به عنوان جانشین لوچانو اسپالتی به خدمت گرفت.[۳۰] در فصل ۲۰–۲۰۱۹، نراتزوری تنها با یک امتیاز اختلاف نسبت به باشگاه فوتبال یوونتوس به عنوان نایب قهرمانی سری آ رسید. همچنین اینتر به فینال لیگ اروپا ۲۰۲۰ رسید ولی با نتیجه ۳ بر ۲ از باشگاه فوتبال سویا شکست خورد و نایب قهرمان شد. پس از تساوی باشگاه فوتبال آتالانتا مقابل باشگاه فوتبال ساسولو در ۲ می ۲۰۲۱، اینتر برای اولین بار بعد از یازده سال قهرمان سری آ شد و به ۹ قهرمانی متوالی باشگاه فوتبال یوونتوس پایان داد.[۳۱] باشگاه در ۲۶ مه ۲۰۲۱ اعلام کرد که کونته با توافق دوجانبه باشگاه را ترک کرده است. ظاهراً این جدایی به دلیل اختلافاتی بود که کونته با هیئت مدیره باشگاه بر سر نقل و انتقالات فصل بعد داشت.[۳۲][۳۳]

تاتنهام

[ویرایش]

در ۲ نوامبر ۲۰۲۱ پس نتایج ضعیف نونو اسپیریتو سانتو انتونیو کونته به عنوان سرمربی تاتنهام انتخاب شد، قراردادی که ۱۸ ماه اعتبار داشت.[۳۴][۳۵]او در اولین بازی خود به عنوان سرمربی این تیم مقابل باشگاه فوتبال ویتس آرنهم در لیگ کنفرانس اروپا به پیروزی ۳ بر ۲ دست یافت.با وجود که زمانی که هدایت اسپرز را برعهده گرفت این تیم رتبه نهم جدول را در اختیار داشت اما توانست پایان فصل این تیم را تا رتبه چهارم جدول بالا بیاورد و سهمیه لیگ قهرمانان اروپا ۲۳–۲۰۲۲ بدست بیاورد.[۳۶]بعد از حذف در لیگ قهرمانان اروپا مقابل باشگاه فوتبال میلان و تساوی ۳ بر ۳ در لیگ جزیره برابر باشگاه فوتبال ساوت‌همپتون، در تاریخ ۲۶ مارس ۲۰۲۳ تاتنهام اعلام کرد که کونته با توافق دوجانبه باشگاه را ترک کرده است.[۳۷][۳۸][۳۹]

ناپولی

[ویرایش]

در ۵ ژوئن ۲۰۲۴ باشگاه فوتبال ناپولی کونته را با قرادادی سه ساله به عنوان جانشین فرانچسکو کالتسونا به خدمت گرفت.[۴۰][۴۱]

افتخارات

[ویرایش]
کونته برنده جایزه بهترین سرمربی سال به انتخاب گلوب ساکر (۲۰۱۳)

به عنوان بازیکن

[ویرایش]

باشگاهی

[ویرایش]

یوونتوس

ملی

[ویرایش]

ایتالیا

به عنوان مربی

[ویرایش]

باری

یوونتوس

چلسی

اینترمیلان

فردی

[ویرایش]

آمار مربیگری

[ویرایش]
تیم کشور از تا رکورد
G W D L پیروز %
ایتالیا ۱ ژوئیه ۲۰۰۶ ۳۱ اکتبر ۲۰۰۶ ۱۲ ۱ ۷ ۴ ۰۰۸
ایتالیا ۱۳ مارس ۲۰۰۷ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۷ ۱۵ ۸ ۳ ۴ ۰۵۳
ایتالیا ۲۷ دسامبر ۲۰۰۷ ۲۳ ژوئن ۲۰۰۹ ۶۷ ۳۲ ۲۲ ۱۳ ۰۴۸
ایتالیا ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۹ ۷ ژانویه ۲۰۱۰ ۱۴ ۳ ۴ ۷ ۰۲۱
ایتالیا ۲۳ مه ۲۰۱۰ ۳۰ مه ۲۰۱۱ ۴۴ ۲۲ ۱۴ ۸ ۰۵۰
ایتالیا ۳۱ مه ۲۰۱۱ ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۴ ۱۵۱ ۱۰۲ ۳۴ ۱۵ ۰۶۸
ایتالیا ۱۴ اگوست ۲۰۱۴ ۲ ژوئیه ۲۰۱۶ ۲۵ ۱۴ ۷ ۴ ۰۵۶
انگلستان ۳ ژوئیه ۲۰۱۶ ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۸ ۱۰۶ ۶۹ ۱۷ ۲۰ ۰۶۵
ایتالیا ۳۱ مه ۲۰۱۹ ۲۶ مه ۲۰۲۱ ۱۰۲ ۶۴ ۲۳ ۱۵ ۰۶۳
انگلستان ۲ نوامبر ۲۰۲۱ ۲۶ مارس ۲۰۲۳ ۷۶ ۴۱ ۱۲ ۲۳ ۰۵۴
ایتالیا ۵ ژوئن ۲۰۲۴ تاکنون ۱۲ ۹ ۲ ۱ ۰۷۵
مجموع
۶۲۴ ۳۶۵ ۱۴۵ ۱۱۴ ۰۵۸

آمار ملی

[ویرایش]

بازی های ملی

[ویرایش]
ایتالیا
سال بازی گل
۱۹۹۴ ۳ ۰
۱۹۹۵ ۲ ۰
۱۹۹۶ ۳ ۰
۱۹۹۹ ۷ ۱
۲۰۰۰ ۵ ۱
مجموع ۲۰ ۱

گل های ملی

[ویرایش]
شماره تاریخ میزبان بازی ملی حریف نتیجه رقابت
۱
۲۷ مارس ۱۹۹۹ کپنهاگ
۹
 دانمارک ۲–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰
۲
۱۱ ژوئن ۲۰۰۰ ارنهم
۱۸
 ترکیه ۲–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰

آمار باشگاهی

[ویرایش]
حضور و گل‌ها طبق باشگاه، فصل و مسابقه
باشگاه فصل لیگ جام حذفی قاره‌ای دیگر مجموع
دسته بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل
لچه ۱۹۸۵–۸۶ سری آ ۲ ۰ ۰ ۰ _ _ ۲ ۰
لچه ۱۹۸۶–۸۷ سری بی ۰ ۰ ۲ ۰ _ _ ۲ ۰
لچه ۱۹۸۷–۸۸ ۲ ۰ ۲ ۰ _ _ ۴ ۰
لچه ۱۹۸۸–۸۹ سری آ ۱۹ ۰ ۲ ۰ _ _ ۲۱ ۰
لچه ۱۹۸۹–۹۰ ۲۸ ۱ ۱ ۰ _ _ ۲۹ ۱
لچه ۱۹۹۰–۹۱ ۲۲ ۰ ۲ ۰ _ _ ۲۴ ۰
لچه ۱۹۹۱–۹۲ سری بی ۸ ۰ ۲ ۱ _ _ ۱۰ ۱
مجموع لچه ۸۱ ۱ ۱۱ ۱ _ _ ۹۲ ۲
یوونتوس ۱۹۹۱–۹۲ سری آ ۱۴ ۰ ۶ ۰ _ _ ۲۰ ۰
یوونتوس ۱۹۹۲–۹۳ ۳۱ ۲ ۶ ۰ ۱۰ ۱ _ ۴۷ ۳
یوونتوس ۱۹۹۳–۹۴ ۳۲ ۴ ۱ ۰ ۸ ۰ _ ۴۱ ۴
یوونتوس ۱۹۹۴–۹۵ ۲۳ ۱ ۴ ۰ ۵ ۲ _ ۳۲ ۳
یوونتوس ۱۹۹۵–۹۶ ۲۹ ۵ ۲ ۹ ۲ ۰ ۱ ۰ ۴۱ ۷
یوونتوس ۱۹۹۶–۹۷ ۶ ۰ ۱ ۱ ۳ ۰ _ ۱۰ ۱
یوونتوس ۱۹۹۷–۹۸ ۲۸ ۴ ۶ ۱ ۹ ۰ ۱ ۱ ۴۴ ۶
یوونتوس ۱۹۹۸–۹۹ ۳۰ ۴ ۲ ۰ ۶ ۳ ۰ ۰ ۳۸ ۷
یوونتوس ۱۹۹۹–۰۰ ۲۸ ۴ ۲ ۱ ۸ ۲ _ ۳۸ ۷
یوونتوس ۲۰۰۰–۰۱ ۲۱ ۲ ۲ ۱ ۵ ۰ _ ۲۸ ۳
یوونتوس ۲۰۰۱–۰۲ ۲۰ ۱ ۵ ۰ ۴ ۰ _ ۲۹ ۱
یوونتوس ۲۰۰۲–۰۳ ۱۸ ۱ ۲ ۰ ۷ ۰ ۰ ۰ ۲۷ ۱
یوونتوس ۲۰۰۳–۰۴ ۱۶ ۱ ۴ ۰ ۴ ۰ _ ۲۴ ۱
مجموع یوونتوس ۲۹۶ ۲۹ ۴۳ ۴ ۷۸ ۱۰ ۲ ۱ ۴۲۰ ۴۴
مجموع بازی ۳۷۷ ۳۰ ۵۳ ۴ ۷۸ ۱۰ ۲ ۱ ۵۱۲ ۴۶

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Comunicato Ufficiale N. 248" [Official Press Release No. 248] (PDF). Lega Serie A. 25 June 2020. p. 3. Archived from the original (PDF) on 16 May 2022. Retrieved 6 December 2020.
  2. ↑ "Antonio Conte". FIFAA. Archived from the original on 21 December 2017. Retrieved 21 December 2017.
  3. ↑ "Antonio Conte". Worldfootball.net. Retrieved 5 August 2016.
  4. ↑ FourFourTwo؛ Guardian، The؛ Squawka؛ Goal؛ Soccer، World؛ Comes، When Saturday؛ A، The Blizzard He writes predominantly on Serie؛ League، the Premier (۲۰۱۵-۰۳-۲۴). «From the Catenaccio to the 3-5-2: Italy's love affair with tactics and strategy • Outside of the Boot». Outside of the Boot (به انگلیسی). بایگانی‌شده از اصلی در ۲ نوامبر ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۲.
  5. ↑ Ducker, James (15 June 2016). "Italy hail the new 'special one' Antonio Conte". The Daily Telegraph. Archived from the original on 11 January 2022. Retrieved 2 February 2017.
  6. ↑ Adrian Clarke (7 August 2016). "Conte ready to crack the whip". PremierLeague.com. Archived from the original on 19 August 2017. Retrieved 21 May 2017.
  7. ↑ "Antonio Conte sposa Elisabetta Muscarello: nozze da campioni" (به ایتالیایی). Oggi. 10 June 2013. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 8 October 2014.
  8. ↑ "Conte: "Scommesse? Sono sereno"" [Conte: "Gambling? I'm calm"]. La Stampa (به ایتالیایی). 19 June 2012. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 27 December 2012.
  9. ↑ "Begovic already impressed by Conte". FourFourTwo. 14 May 2016. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 14 May 2016.
  10. ↑ "Nazionale, Conte e la fede: Dio mi ha dato tanto. Visita al Palermo: "Qui per Dybala e Vazquez"" (به ایتالیایی). La Repubblica. 26 November 2014. Archived from the original on 20 August 2017. Retrieved 20 August 2017.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Bedeschi, Stefano. "Gli eroi in bianconero: Antonio CONTE" (به ایتالیایی). Tutto Juve. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 11 September 2014.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ Rizzo, Sergio. "CONTE, Antonio" (به ایتالیایی). Treccani: Enciclopedia dello Sport (2002). Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 2 November 2016.
  13. ↑ "17-11-1991, l'esordio bianconero di Conte – Conte's Juventus debut". Juventus F.C. YouTube. 17 November 2011. Archived from the original on 2021-12-21. Retrieved 6 January 2012.
  14. ↑ "Conte, Antonio" (به ایتالیایی). Italian Football Federation. Archived from the original on 22 March 2016. Retrieved 2 November 2016.
  15. ↑ "Calcio / Bari – Materazzi si dimette". La Gazzetta del Mezzogiorno (به ایتالیایی). 28 December 2007. Archived from the original on 5 November 2018. Retrieved 6 April 2017.
  16. ↑ "Comunicato Stampa" (به ایتالیایی). Atalanta B.C. 21 September 2009. Archived from the original on 31 October 2009. Retrieved 21 September 2009.
  17. ↑ "Antonio Conte è il nuovo allenatore del Siena" (به ایتالیایی). AC Siena. 23 May 2010. Retrieved 23 May 2010. [پیوند مرده]
  18. ↑ "Giuseppe Marotta reveals Juventus will appoint Antonio Conte as new coach next week". Goal.com. 22 May 2011. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 6 April 2017.
  19. ↑ "Conte replaces Del Neri at Juventus". ESPN FC. 31 May 2011. Archived from the original on 7 July 2018. Retrieved 25 June 2011.
  20. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام oro1 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  21. ↑ "Panchina d'Oro, vince Conte, poi Montella e Mazzarri". La Gazzetta dello Sport (به ایتالیایی). 3 March 2014. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 18 May 2016.
