ز
| ز | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| نمایش آوانگاری | z | ||||||||||
| موقعیت در الفبا | ۷ | ||||||||||
| ارزش عددی | ۷ | ||||||||||
| مشتقات الفبایی فنیقی | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| شكل حرف | ||||
|---|---|---|---|---|
| جدا | آغازی | میانی | پایانی | |
| ز | ز | ـز | ـز | |
ز حرف یازدهم در عربی (زای)، سیزدهم در الفبای فارسی (زِ) و هفتمینِ الفبای عبری (زین ז) است. در حساب جمل به مثابهٔ عدد ۷ و منسوب به آن «زائی» است.[۱]در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی ز جزو واژه‌های اوستای است. [۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ الجُر، خلیل (۱۳۸۱). فرهنگ لاروس عربی به فارسی. ج. یکم. ترجمهٔ سید حمید طبیبیان. تهران: امیرکبیر. ص. ۱۱۱۱. شابک ۹۷۸۹۶۴۰۰۰۳۳۰۵.
۲.https://archive.org/details/1_20221023_20221023_1515
| الفبای عربی | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ألِف | باء | تاء | ثاء | جيم | حاء | خاء | دال | ذال | راء | زاي | سين | شين | صاد | ضاد | طاء | ظاء | عين | غين | فاء | قاف | كاف | لام | ميم | نون | هاء | واو | ياء |
| سایر شکل‌های حروف راء و زاي در عربی | |||||||||||||||||||||||||||
| ڑ | ړ | ڕ | ڙ | ڒ | ڔ | ڗ | ژ | ږ | ۯ | ݬ | |||||||||||||||||
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |