Melanie Klein

Melanie Klein
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Melanie Reizes
Jaiotza	Viena, 1882ko martxoaren 30a
Herrialdea	Erresuma Batua  Britainia Handia eta Irlandako Erresuma Batua  1927ko apirilaren 12a)
Heriotza	Londres, 1960ko irailaren 22a (78 urte)
Hobiratze lekua	Golders Greeneko Erraustegia
Familia
Seme-alabak	ikusi Melitta Schmideberg (en)
Hezkuntza
Heziketa	Vienako Unibertsitatea
Hizkuntzak	ingelesa alemana
Jarduerak
Jarduerak	psikoanalista
Jasotako sariak	ikusi Honorary Fellow of the British Psychological Society
Influentziak	Sigmund Freud
Kidetza	Magyar Pszichoanalitikus Egyesület Britainia Handiko Psikoanalisis Elkartea Berliner Psychoanalytische Vereinigung
melanie-klein-trust.org.uk

Melanie Reizes Klein (Viena, 1882ko martxoaren 20a- Londres, 1960ko irailaren 22a) austriar psikoanalista izan zen eta funtzionamendu psikikoaren teoriaren aitzindaria. Horrez gain, teoria psikoanalisiaz baliatuz, haurren garapenaren inguruko hainbat ekarpen egin zituen eta psikoanalisiaren ikastetxe ingelesa sortu zuen.

Melanie Reizes 1882ko martxoaren 30ean jaio zen Vienan. Bere aita, Moriz Reizes, Lembergen bizi zen familia judu sinple eta erlijioso batekoa zen. Hamar hizkuntza hitz egiten zituen gizon kultua eta poliglota zen. Bere patua errabino izatea eta ezkontza egunera arte ezagutu ez zuen gurasoek aukeratutako emakume gazte batekin ezkontzea zen baina medikuntza karrera egin zuen familiaren tradizio ortodoxoa apurtuz.

Lehen emaztearengandik banandu eta hiru urte geroago, Libussa Deutsch ezagutu zuen Vienan. Libussa bera baino askoz gazteagoa zen eta familia kultu batekoa zen. Familia horretan aita eta aitona errabinoak ziren. Libussa eta Moriz 1875ean ezkondu ziren eta Deutschkreutz-en finkatu ziren. 1876an Emilie jaio zen, 1877an Emanuel eta hurrengo urtean Sidonie. Urte batzuk geroago, familia Vienara joan zen bizitzera eta Melanie han jaio zen 1882an.

Sidoniek irakurketari eta matematikari buruzko oinarrizko ezagutzak eman zizkion Melaniek hiru-lau urte zituenean.^[1] Hamalau urterekin medikuntza ikastea erabaki zuenean, Emanuelek Vienako Döblinger Gymnasium sartzeko prestatu zuen. Hamazazpi urte zituela, Melanie Reizes bere anaiaren laguna zen Arthur Stevan Klein kimikari industriala ezagutu zuen. Garai honetan medikuntza ikastearen ideia alde batera utzi eta Vienako Unibertsitatean Historia eta Arte ikastaroak egitera joan zen.

Melanie 1903ko martxoaren 31n ezkondu zen Kleinekin eta garai hartako ohitura jarraituz abizena aldatu zuen. Hungariako Rosenberg-en bizi ziren bitartean Melitta alaba eta Hans semea jaio ziren. 1907an Kappitz izeneko herri txiki batera joan ziren bizitzera senarraren lanagatik. Melanie egoera depresibo larria eta luzean sartu zen baina Arthur-ek Budapestera lekualdatzea lortu zuen 1910ean.

1912an bere psikoanalisia hasi zuen Sándor Ferenczirekin.^[2] 1914aren amaieran bere ama hil zen bere depresioa areagotuz. Handik denbora batera, bere psikoanalista eta  bere senarra armadan sartu ziren. 1916an Arthur gerran baliogabe gisa itzuli zen, hanka batean zaurituta. Ezkontzak zailtasun handiak izan zituen eta 1921ean Melanie eta Arthur dibortziatu ziren.