  22. ↑ "Calcio, panchina d'oro ancora a Conte: La mia Juve sarebbe a +20" [Football, golden bench to Conte again: "My Juve would be 20 points ahead"]. la Repubblica (به ایتالیایی). 9 March 2015. Archived from the original on 22 December 2015. Retrieved 16 December 2015.
  23. ↑ "Antonio Conte confirmed as new Italy boss". BBC Sport. 14 August 2014. Archived from the original on 25 July 2018. Retrieved 14 August 2014.
  24. ↑ Bull, JJ (2 July 2016). "Germany vs Italy, Euro 2016: Germans win the shootout after Bonucci penalty cancels out Ozil opener". The Daily Telegraph. Archived from the original on 11 January 2022. Retrieved 2 July 2016.
  25. ↑ "Official: Conte signs with Chelsea". Football Italia. 4 April 2016. Archived from the original on 2 February 2017. Retrieved 4 April 2016.
  26. ↑ "Conte appointed". Chelsea F.C. 4 April 2016. Archived from the original on 10 February 2017. Retrieved 29 May 2016.
  27. ↑ "Diego Costa's late winner helps Chelsea defeat West Ham in opener". ESPN FC. 15 August 2016. Archived from the original on 12 September 2017. Retrieved 15 August 2016.
  28. ↑ "Only Antonio Conte could have won the title with Chelsea's squad". Evening Standard (به انگلیسی). 2017-05-15. Retrieved 2020-08-12.
  29. ↑ "Antonio Conte: Chelsea sack Italian after two years in charge". BBC Sport. 13 July 2018. Archived from the original on 18 August 2020. Retrieved 13 July 2018.
  30. ↑ "OFFICIAL: Inter appoint Conte". Football Italia. 31 May 2019. Archived from the original on 9 June 2019. Retrieved 31 May 2019.
  31. ↑ "Inter Milan: Italian giants win first Serie A for 11 years". BBC Sport. 2 May 2021. Archived from the original on 3 August 2021. Retrieved 2 May 2021.
  32. ↑ "Official Statement from FC Internazionale Milano". Inter Milan. 26 May 2021. Archived from the original on 12 March 2022. Retrieved 26 May 2021.
  33. ↑ Romano, Fabrizio (26 May 2021). "Antonio Conte leaves Inter over plan to sell €80m of players this summer". The Guardian. Archived from the original on 7 July 2021. Retrieved 2 November 2021.
  34. ↑ "Antonio Conte appointed new Head Coach". Tottenham Hotspur (به انگلیسی). Archived from the original on 9 November 2021. Retrieved 2 November 2021.
  35. ↑ "Antonio Conte: Tottenham appoint former Chelsea boss as new manager". BBC Sport. 2 November 2021. Archived from the original on 31 May 2022. Retrieved 2 November 2021.
  36. ↑ "Premier League Golden Boot 2022: Son Heung-min and Mohamed Salah share top scorer award". The Independent. 22 May 2022. Archived from the original on 21 September 2022. Retrieved 22 May 2022.
  37. ↑ «Antonio Conte will be Inter's new Coach». Inter Official Site. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۱۲.
  38. ↑ Walker, Rob (23 Apr 2023). "Tottenham's chaotic 29 days leaves them looking to pick up pieces after Antonio Conte's departure". Sky Sports. Archived from the original on 27 Apr 2023.
  39. ↑ "Harry Kane exclusive: Tottenham have lost some of the values we had under Mauricio Pochettino". Sky Sports. 30 Apr 2023. Archived from the original on 30 Apr 2023.
  40. ↑ Cappiello, Matteo (5 June 2024). "Antonio Conte è il nuovo allenatore del Napoli". SSC Napoli (به ایتالیایی). Retrieved 5 June 2024.
  41. ↑ Millar, Colin; Horncastle, James (5 June 2024). "Conte appointed Napoli head coach on three-year contract". The Athletic. The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 5 June 2024.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آنتونیو_کونته&oldid=40535266»