1918an, V. Nazioarteko Kongresu Psikoanalitikoan parte hartu zuen. Kongresu honen buru Ferenczi izan zen eta bertan Sigmund Freudek Lines of Advances in Psychoanalytic Therapy lana irakurri zuen. Gerra garaian egin zen kongresu honek Klein hunkitu zuen eta psikoanalisian aritzeko zuen gogoa indartu. Ferenczi-rekin egindako analisian, haurrak ulertzeko zituen dohain handiei arreta erakarri zion haurren analisira dedikatzeko ideia bultzatuz. Melaniek ez zuen uste hezkuntzak nortasunaren ulermen osoa har dezakeenik eta, beraz, guk nahiko genukeen eragina izan dezakeenik. «Beti sentitu nuen atzean sekula sumatu ez nuen zerbait zegoela».^[3]

Ferenczi-k Anton von Freund-en laguntzaile gisa esleitu zuen eta honek Child Research Societyren barruan psikoanalisiaren irakaskuntza antolatzeko ardura eman zion. 1919ko uztailean, Kleinek bere lehen ikerketa-lana aurkeztu zuen: Der Familieroman in statu nascendi, eta horri esker Hungariako Elkarte Psikoanalitikoan kide gisa onartu zuten.

Hungariako Inperio austroaren desegiteak eragin handia izan zuen Budapesten bizi ziren profesional juduen egoeran; beraz, Arthur Klein-ek ezin izan zuen han lanean jarraitu, eta Suediara joan zen bizitzera, han lortu baitzuen gero Suediako herritartasuna. Melanie Klein bere seme-alabekin Eslovakiara joan zen bizitzera eta han kokatu zen urtebetez, bere koinatuen etxean.

1920an, Nazioarteko 6. Kongresu Psikoanalitikoan parte hartu zuen, Hagan. Bertan ezagutu zuen umeen psikoanalisian aitzindari zen Hermine von Hug-Hellmuth, honek haurraren analisiaren teknikari buruzko bere lana irakurri zuen.

1922an Klein Berlingo Elkarte Psikoanalitikoko kide elkartu izendatu zuten eta hurrengo urtean kide osoa izan zen.

Garai hau oso emankorra izan zen, lehen aldiz kongresu baten aurrean  Haur txikien analisiaren teknika lana erakutsi zuen 1924an ospatu zen Salzburgoko Nazioarteko 8. Kongresu Psikoanalitikoan. Urte berean Psychological Principles of Infant Analysis^[4] izeneko lana aurkeztu zion Vienako Elkarte Psikoanalitikoari eta urte horren amaieran, sei urteko neskato baten kasua (Erna) aurkeztu zuen Alemaniako Psikoanalisten Lehen Biltzarrean, Würzburgen.

Alix Strachey psikoanalista britainiarra ezagutu zuen, bere teorietan interesatu eta honek bere idatzietako batzuk ingelesera itzultzen lagundu zuen. Klein-en lanak James Strachey bere senarraren bidez iristen dira British Psychoanalytical Society-ra. Haurrak analizatzeko aukera interes handiz eztabaidatu zen bertan. 1925ean, Kleinek sei hitzaldi eman zituen Londresen hiru hilabetetan. Harrera ona izan zuen eta, besteak beste, Susan Isaacs ezagutu zuen. Abraham, bere psikoanalista, gaixorik zegoen jada eta lana eten zuen zehaztu gabeko aldi baterako.

Abrahamen heriotzak Kleinen teorien aurkako oposizioa berpiztu zuen Berlingo Elkarte Psikoanalitikoan.^[4] Freuden garaian, zirkulu psikoanalitikoetan ohikoa izan da senideak eta lagunak analizatzea eta familiako gertakariak teorien froga gisa erabiltzea^[5], egungo estandar etikoekin bat ez datorren praktika. Melanie Kleinek ere "material analitiko" gisa erabiltzen zituen bere seme-alabak.^[6]

1926ko irailean Ingalaterrara joan zen, Ernest Jonesek urtebetez gonbidatuta, bere seme-alabak eta bere emaztea analizatzera. Jones, British Societyko presidentea zen eta 1920az geroztik psikoanalisia haurrei aplikatzeko interesa agertu zuen

1927ko martxoan, Anna Freud-ek Berlingo Elkarte Psikoanalitikoaren aurrean haurrak aztertzeko teknikaz hitz egin zuen, Klein-en aurka. Oraindik ere Elkarteko kide den Kleinek bidalitako ekarpen idatzia, ez da jendaurrera ateratzen. Annak eta Einführung in die Technik der Kinderanalyse (Haurren Analisiaren Teknikara Sarrera) argitaratu zuen.^[7] Urte bereko maiatzean, Jones-ek Elkarte Britainiarreko kideen artean haurren psikoanalisiari buruzko Sinposioa antolatu zuen. Bertan talde britainiar eta vienarraren arteko eztabaidaren gai nagusiak aurkeztu ziren. Gertaera hau mugarri jo daiteke psikoanalisiaren eremua umeengana zabaltzeko. Urte bereko urriaren 2an, Klein Britainia Handiko Elkarte Psikoanalitikoko osoko kide hautatu zuten.

1928-39 aldia M. Kleinen bizitzako aldirik emankorrena izan zen. 1932an "The Psycho-Analysis of Children"^[8] (Haurren psikoanalisia) argitaratu zen, Britainia Handiko Elkarte Psikoanalitikoko kide batek ordura arte argitaratu zuen lanik garrantzitsuena. Lan honetan bi kontzeptu garrantzitsu azaltzen dira bere teorian: eskegi/paranoide posizioa eta depresio posizioa.

Wiesbadenen egin zen Nazioarteko 12. Kongresu Psikoanalitikoa, Alemanian gerra aurretik egindako azkena izan zen. Klein joan ez zenez, Vienako Eskola babesten zuen Ferenczi-rekin ez zuen liskarrik izan. Ferenczi 1933an hil zen, eta urte horretan hasi zen Kleinen bizitzako garai zail bat. Haren alaba Melitta Psikoanalisi Elkarteko osoko kide egin zuten eta E. Glover-ekin psikoanalisia hasi zuen. Une horretatik aurrera, biek Kleinen teoriei eta pertsonari gogor egiten die aurre.

1934an ingelesa nazionalizatu zen eta 1935ean hasi ziren Londres eta Vienaren arteko truke-konferentziak. 1937an, Anna Freud-ek "The ego and the mechanisms of defense"^[9] (Nia eta defentsa mekanismoak) argitaratu zuen. Garai horretan hasten da Donald Winnicott Klein-ekin gainbegiratzen den bost urteko aldia.

1937an, Melanie Kleinen eta Joan Riviereren "Amor, Odio y recuperación" argitaratu zen. Gerra aurrekoak areagotu egiten ditu analista kontinentalen zailtasunak, eta areagotu egiten du exodoa, 1933an Reichstag-en sutearen ondoren hasia eta batez ere Ingalaterrarantz doana. Britainia Handiko Elkarte Psikoanalitikoa eta, bereziki, E Jones, buru-belarri ari dira aztertzen analista kontinentalen egoera, 1938an gizartearen heren bat osatzen baitzuten.

Melanie Kleinen ikuspegi psikoanalitikotik, garapen pertsonala nortasunaren hobekuntzatzat hartzen da, hau da, haurtzaroko etapa goiztiarrak (helduen bizitzan berriro ager daitezkeenak) gainditzeari, etapa horiek dakartzaten gatazkak gainditzeari, hala nola antsietatea, errua, inbidia eta eskersaria lortzeari, barruko mundu psikikoarekin eta kanpoko munduarekin oreka lortzeari, eta horrek dakarren gaitasuna garatzeari.^[10]

Kleinen aburuz, pertsonek oinarrizko bi sen ditugu, bizitza edo maitasunarena eta heriotza edo gorrotoarena. Bi sen horien arteko borrokak haurrarengan sortzen den antsietate jazarpen sentimenduaren ondorioz, beldurraren produktua. bulkada oldarkor horrek kaltea eragingo diola, haurrak zatiketa-prozesuak egiten ditu. Prozesu hauek gorrotoa eta antsietatea daukan lehen harreman-objektuan proiektatzen dira, hau da, amaren bularra, bular txarra izango litzatekeena eta sentimenduak maitasunaren bular on aberasgarrian proiektatzen dira.

4 - 6 hilabete arteko elkarrekintza horretatik, bulkadak integratzen dira, eta ama ez da jada forma zatitu batean ikusten, baizik eta guztizko objektu gisa sartzen da.

Kleinen teoriak zailak dira zientifikoki probatzen.^[11] Eztabaida dagoenean, teoria berri baten zaleek eskola bat sortzen dute, eta beste batzuek eskola bera jarraitzen dute, bere jarraitzaile eta aurkari bakoitzak, Anna Freud eta Klein-en arteko eztabaidak frogatu duenez.

Hau da Britainia Handiko Psychoanalytical Society-ren hiru talde kontrajarrien zismaren adibidea. Ez zegoen kontzesiorik eta hiru talde zeuden: annafreudiarrak, kleinarrak eta "independenteak" ere deituak.^[12] Ez dago Sigmund Freud, Otto Rank, Alfred Adler, Jacques Lacan, Daniel Winnicot, Anna Freud, Melanie Klein eta besteren jarraitzaileen arteko bizantziar eztabaidak ebatzi ditzakeen metodo arrazionalik.^[11] Eskola bakoitzak bere bidean jarraitzen du, sei teorien baieztapenak aurkitzen ditu eta aurkariek behatutako fenomenoak ikusteko gai ez dela dirudi. Zientzian, oro har, apurka-apurka aurreko teoria bat abandonatzen da, froga berriek teoria berria biltzen dutenean, eta aurreko teoria zaharkituta dagoela, lurrismo lauarekin eta kosmologia biblikoarekin gertatzen den bezala. Psikoanalisian, eskolak eta teoriak uztartzen dira eta eztabaidak beti jarraitzen dute haien eta ortodoxiaren artean. Kleinek eta bere jarraitzaileek Freud "ortodoxoa" eta legez kanpokotzat jotzen dute, ortodoxiaren ideia zientziaren ideia materialean sartzen ez dela alde batera utzita.

• Volume 1 – Love, Guilt and Reparation: And Other Works 1921–1945, London: Hogarth Press.
• Volume 2 – The Psychoanalysis of Children, London: Hogarth Press.
• Volume 3 – Envy and Gratitude, London: Hogarth Press.
• Volume 4 – Narrative of a Child Analysis, London: Hogarth Press.

• Robert Hinshelwood, Susan Robinson, Oscar Zarate, Introducing Melanie Klein, Icon Books UK 2003
• Robert Hinshelwood, A Dictionary of Kleinian Thought, Free Association Books UK 1989
• Robert Hinshelwood, Clinical Klein, Free Association Books UK 1993
• Melanie Klein, 'The autobiography of Melanie Klein' ed. Janet Sayers with John Forrester, Psychoanalysis and History 15.2 (2013) pp. 127–63
• Mary L Jacobus, "The Poetics of Psychoanalysis: In the Wake of Klein", Oxford University Press, 2006, ISBN 0-19-924636-X
• Julia Kristeva, Melanie Klein (European Perspectives: A Series in Social Thought and Cultural Criticism) tr. Ross Guberman, Columbia University Press, 2004
• Donald Meltzer (Information in French) "The Kleinian Development (New edition)", Publisher: Karnac Books; Reprint edition 1998, ISBN 1-85575-194-1
• Donald Meltzer : "Dream-Life: A Re-Examination of the Psycho-Analytical Theory and Technique" Publisher: Karnac Books, 1983, ISBN 0-902965-17-4
• Meira Likierman, "Melanie Klein, Her Work in Context" Continuum International, Paperback, 2002
• Hanna Segal (Information in French):
  • "Klein" Publisher: Karnac Books; Reprint edition (1989) ISBN 0-946439-69-9
  • "The Work of Hanna Segal: A Kleinian Approach to Clinical Practice (Classical Psychoanalysis and Its Applications) " Publisher: Jason Aronson, 1993), ISBN 0-87668-422-3
  • "Dream, Phantasy and Art" Publisher: Routledge; 1 edition 1990, ISBN 0-415-01798-X
  • Transcript of a seminar titled "Motivation: the artist and the psychoanalyst"
• John Steiner (Information in French) : "Psychic Retreats" (...) relative peace and protection from strain when meaningful contact with the analyst is experienced as(...), Publisher: Routledge; 1993, ISBN 0-415-09924-2
• C. Fred Alford, Melanie Klein and Critical Social Theory: An Account of Politics, Art, and Reason Based on Her Psychoanalytic Theory, Yale UP 1990
• Phyllis Grosskurth, Melanie Klein: Her World and Her Work, Alfred A. Knopf, Inc., 1986, ISBN 1-56821-445-6
• Herbert Rosenfeld (Information in French): * "Impasse and Interpretation: Therapeutic and Anti-Therapeutic Factors in the Psycho-Analytic Treatment of Psychotic, Borderline, and Neurotic Patients", Publisher: Tavistock Publications, 1987, ISBN 0-422-61010-0
• Julia Segal: (1992). Melanie Klein. London: Sage. ISBN 0-8039-8477-4
• Ronald Britton: "Sex, Death, and the Superego: Experiences in Psychoanalysis", Publisher: Karnac Books; 2003, ISBN 1-85575-948-9
• Ronald Britton: "Belief and Imagination", Publisher: Taylor & Francis LTD; 1998, ISBN 0-415-19438-5
• Monique Lauret et Jean-Philippe Raynaud, "Melanie Klein, une pensée vivante", Presses Universitaires de France, 2008, ISBN 978-2-13-057039-4
• Ninivaggi, Frank John: "Envy Theory: Perspectives on the Psychology of Envy", (2010), Rowman & Littlefield, ISBN 978-1-4422-0574-1

1. ↑ (Gaztelaniaz) Ramírez, Ana. (2022-04-02). «Melanie Klein, la mujer que desafió a Freud para descifrar el inconsciente de los niños» elconfidencial.com (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
2. ↑ (Ingelesez) «Melanie Klein» Jewish Women's Archive 2021-06-23 (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
3. ↑ (Gaztelaniaz) Influencias de Ferenczi en Melanie Klein | Luis Mario Minuchin*. (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
4. ↑ ^{a b} (Ingelesez) «The Psychological Principles of Infant Analysis - ProQuest» www.proquest.com (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
5. ↑ (Frantsesez) Onfray, Michel. (2010-04-21). Le crépuscule d'une idole. Grasset ISBN 978-2-246-76939-2. (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
6. ↑ (Gaztelaniaz) Inicios del psicoanálisis infantil: controversias | Estudios del ISHiR. 2015-08-05 (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
7. ↑ (Alemanez) Freud, Anna. (2010). Einführung in die Technik der Kinderanalyse. Reinhardt ISBN 978-3-497-02111-6. (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
8. ↑ (Ingelesez) Klein, Melanie. (2011-06-08). The Psycho-Analysis of Children. Random House ISBN 978-1-4464-7641-3. (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
9. ↑ (Ingelesez) Freud, Anna. (1987). The ego and the mechanisms of defense. International Universities Press (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
10. ↑ (Gaztelaniaz) «Perspectiva psicoanalítica de Melanie Klein - Apsique» www.apsique.cl (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
11. ↑ ^{a b} (Ingelesez) Boudry, Maarten; Buekens, Filip. (2011-05). «The Epistemic Predicament of a Pseudoscience: Social Constructivism Confronts Freudian Psychoanalysis» Theoria 77 (2): 159–179.  doi:10.1111/j.1755-2567.2011.01098.x. ISSN 0040-5825. (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).
12. ↑ (Alemanez) «Zwischen Anna Freud und Melanie Klein : für eine Integration zweier kontroverser Ansätze | WorldCat.org» search.worldcat.org (Noiz kontsultatua: 2024-03-03).